Μῆνας: Μάϊος 2013
Κυριακή της Σαμαρείτιδας…
…για γονείς και παιδιά
(ένα απλό και κατανοητό κείμενο, που μπορεί να διαβαστεί ευχάριστα από τα παιδιά, αλλά και τους μεγαλύτερους)
Το νερό της ζωής
Είναι καταμεσήμερο και λίγο έξω από την πόλη της Σαμάρειας Συχάρ, στο πηγάδι του Ιακώβ, ο Κύριος κάθεται να ξεκουραστεί. Ο τόπος έρημος, μα κάποια Σαμαρείτισσα πλησιάζει με τη στάμνα της για να πάρει νερό. Συνέχεια
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ! Που να εξέρσ’ εσύ πουλόπο μ’ ντο θα λεν ξεριζωμόν;;;
Που να εξέρσ’ εσύ πουλόπο μ’
ντο θα λεν ξεριζωμόν
ασ’ σον Πόντον ελυπέθε
μόνο λίγους ο Θεός
Ως σα γόνατα τσαμούραι
κι όλοι τυρρανίουνταν
άλλοι εχάθανε σην στράταν Συνέχεια
ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΕΝΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΓΚΟΥΡΟΥ
ο Γ. Παΐσιος έξω από το κελί του
(του κ. Αθανασίου Ρακοβαλή)
“Θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε τις διαφορές μεταξύ ενός γκουρού ( όπως τον δημιουργεί η παράδοση των ανατολικών θρησκειών -ινδουισμός, Βουδισμός κλπ) και ενός γέροντα όπως τον θέλει η παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αυτές οι δύο ‘μορφές’ είναι ‘θεσμοί’ που υπάρχουν εδώ και χιλιετίες μέσα στις αντιδιαμετρικές αυτές Συνέχεια
Χωρίς το Θεό όλα είναι απελπισία …
(του αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, επισκόπου Αχρίδος)
“Η σφραγίδα της απελπισίας είναι η αυτοκτονία.
.Αναρωτιέστε, γιατί υπάρχει τόση απελπισία και γιατί υπάρχουν τόσοι απελπισμένοιστην εποχή μας; Από το άδειασμα του μυαλού και την ερημιά της καρδιάς. Ο νους δε σκέφτεται το Θεό και η καρδιά δεν αγαπάει το Θεό. Συνέχεια
ΠΡΩΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ (των πατέρων της Όπτινα)
ΚΥΡΙΕ, βοήθησε με να αντιμετωπίσω με ψυχική γαλήνη όλα όσα θα μου φέρει ή σημερινή ήμερα. Βοήθησέ με να παραδοθώ ολοκληρωτικά στο άγιο θέλημα Σου. Συνέχεια
Το νόημα της Άλωσης της Πόλης σε 6 προτάσεις από τον μεγάλο Ράνσιμαν…
Η τραγωδία ήταν τελική.
Στις 29 Μαΐου ένας πολιτισμός σαρώθηκε αμετάκλητα.
Άφησε μια ένδοξη κληρονομιά στα γράμματα και στις τέχνες.
Ο πολιτισμός αυτός έβγαλε χώρες ολόκληρες από την βαρβαρότητα και προσέφερε σε άλλες την εκλέπτυνση των ηθών.
Επί 11 αιώνες η Κωνσταντινούπολη ήταν το κέντρο ενός κόσμου φωτός.
Τώρα έγινε η έδρα της θηριωδίας, της αμάθειας, της μεγαλόπρεπης ακαλαισθησίας!
Ν’ αϊλί εμάς να βάϊ εμάς, οι Τούρκ’ την Πόλ’ επαίραν…
«Αυτές τις μέρες διάβαζα δημοτικά τραγούδια
για τ’ άθλα των κλεφτών και τους πολέμους
Πράγματα συμπαθητικά, δικά μας, γραικικά.
Διάβασα και τα πένθιμα για το χαμό της πόλης.
Πήραν την πόλιν, πήραν την, πήραν τη Σαλονίκη.
Και τη φωνή που εκεί που οι δυο εψέλναν
ζερβά ο βασιλιάς και δεξιά ο Πατριάρχης
ακούστηκε κι είπε να πάψουν πια.
Πάψτε παπάδες τα χαρτιά και κλείστε τα Βαγγέλια.
