***Ο ΠΛΩΤΑΡΧΗΣ ΕΛ.ΧΑΝΔΡΙΝΟΣ ΚΑΙ Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ-
HΑΓΝΩΣΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ
ΚΑΙ ΟΙ ΔΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΣΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ
***ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ 1974
ΠΩΣ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΕΧΑΣΑΝ 80 ΑΝΔΡΕΣ
Σήμερα συμπληρώνονται τριανταεννέα χρόνια από το μαύρο πρωινό της 20ης Ιουλίου του 1974, όταν οι ορδές του Αττίλα εισέβαλαν στην Κύπρο, σκορπώντας το θάνατο και την καταστροφή.
Σχεδόν τέσσερις χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν, εκατοντάδες αγνοούνται και διακόσιες χιλιάδες εκδιώχθηκαν από τις εστίες τους.
Επί τριανταεννέα χρόνια η Τουρκία με τη βία των όπλων συνεχίζει να κρατά υπό κατοχή το 40% της Κύπρου.
Ο κυπριακός Ελληνισμός τιμά σήμερα τους πεσόντες της βάρβαρης τουρκικής εισβολής και καταδικάζει τη συνεχιζόμενη κατοχή της βόρειας Κύπρου, διατρανώνοντας για άλλη μια φορά την αποφασιστικότητά του να αγωνιστεί για την απελευθέρωση και την επανένωση του νησιού.
*****************************************************************************************************
“Η Θράκη, μία άλλη Κύπρος;”
Παραθέτουμε το πρώτο μέρος μιας πολύ ενδιαφέρουσας ομιλίας με τίτλο : ¨”Η Θράκη, μία άλλη Κύπρος;” που επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημα αν η Θράκη κινδυνεύει να ακολουθήσει την Κύπρο στον τραγικό κατήφορο της. Και, αν αυτό συμβαίνει, τι οφείλει να πράξει ο Ελληνισμός, για να αντιστρέψει μια τέτοια καθοδική πορεία.
ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Ποιος ήταν -και είναι- ο σταθερός στρατηγικός στόχος της Άγκυρας καθ’ όσον αφορά στην Κύπρο; Προφανώς, να αποκτήσει -και σταδιακά να μεγιστοποιήσει- ουσιαστικό έλεγχο επί ολόκληρης της Μεγαλονήσου, περιλαμβανόμενης, ει δυνατόν, της τελικής, ολικής της προσάρτησης στην Τουρκία. Πώς προώθησε η Άγκυρα αυτόν τον στρατηγικό στόχο της: χρησιμοποιώντας συστηματικά τα εξής τακτικά μέσα:
- Επιτυγχάνοντας την αναγνώριση ως τουρκικής μιας μειονότητας τουρκόφωνης (ή, μάλλον, δίγλωσσης, σε μεγάλο βαθμό), μιας μειονότητας μουσουλμανικής (με έντονα, όμως, κρυπτοχριστιανικά στοιχεία), μιας μειονότητας ελληνικής, κατά μέγα μέρος, καταγωγής.
- Καταφέρνοντας (η Τουρκία) να θέσει υπό τον έλεγχο της τη μειονότητα αυτή και να αναγνωρισθεί ως “προστάτιδά” της.
- Κατορθώνοντας να “αναβαθμίσει” τεχνητά τη μειονότητα αυτή σε “κοινότητα”, και από “κοινότητα” σε “μία από τις δύο κοινότητες” της Κύπρου, και ζητώντας μετά να αναγνωρισθεί ως “χωριστός λαός” και “χωριστό έθνος”.
- Συγκεντρώνοντας, επίσης τεχνητά, τη μειονότητα σε ορισμένες εδαφικές περιοχές πριν από το 1974 και σε μία εδαφική περιοχή μετά.
- Εξασφαλίζοντας ισχυρούς συμμάχους, τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς, των οποίων τα συμφέροντα εξυπηρετούνται από την προώθηση του τουρκικού στρατηγικού στόχου.
