Αγαπητοί πνευματικοί συνδαιτημόνες,
Με ιδιαίτερη χαρά αποδέχθηκα την πρόσκληση να ομιλήσω στη σειρά των Ακαδημαϊκών Διαλόγων και ευχαριστώ ταπεινώς τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Αρσένιο Χαλδαιόπουλο για την τιμή.
Ο τίτλος της αποψινής ομιλίας είναι όντως λίγο περίεργος, αλλά νομίζω ότι σε συνδυασμό και με την εκδήλωση που ακολουθεί, της κοπής της βασιλόπιτας των ιεροψαλτών, προδιαθέτει κάπως για το περιεχόμενο της ομιλίας. Μουσικό Σύμπαν λοιπόν κι ας ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση, για να εκτοξεύσουμε νου και καρδία προς την άνω και την εις βάθος αναφορά προς τις μουσικές συμπαντικές δομές τόσο στο μικρόκοσμο, όσο και στον μακρόκοσμο, όπως αυτές καταγράφονται επί του παρόντος κατά τη σύγχρονη επιστημονική θεώρηση.
Το Σύμπαν παίζει μουσική, μάλλον δε εκκλησιαστική βυζαντινή μουσική. Το Σύμπαν είναι ένας ακοίμητος ψαλμωδός. «Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών Αυτού αναγγέλει το στερέωμα».
Όπως οι περισσότεροι ίσως γνωρίζουν, το κάθε τι μέσα στην υλική συμπαντική δημιουργία αποτελείται από βασικά δομικά στοιχεία της ύλης. Η επιστήμη κατά τον εικοστό αιώνα, ερειδομένη στην αρχαιοελληνική φιλοσοφία, ιδία δε στην ατομική θεωρία των Λευκίππου και Δημοκρίτου, κατοχύρωσε την αλήθεια της σύστασης της ύλης από τα άτομα, τα μικροσκοπικά σωματίδια που ενώνονται και σχηματίζουν τα ουσιώδη και βασικά χημικά στοιχεία, από τον μοριακό συνδυασμό των οποίων αποτελείται ό,τι υπάρχει στον κόσμο μας, τα αστέρια, οι πλανήτες, τα βουνά, τα δέντρα, τα ζώα, τα άψυχα αντικείμενα, εμείς οι ίδιοι. Με την διάσπαση του ατόμου η σύγχρονη επιστήμη, η πυρηνική φυσική, που ασχολείται με την δομή του ατόμου, προχώρησε ένα Συνέχεια
Αντέχουμε... 