Πήραν την πόλιν, πήραν την, πήραν τη Σαλονίκη.
Όμως εκείνο που με άγγιξε πιο πολύ
ήταν το άσμα το Τραπεζούντιο με την παράξενή του γλώσσα
και με τη λύπη των Γραικών των μακρινών εκείνων
που ίσως όλο πίστευαν πως θα σωθούμε ακόμη.
Μα αλίμονο μοιραίον πουλίν
από την πόλη έρτε
μες σο φτερούλιν’ αθ εν’ χαρτίν περιγραμμένον
κι ουδέ σην άμπελον κονεύ μηδέ σο περιβόλιν
επήεν και εκόνεψεν σου κυπαρίσσ’ τη ρίζαν.
Οι αρχιερείς δε δύνανται ή δε θέλουν να το διαβάσουν
Σέρας υιός γενήκασεν αυτός που το παίρνει το χαρτί
Και το διαβάζει κι όλο φύρεται
Σίτα αναγνώθ’ σίτα να κλαίει
Σίτα να κρούει την κάρδιαν
Να αλί εμάς να βάι εμάς
η Ρωμανία πάρθεν.»
Ν’ αϊλί εμάς να βάϊ εμάς, οι Τούρκ’ την Πόλ’ επαίραν…
επαίραν το βασιλοσκάμν’ ελλάγεν η αφφεντία.
Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε τα μαναστήρεα
κι Άϊ Γιάννες ο Χρυσόστομον, κλαίει δερνοκοπάται.
Μην κλαις μην κλαις Άϊ Γιάννε μου, και μη δερνοκοπάσαι
η Ρωμανία πέρασεν, η Ρωμανία επάρθεν
η Ρωμανία αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο”… (Κωνσταντίνος Π. Καβάφης)
ΝΑΙ, ΑΝΘΕΙ ΚΑΙ ΦΕΡΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ!!!
κ. Ρεπούση ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ! (κάτι που κανείς δεν πρόσεξε… ως συνήθως)
(*Ακολουθεί ένα μικρό κομμάτι για το ΠΩΣ γράφεται η Ιστορία…ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ θα καταλάβετε πολλά!)
Πέρα από την ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ για όλο τον ελληνισμό, που εσείς κινητοποιείτε με τις “προσωπικές σας γνώμες” (κατά το κόμμα σας) απέναντι σε Μικρασιάτες και Πόντιους, χτες μας κάνατε τη μεγαλύτερη αποκάλυψη, για το πως λειτουργεί το σύστημα εξουσίας.
Λέτε επί λέξη. “Ας κάνει ο καθένας ότι μπορεί με συναδέλφους, πολιτικά κόμματα (ως εδώ καλά!) και… ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ.” (!!!)
Οκ το καταλάβαμε το υπονοούμενο… αν και μας γεννούνται Συνέχεια
ΑΓΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ : η μητέρα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου
29 Μαΐου 1453. Εάλω η Πόλις…
Ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου, 
ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, αρνήθηκε να συνθηκολογήσει και να παραδώσει εθελοντικά τη διοίκηση της Κωνσταντινούπολης στους εχθρούς, έστω κι αν έβλεπε την επερχόμενη καταστροφή. Αρνήθηκε επίσης να εγκαταλείψει την πόλη, όπως του συνιστούσαν οι συγκλητικοί και ο πατριάρχης. «Μπορεί η απομάκρυνσή μου να είναι ευνοϊκή για μένα», απάντησε, «μου είναι όμως αδύνατο να φύγω. Πώς να αφήσω τις εκκλησίες του Κυρίου μας και το θρόνο και το λαό μου σε τέτοιο κακό;».Το ήθος αυτό είχε προφανώς διδαχθεί από την πολύτεκνη και καλλίτεκνη μητέρα του αυτοκράτειρα Ελένη, σύζυγο του Μανουήλ Β’ Παλαιολόγου (1349-1425), η οποία ανέθρεψε έξι αγόρια και δύο κορίτσια.
Κωνσταντίνος, υιός Ελένης, ίδρυσε την Κωνσταντινούπολη και
Κωνσταντίνος, υιός Ελένης έπεσε μαχόμενος υπέρ της πόλεως αυτής….