- Διατηρώντας ισχυρές ένοπλες δυνάμεις (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρξαν χρονικές περίοδοι, κατά τις οποίες η Ελλάδα είχε υπεροπλία και έπρεπε να την αξιοποιήσει).
- Επωφελούμενη από τις αποτυχίες και τα λάθη μας. Όπως από την παράλειψή μας να προστατεύσουμε τους Τουρκοκύπριους, ώστε η Άγκυρα, το Λονδίνο και η Ουάσιγκτον να μη τους εκμεταλλευθούν, να μη τους καταστήσουν αιχμή της λόγχης των ιμπεριαλιστικών τους σχεδίων. Επωφελήθηκε η Τουρκία και από την αποτυχία μας να πείσουμε και να προσεταιρισθούμε τους καλής πίστης Τουρκοκύπριους και να συνεργασθούμε μαζί του εναντίον εκείνων, που μόνο το καλό τους δεν ήθελαν. Αλλά και από την ανικανότητα μας να ασκήσουμε την απαιτούμενη – πράγματι δυσχερέστατη – αυτοσυγκράτηση και να μη πέσουμε στην παγίδα των αντίπαλων μας, οι οποίοι επεδίωξαν και κατάφεραν να προκαλέσουν ακόμη και ωμότητες των Ελλήνων εναντίον Τουρκοκυπρίων.
Η λανθασμένη τακτική, που ακολουθήσαμε έναντι των Τουρκοκυπρίων, συνδέεται με τη γενικότερη ανικανότητα μας να αντιληφθούμε εγκαίρως τις επιδιώξεις της Άγκυρας και των δυνάμεων που συμμαχούν μαζί της. Ανικανότητα που μας οδήγησε και στην πλάνη, ότι “μπορούμε να τα βρούμε με τους Τούρκους”. Μια ηθελημένη, βέβαια, μια εκούσια πλάνη εκείνων που ήξεραν την αλήθεια, αλλά που συνειδητά υποχώρησαν στις από κοινού πιέσεις Τούρκων, Άγγλων και Αμερικανών ή έκαναν ότι πίστεψαν τις υποσχέσεις τους. Σε αυτή την πλάνη (ή την δήθεν πλάνη) οφείλονται οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου καθώς και οι “διακοινοτικές συνομιλίες” μετά την εισβολή του 1974, με την κατοχή και την προσφυγιά -και, αργότερα, τον μαζικό εποικισμό- να συνεχίζονται. Είχε προηγηθεί η προδοσία του Ιουλίου 1974, από εκείνους που ίσως πίστεψαν (λέω “ίσως”, διότι η Δίκη της Κύπρου ματαιώθηκε για ανεξήγητους “λόγους ύψιστης εθνικής σκοπιμότητας”) από εκείνους, λοιπόν, που ίσως πίστεψαν, βλακωδώς, ότι “δίνοντας” (σαν να ήταν χωράφι του πατέρα τους) την μικρότερη περιοχή που κατέλαβε ο “Αττίλας Ένα”, θα ένωναν την υπόλοιπη Κύπρο με την Ελλάδα.
Σε αυτά πρέπει να προστεθούν η ανικανότητα μας να αποκτήσουμε πραγματικούς σύμμαχους (και η ψευδαίσθησή μας -πάλι ακούσια ή εκούσια- ότι οι τυπικοί μας “σύμμαχοι” είναι πραγματικοί) καθώς και η ολέθρια παράλειψη μας (ιδίως σε ορισμένες περιόδους ελπίζω η σημερινή περίοδος να μη είναι μία από αυτές) να διατηρούμε και να βελτιώνουμε το συσχετισμό των στρατιωτικών δυνάμεων Ελληνισμού – Τουρκίας στην Κύπρο και σε σχέση με αυτή, αλλά και στα άλλα τμήματα του ελληνοτουρκικού μετώπου.
