του Γιώργου Θαλάσση
Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας κοίταξε με δέος έξω από το παράθυρο τις πορτοκαλιές ανταύγειες που τρεμοπαίζανε κάτω από τον μαβί ουρανό της Κωνσταντινούπολης. «Κωνσταντινίγια…», μονολόγησε πικρά, «έτσι θα σε ξαναπούνε πάλι…», σκέφτηκε φωναχτά.
Λίγο πίσω ο Serhat, ο βοηθός και το δεξί του χέρι, ξερόβηξε και με συγκρατημένη αγωνία και φόβο τόλμησε να πει: «Καλύτερα να φύγουμε τώρα, κύριε πρωθυπουργέ, οι Ρώσοι πλησιάζουν».
«Μια στιγμή, Serhat», είπε ο πρωθυπουργός και κοιτάζοντας τις τερατώδεις φωτιές, που Συνέχεια