Η αυτοκράτειρα Ελένη είναι η μετέπειτα μοναχή και αγία Υπομονή. Η μνήμη της Οσίας και Θεοφόρου μητρός ημών Υπομονής, τελείται τη 13η Μαρτίου και 29η Μαΐου.
Ακόμα και στην Τουρκία, υπήρχαν αντίθετες φωνές για την ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ… μάλλον ήταν εθνικιστές, ε;;;
Αριστερά, New York Times…Για να καταλαβαινόμαστε καλύτερα, διαβάστε όσοι τυχόν δεν έχετε διαβάσει το
Τούρκοι κατά των σφαγών και του εκτοπισμού, του “λευκού θανάτου” που πρότεινε ο Γερμανός Λίμαν ΦΟΝ Σάντερς και τελικά εφάρμοσαν!
…Ωστόσο όμως και μέσα στην κεμαλική κυβέρνηση υπήρχαν αντίθετες φωνές, γιατί ήταν ανήσυχοι και διαφωνούσαν με τα σκληρά μέτρα της απέναντι στους Έλληνες.
Κεμαλικοί βουλευτές, ιδιαίτερα της περιοχής του Πόντου κατηγορήθηκαν από το συνάδελφό τους βουλευτή της Προύσας Eμίν μπέη, στη συνεδρίαση της 21 Aυγούστου 1922, ως «οπαδοί του Ποντιακού ιδεώδους» και παραπέμφθηκαν σε εξεταστική επιτροπή για τις μετριοπαθείς θέσεις τους και την παθητική τους στάση.
Στην τουρκική Eθνοσυνέλευση της Άγκυρας ιδιαίτερα ξεχώρισε ο βουλευτής της Σινώπης Xακκί Xαμή μπέης, ο οποίος δυναμικά διαφοροποιήθηκε με τα μέτρα των εκτοπίσεων της κυβέρνησής τους.
Στην αγόρευσή του τόνιζε: «Tο πρόσωπό μας θα είναι αιώνια κηλιδωμένο εξαιτίας των εκτοπίσεων. Eάν οι εκτοπισμοί Συνέχεια
Αφιέρωμα: ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ -29 Μαΐου 1453
οπτικοακουστικό υλικό
Αυτές τις μέρες, καθώς πλησιάζει η θλιβερή επέτειος της Άλωσης, αναζήτησα στο διαδίκτυο “υλικό” , για να μιλήσω στα παιδιά μου. Στις ιστοσελίδες με εκπαιδευτικό υλικό βρήκα ελάχιστα πράγματα, αφού δεν προβλέπεται ως θέμα για διδασκαλία. Στα κατηχητικά σχολεία, ωστόσο, επειδή η επέτειος της Άλωσης συμπίπτει χρονικά με τη λήξη των μαθημάτων τους, γίνονται γιορτές λήξης αφιερωμένες στην Άλωση.
Έγκειται στην εθνική ευαισθησία των δασκάλων αν θα αναφερθούν στο μεγάλο αυτό γεγονός. Επομένως ευθύνη δική μας να μιλήσουμε στα παιδιά μας, με τον κατάλληλο για την ηλικία τους τρόπο, χωρίς φανατισμούς, αλλά με μόνο κίνητρο την αγάπη για την πατρίδα μας…
Γιατί...λαός χωρίς μνήμες είναι καταδικασμένος να σβήσει….
Παρακάτω θα βρείτε συγκεντρωμένα βίντεο και τραγούδια (με τους στίχους τους) που είναι κατάλληλα για όλη την οικογένεια.. Η επιλογή τους έγινε από τα παιδιά μας.