Εκμεταλλευόμενη ελληνικές προδοτικές ενέργειες, ελληνικές αδυναμίες και ελληνικά λάθη και χρησιμοποιώντας τα μέσα που αναφέραμε, η Τουρκία προώθησε τον στρατηγικό της στόχο στην Κύπρο τόσο, ώστε να έχει δημιουργήσει σήμερα δύο προοπτικές απόλυτα αρνητικές για τον Ελληνισμό: α) H εμπέδωση και νομιμοποίηση της διχοτόμησης, με το “ελεύθερο” τμήμα, καθόλου στην πραγματικότητα ελεύθερο, αφού ζει στη σκιά του Αττίλα. β) Η τουρκοκρατούμενη ομοσπονδία, σύμφωνα με την “Δέσμη Ιδεών” του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών και σύμφωνα με τα λεγόμενα “Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης”. Κατ’ ανάγκην τουρκοκρατούμενη, αφού: (α) το βόρειο ομόσπονδο κρατίδιο θα είναι τουρκικό, με πλειοψηφία πληθυσμού μόνιμα και θεσμοθετημένα τουρκική (τουρκική και όχι τουρκοκυπριακή: σύντομα οι συνεχώς αυξανόμενοι έποικοι θα αποτελούν την πλειονότητα των διαμενόντων στα κατεχόμενα) και με ομόσπονδα όργανα πάντοτε τουρκικά, (β) στα κεντρικά, ομοσπονδιακά, όργανα οι Τούρκοι θα έχουν βέτο σε όλα τα θέματα και τα αντίστοιχα ελληνικά βέτο θα υποχωρήσουν προ των τουρκικών, διότι (γ) ο συσχετισμός των στρατιωτικών δυνάμεων ως προς την Κύπρο θα είναι συντριπτικά υπέρ της Τουρκίας, όπως προβλέπουν οι “ιδέες” του ΟΗΕ, ιδέες τούρκικης, αμερικανικής και βρετανικής προέλευσης. Έχει καταφέρει δε η Τουρκία, με τη βοήθεια των Αμερικανών, να αποδυναμώσει την εφαρμογή, στην περίπτωση της Κύπρου, θεμελιωδών αρχών του διεθνούς δικαίου, που κανονικά θα έπρεπε να μας ευνοούν.
διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο της http://www.xfd.gr/ εδώ .
******************************************************************************************************
***Ο ΠΛΩΤΑΡΧΗΣ ΕΛ.ΧΑΝΔΡΙΝΟΣ ΚΑΙ Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ-
HΑΓΝΩΣΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ
ΚΑΙ ΟΙ ΔΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΣΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ
Οι κινήσεις του Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ κατά την εισβολή
Την επομένη το πρωί, 20/7 ο Κυβερνήτης πληροφορήθηκε από το δελτίο ειδήσεων της Κυπριακής ραδιοφωνίας την είδηση της Τουρκικής επιθετικής ενέργειας και της αποβάσεως, ως και την κήρυξη γενικής επιστρατεύσεως, από την Κυπριακή Κυβέρνηση.
Το πλοίο την 09:20, διατάχθηκε από ΓΕΝ να πλεύσει στηΛεμεσό, για αποβίβαση της δυνάμεως ΕΛΔΥΚ, αλλά μετά από λίγα λεπτά της ώρας (την 09:40), ελήφθη νέα διαταγή ΓΕΝ, για να πλεύσει στηνΠάφοκαι να αποβιβάσει το προσωπικό της ΕΛΔΥΚ. Όταν το Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ έλαβα την τελευταία διαταγή, βρισκόταν 40 ν.μ. νοτιοδυτικά της Πάφου.
Την 14:00 της 20/7, το πλοίο αγκυροβόλησε στην Πάφο και άρχισε η αποβίβαση των οπλιτών με τρία αποβατικά πλοιάρια (ΑΒ/ΑΚ).
Μετά από λίγο (14:15),ο Διοικητής της Εθνοφρουράς Πάφου ζήτησε από τον Κυβερνήτη, μέσω του ραδιοτηλεφώνου, να προσβάλλει με το πυροβολικό του πλοίου, το φρούριο της Πάφου και συγκεκριμένα τον θύλακα Μουττάλου, στον οποίο ήταν συγκεντρωμένες μεγάλες Τουρκικές δυνάμεις (δύο τάγματα), με άριστο εξοπλισμό.
Ο Κυβερνήτης Πλωτάρχης Ε.ΧανδρινόςΠΝ, ελλείψει πληροφοριών από ΓΕΝ, εάν η Ελλάδα είχε εμπλακεί σε εχθροπραξίες με την Τουρκία λόγω της εισβολής και επειδή η κατάσταση επέβαλλε την πλήρη σιγή ασυρμάτου και μέσων επικοινωνίας με το κέντρο,βρέθηκε προ του σοβαρού διλήμματοςεάν θα υλοποιούσε το αίτημα της Εθνοφρουράς περί προσβολής Τουρκικών στόχων, με όλες τις τυχόν επιπτώσεις, ή θα άφηνε στο έλεος των εισβολέων την Πάφο.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, η «μοναχικότητα» του Κυβερνήτη στη αστραπιαία λήψη σοβαρών αποφάσεων, οι οποίες ενδεχομένως να έχουν λίαν σοβαρές επιπτώσεις, είναι πράγματι δραματική.
ΟΧανδρινός, μετά από μία σύντομη εκτίμηση της καταστάσεως και λαμβάνοντας υπόψη ότι η ύπαρξη ισχυρών Τουρκικών δυνάμεων στην περιοχή, θα σήμαινε μεγάλη αιματοχυσία και ολοκληρωτική κατάληψη της Πάφου,αποφάσισε την προσβολή των στόχωνπου του υποδείχτηκαν, με τον διαθέσιμο ανεπαρκή οπλισμό του πλοίου (πυροβόλα των 40ΜΜ Μπόφορς), τον οποίον είχαν επανδρώσει και οπλίτες της ΕΛΔΥΚ, λόγω αριθμητικής ανεπαρκείας του πληρώματος του πλοίου.
Επί δύο συνεχείς ώρες (20/1530 – 20/1730), το ψυχωμένο και ηρωικό πλήρωμα του ΛΕΣΒΟΣ σφυροκόπησε με επιτυχία τον θύλακα (περίπου 900-950 βλήματα των 40 ΜΜ),με αποτέλεσμα να εξουδετερωθεί ο Τουρκικός θύλακας και να διασωθεί η Πάφος.
Όπως αναφέρει, στο πολεμικό ημερολόγιο (ημερ. 23.12.1974), ο αποφασιστικός και γενναίος Κυβερνήτης «Επί του θέματος της εκτελέσεως βολής εναντίον των τουρκοκυπριακών θέσεων, πλέον των όσων αναφέρθησαν, έχω να προσθέσω ότι από την στιγμήν που διετάχθην όπως αναστρέψω δια Πάφον, εθεώρησα ότι το πλοίον συμμετείχεν, αδιακρίτως εάν έφερε Ελληνικήν Σημαίαν, ενεργώς εις οιοδήποτε είδος επιχειρήσεων, είτε αμυντικάς, είτε επιθετικάς, ελάμβανον χώραν εις την νήσον»
Αξίζει να αναφερθεί και η τελευταία παράγραφος του πολεμικού ημερολογίου, ακριβώς όπως διατυπώθηκε από τον Κυβερνήτη: «…Περαίνων την εν λόγω έκθεσιν, επιθυμώ να αναφέρω ότι ως διαπίστωσα, το ηθικόν του Έλληνος, η ψυχραιμία και η τόλμη αυτού, ευρίσκεται εις υψηλόν βαθμόν. Δεν θα ήτο υπερβολή να γράφω ότι άπαντες οι επιβαίνοντες του πλοίου Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί και οπλίται εν ουδεμία περιπτώσει απώλεσαν το θάρρος των και την πίστιν προς τα ιδεώδη της φυλής.Ιδιαιτέρως εθαύμασα το θάρρος των επαναπατριζομένων οπλιτών του Σ.Ξ, οίτινες καίτοι είχαν συνειδητοποιήσει ότι επέστρεφον εις τας οικείας των, με έξαλλον ενθουσιασμόν και αλλαλαγμούς χαράς, εδέχθηκαν την, από του στόματός μου, πληροφορίαν περί της επανόδου των εις την Κύπρον, προς ενίσχυσιν των μαχομένων συναδέλφων των εναντίον των εχθρών του γένους»