ΚΑΙ ΟΜΩΣ! Η ΡΩΜΑΝΙΑ ΖΕΙ
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ
Τὸν 4ο αἰ. μ.Χ. ἐμφανίζεται ἕνα ὁλότελα νέο κρατικὸ μέγεθος στὴν Ἱστορία καὶ μαζί του γεννιέται ἕνας νέος κόσμος. Εἶναι ἡ αὐτοκρατορία τῆς Ν.Ρώμης ἢ ὅπως ὀνομάζεται ἤδη ἀπὸ τὸν 4ο αἰ. ἡ Ρωμανία. Στὰ ὅρια τῆς ἀνανεώσεως τῆς αὐτοκρατορίας ὁΜέγας Κωνσταντῖνος μεταφέρει τὴν πρωτεύουσα (τὴν Παλαιὰ Ρώμη, ἑλληνικὴ πόλη καὶ αὐτή) στὴν Ἀνατολή. Γι᾽ αὐτὸ ἡ Νέα Ρώμη θὰ ὀνομασθεῖ πρὸς τιμή του καὶ Κωνσταντινούπολη. Ἡ Ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία μεταστοιχειώνεται σὲ «ἐπώνυμον τοῦ Χριστοῦ Πολιτείαν». Διαμορφώνεται συνάμα μία νέα συνείδηση καὶ νέα πολιτειακὴ ἰδεολογία. Εἶναι ἡ νέα αὐτοκρατορικὴ ἰδέα γιὰ τὴν προοδευτικὴ ἐνσωμάτωση ὅλων τῶν Λαῶν τῆς Οἰκουμένης στὴν χριστιανικὴ Πίστη. Τὰ στηρίγματα τῆς αὐτοκρατορίας τῆς Νέας Ρώμης εἶναι: ἡ ρωμαϊκὴ Οἰκουμένη καὶ νέα πολιτειακὴ ἰδεολογία, ὁΧριστιανισμὸς ὡς πατερικὴ Ὀρθοδοξία καὶ ἡ Ἑλληνικότητα (γλώσσα, πολιτισμός, παιδεία). Αὐτὸ ἐκφράζει τὸ γνωστὸ τροπάριο τῆς Ἁγίας Κασσιανῆς: «Ὑπὸ μίαν βασιλείαν ἐγκόσμιον αἱ πόλεις γεγένηνται, καὶ εἰς μίαν δεσποτείαν θεότητος τὰ ἔθνη ἐπίστευσαν».
Ἡ χριστιανικὴ πίστη εἶναι τὸ συνδετικὸ στοιχεῖο ὅλης τῆς αὐτοκρατορίας καὶ αὐτὸ ἀλλοιώνει ἡ αἵρεση, ποὺ δὲν εἶχε μόνο θεολογικό, ἀλλὰ καὶ πολιτικὸ Συνέχεια
Κυριακή του Παραλύτου (μέσα από την ομιλία του αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς)
Οι συνθήκες της ζωής μας και η οργάνωση της κοινωνίας μας επιβεβαιώνουν τη φράση του λογοτέχνη: “ποτέ άλλοτε οι στέγες των σπιτιών δεν ήταν τόσο κοντά όσο σήμερα, αλλά και ποτέ άλλοτε οι καρδιές των ανθρώπων δεν ήταν τόσο μακρυά όσο σήμερα”. Αυτή η αίσθηση της τρομερής μοναξιάς του σημερινού ανθρώπου επιτείνεται στις δύσκολες ώρες του πόνου, της αρρώστιας και των ποικίλων δυσχερειών της ζωής.
Διαβάζοντας για τη θεραπεία του Παραλύτου της Βησθαιδά καλούμαστε να εμβαθύνουμε στο πρόβλημα της ανθρώπινης αρρώστιας, της οδύνης και της μοναξιάς, αλλά και της ανάγκης για κατανόηση και συμπαράσταση. Συνέχεια
Κυριακή του Παραλύτου – για τα παιδιά μας
Η ευαγγελική περικοπή με απλά λόγια , για τα παιδιά και μια ζωγραφιά, για να χρωματίσουν.“Την τρίτη Κυριακή μετά το Πάσχα θυμόμαστε το θαύμα της θεραπείας του Παραλύτου· ένα θαύμα που έκανε ο Κύριος κατά τη διάρκεια της Πεντηκοστής των Ιουδαίων και το διηγείται ο ευαγγελιστής Ιωάννης.Ο Κύριός μας, καθώς βρισκόταν μαζί με τους μαθητές του στα Ιεροσόλυμα, πέρασε από έναν χώρο, όπου υπήρχαν πολλοί άρρωστοι, που υπέφεραν από διάφορες ασθένειες. Στο κέντρο του χώρου αυτού υπήρχε μια δεξαμενή γεμάτη με νερό. Κατά διαστήματα ένας άγγελος τάραζε το νερό και τότε, όποιος άρρωστος προλάβαινε να πέσει μέσα στη δεξαμενή γινόταν καλά.