Ολόκληρο το άρθρο στο :http://www.egolpion.com/xadrinos.el.aspx#ixzz2Zf35RbWu
******************************************************************************************************
***ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ 1974
ΠΩΣ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΕΧΑΣΑΝ 80 ΑΝΔΡΕΣ
Τις πρωινές ώρες της Κυριακής21 Ιουλίου 1974, τρία τουρκικά αντιτορπιλικά, το«Κοτσάτεπε»(τύπου Γκίρινγκ-Φραμ ΙΙ, Κυβερνήτης Αντιπλοίαρχος Γκιουβέν Ερκαγιά ΤΝ) και δύο τύπου Γκίρινγκ-Φραμ Ι, το«Μ.Φεβζί Τσακμάκ»και το«Αντάτεπε»(Κυβερνήτης Αντιπλοίαρχος Ριζά Νουρ Οντζού ΝΤ), βομβάρδιζαν στόχους της ακτής, προστατεύοντας τα αποβατικά σκάφη και παρέχοντας πυρά υποστηρίξεως στα αποβατικά τμήματα πεζικού που βρίσκονταν ήδη στην ακτή στην περιοχή της Κυρήνειας, στη Β. ακτή της Κύπρου.
Κατά τις10.00το Γ.Επιτελείο στην Άγκυρα σήμανε προς τα τρία Αντιτορπιλικά τις γεωγραφικές συντεταγμένες μιας Ελληνικής νηοπομπής, η οποία έπλεε κατευθυνόμενη προς Κύπρο. Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες από τα αναγνωριστικά αεροσκάφη, η Ελληνική νηοπομπή αποτελείτο από 8 έως 9 μεταγωγικά έμφορτα στρατού, υλικού, εφοδίων και πυρομαχικών τα οποία συνοδεύονταν από πολεμικά πλοία. Το σήμα προς τα τουρκικά Αντιτ/κα έκλεινε, λέγοντάς τους ότι «μπορούσαν να επιτεθούν» (sic).Τα τρία Αντιτορπιλικά με διοικητή τον Πλοίαρχο Ιρφάν Τινάζ ΤΝ, ο οποίος επέβαινε στο«Αντάτεπε», σταμάτησαν τον βομβαρδισμό και κατευθύνθηκαν προς τα Δυτικά, πλέωντας κατά μήκος της βόρειας Κυπριακής ακτής.
Σχεδόν αμέσως, έφθασε ένα νέο σήμα από την Άγκυρα, μετατρέποντας τους κανόνες εμπλοκής κατά το ότι τα τρία Αντιτορπιλικά θα έπρεπε να επιτεθούν και να καταστρέψουν μόνο πλοία πού έφεραν την Κυπριακή σημαία, ενώ τα πλοία της νηοπομπής, εάν έφεραν την Ελληνική σημαία, έπρεπε πρώτα να διαταχθούν να αναστρέψουν και να εγκαταλείψουν την περιοχή. Επίθεση εναντίων τους και βύθισή τους θα γινόταν μόνο αν δεν συμμορφώνονταν με την διαταγή αυτή. Στις11.30η παραπάνω κανόνες εμπλοκής μετετράπησαν εκ νέου και τα τρία Αντιτορπιλικά διατάσσοντο να ανοίξουν πυρ εναντίων όλων των πλοίων που έφεραν την Ελληνική σημαία και τα οποία θα συνέβαινε να βρίσκονται μέσα στην «απηγορευμένη» περιοχή.