Ο ΝΕΟΦΑΝΉΣ ἹΕΡΟΜΆΡΤΥΣ ΤΗ͂Σ ὈΡΘΟΔΟΞΊΑΣ – ἸΩΆΝΝΗΣ ΤΗ͂Σ ΣΆΝΤΑ ΚΡΟΎΖ
Γεννήθηκε τό 1937 στό χωριό Ἀποίκια τῆς νήσου Ἄνδρου καί λεγόταν Καρασταμάτης. Σέ ἡλικία 20 ἐτῶν πηγαίνει στήν Ἀμερική καί δημιουργεῖ οἰκογένεια.
Χειροτονεῖται ἱερέας καί γιά 10 χρόνια ἐργάζεται μέ ἱεραποστολικό ζῆλο στήν Ἀλάσκα καί ἀφοῦ διακόνησε τήν Ἐκκλησία σέ πολλούς Ναούς ἦρθε στήν Σάντα Κρούζ στόν Ναό τοῦ Προφήτη Ἠλία τό 1981 πού τόν τελειοποίησε καί τόν ἐγκαινίασε καί γίνεται κέντρο ὀρθόδοξης ὁμολογίας σέ ὅλη τήν περιοχή ὅπου οἱ ἄνθρωποι ἦταν ἀπομακρυσμένοι ἀπό τόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία. Συνέχεια
Η μητρότητα ως διακονία της γυναίκας… ( Γ. Σωφρονίου Σαχάρωφ)
Η θέση της γυναίκας κατά τους περασμένους αιώνες ήταν εξαιρετικά δύσκολη, ενώ ακόμη ως τις ημέρες μας δεν έχει πλήρως τακτοποιηθεί. Πολλά έχουν αλλάξει κατά τις τελευταίες δεκαετίες· από πολλές απόψεις η γυναίκα απέκτησε θέση ασύγκριτα καλύτερη από την προηγούμενη, αλλά ωστόσο δεν έχει βρει τη θέση της στην κοινωνία· δεν έχει βρεθεί πραγματικά το σωστό μέτρο για την αξιολόγησή της.
Πραγματικά, όλα αυτά έτσι είναι. Αλλά μπορούμε άραγε να θεωρήσουμε λυμένα τα προβλήματα όχι μόνο της εργασίας της γυναίκας, αλλά ακόμη και της οικογενειακής θέσεώς της; Η πείρα της ιστορίας έδειξε ότι το τεράστιο σώμα τηςανθρωπότητας αποτελείται από κύτταρα, και ένα τέτοιο κύτταρο είναι η οικογένεια. Στο μέτρο που τα κύτταρα είναι υγιή υγιαίνει και το σώμα. Συνέχεια
Ο Νεομάρτυρας Ευγένιος Ροντιόνωφ (23 Mαΐου)
Ένας σύγχρονος μάρτυρας του Χριστού(1996), ένα παλληκάρι που προτίμησε να θυσιάσει με φρικτό τρόπο τη ζωή του παρά να βγάλει το σταυρό του και να αρνηθεί το πίστη μας, είναι ο άγιος νεομάρτυς Ευγένιος.
Αποτελεί φωτεινό πρότυπο για όλους τους Χριστιανούς, και ιδιαίτερα τους νέους.Ας έχουμε τις ευλογίες του και η χάρη του να σκεπάζει όλους τους Χριστιανούς, που δέχονται διώξεις σε όλη τη γη…(δες και το άρθρο :Διάταγμα των Μεδιολάνων: 1700 χρόνια μετά και …οι διωγμοί συνεχίζονται) Συνέχεια
ΑΦΙΕΡΩΜΑ : ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ – ΠΟΝΤΟΣ
90 γενιές θαμμένες εκεί, 3η γενιά εδώ…
Ιστορικό χρέος μας ώθησε, να γνωστοποιήσουμε κάποιες “άγνωστες ιστορίες” της Γενοκτονίας και να συμβάλλουμε στην γνωστοποίηση της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, που ελευθερώνει τον άνθρωπο, όταν την κατέχει.
Ξεκινήσαμε με μια εισαγωγή, από το βιβλίο “Ακριτική Γενιά” του Χρ. Σαμουηλίδη που περιγράφει τη ζωή στον Πόντο λίγο πριν την Γενοκτονία του 20ου αιώνα… ώστε να Συνέχεια
Αντέχουμε... 