Σύμφωνα με νέες πληροφορίες από τα αεροσκάφη αναγνωρίσεως, η Ελληνική νηοπομπή έδειχνε να αποτελείται από 11 εμπορικά πλοία συνοδευόμενα από 9 πολεμικά. Λίγο αργότερα, στις12.18νέα περιγραφή της νηοπομπής θα αναφέρει ότι αποτελείται από 9 αποβατικά σκάφη και 5 συνοδά πολεμικά. Τα 3 Αντιτορπιλικά έφθασαν στις 12 στο ακρωτήριο Αρβανίτης, το δυτικότερο σημείο της Βόρειας Κυπριακής ακτής και έστρεψαν προς νότο προσδοκώντας να έλθουν σε οπτική επαφή με την Ελληνική νηοπομπή.
SOS…ΕΠΙΘΕΣΗ
Τουρκικές πηγές αναφέρουν ότι, εκείνη την ώρα, τα Αντιτορπιλικά ανέφεραν στη Άγκυρα ότι μόλις είχαν υποστεί επίθεση από 3 παράκτια περιπολικά και ότι, κατά την επακολουθήσασα συμπλοκή δύο από τα τρία είχαν βυθιστεί ενώ το τρίτο είχε διαφύγει προς την ακτή. Υπάρχει κάτι το παράδοξο σε όλα αυτά – εκτός εάν οφείλεται σε σφάλματα των πηγών – διότι δεν υπήρχαν Κυπριακά – και βέβαια ούτε ελληνικά – περιπολικά στην περιοχή, η δε μόνη ναυτική απώλεια που είχε αναφερθεί μέχρι στιγμής ήταν της μικροσκοπικής τορπιλακάτου του υποπλοιάρχουΕ.Τσολάκηπου είχε βυθιστεί τα ξημερώματα της προηγουμένης από αεροσκάφη έξω από το λιμάνι της Κυρήνειας – δηλαδή περισσότερο από 60 μίλια ανατολικά από το αναφερόμενο σημείο επιθέσεως και 31 ώρες νωρίτερα – όταν προσπάθησε να επιτεθεί στα σκάφη της αποβάσεως. Παραλλάσσοντας το ακρωτήριο Αρβανίτης και παίρνοντας πορεία προς το νότο ούτε τα ραντάρ των Αντιτορπιλικών ούτε οι οπτήρες στις γέφυρές τους μπόρεσαν να διακρίνουν κάποια νηοπομπή. Μόνο μετά από επίμονη έρευνα εντόπισαν 3 εμπορικά πλοία.
Τα δύο έπλεαν ήσυχα και αμέριμνα προς την Πάφο ενώ το τρίτο κατευθυνόταν ενώ το τρίτο κατευθυνόταν προς την Λιβύη, ακολουθώντας μία πορεία που, μέσα σε λίγα λεπτά θα το έβγαζε εκτός της «απηγορευμένης περιοχής». Η Άγκυρα διέταξε τα Αντιτορπιλικά να διατάξουν την «ελληνική νηοπομπή» να αναστρέψει και σε περίπτωση μη συμμορφώσεως να την βυθίσουν. Εάν η νηοπομπή ανέστρεφε, εγκαταλείποντας την περιοχή, τα Αντιτορπιλικά θα έπρεπε να επιστρέψουν στη περιοχή της αποβάσεως και να συνεχίσουν τον βομβαρδισμό των στόχων ξηράς στη περιοχή της Κυρήνειας.
Επειδή όμως όλα αυτά ήταν τελείως αντίθετα προς την πραγματική εικόνα στην περιοχή, τα Αντιτορπιλικά ζήτησαν από τα αναγνωριστικά αεροσκάφη να εκτελέσουν άλλη μία πτήση επάνω από την περιοχή και να αναφέρουν ότι έβλεπαν. Σε λίγα λεπτά, ένα αεροσκάφος πέταξε από πάνω τους και επιβεβαίωσε ότι τα δύο εμπορικά ήταν πράγματι εμπορικά, ότι δεν έφεραν σημαία, ότι είχαν κάποιο φορτίο – που δεν αναγνωρίστηκε – σκεπασμένο στο κατάστρωμα, ότι το όνομα του ενός ήταν«LINE MESSINA», ότι δεν υπήρχε τίποτε το ασύνηθες και ότι »…αυτά ήταν όλα και όλα τα πλοία, όλη η νηοπομπή ευχαριστούμε λοιπόν και γεια σας over and out…»
Παρόλα αυτά, εδώ ακριβώς αρχίζουν τα εκπληκτικά…
Η Άγκυρα επανέλαβε την διαταγή επιθέσεως με την μόνη διαφορά τώρα ότι το πρώτο πλήγμα θα δινόταν από την τουρκική αεροπορία, ότι τα Αντιτορπιλικά έπρεπε να παραμείνουν εκτός του τομέως ενέργειας των αεροσκαφών και ότι θα επιτίθεντο μετά την αναχώρηση των τελευταίων.
Στις13.30, η «ελληνική νηοπομπή» ανύποπτη έπλεε προς τα ανατολικά, προς το λιμένα προορισμού της, ενώ οι ασυρματιστές των 2 πλοίων αντήλλασσαν, από τα ραδιοτηλέφωνα, αστεϊσμούς στην ιταλική. Τα τρία Αντιτορπιλικά, τηρώντας μία απόσταση 25-30 μιλίων από τη «νηοπομπή» περιπολούσαν μεταξύ του ακρωτηρίου Δρέπανον και της Πάφου, ήτοι περίπου 5 μίλια βορείως και περίπου 10 μίλια δυτικά της Πάφου.
Στις14.15, τρία σμήνη της τουρκικής αεροπορίας, από συνολικά 48 αεροσκάφη, οπλισμένα με ρουκέτες και βόμβες περνούσαν από τον τελευταίο έλεγχο πριν την απογείωσή τους από τρία διαφορετικά αεροδρόμια. Ήταν τα σμήνη 181 από την Αττάλεια, 141 από το Μουρτενέ και 111 από το Εσκί Σεχίρ. Θα απογειώνονταν διαδοχικά κατά κύματα και καλύπτοντας την απόσταση από το στόχο σε περίπου 45 λεπτά, θα επιτίθεντο και θα τον κατέστρεφαν. Ο στόχος ήταν η «ελληνική νηοπομπή». Περιττό να αναφερθεί βέβαια ότι η μεγαλύτερη προτεραιότητα είχε δοθεί στην καταστροφή πρώτα των συνοδών πολεμικών της νηοπομπής.Στις15.00το πρώτο σμήνος εντόπισε 3 πολεμικά πλοία.
Στις 15.05 τα αεροσκάφη επετέθησαν με ρουκέτες. Τα πολεμικά απάντησαν με αντιαεροπορικά πυρά. Η κατάσταση θαλάσσης και αέρος ήταν σχετικά μέτρια ζωηρεύοντας λίγο, σιγά-σιγά. Πρώτο το«Κοτσάτεπε»δέχτηκε πλήγμα από ρουκέτα που κατέστρεψε το ΚΠΜ (κέντρο πληροφοριών μάχης).Είναι εξαιρετικά δύσκολο να διακρίνεις τα χαρακτηριστικά σήματα ενός αεροσκάφους που κινείται με 700 χλμ. την ώρα. Και βέβαια ακόμη δυσκολότερο, σχεδόν αδύνατο θα έλεγε κάποιος, όταν αυτό εφορμά εναντίων σου εκτοξεύοντας ρουκέτες. Πάντως, αυτά τα επιτιθέμενα αεροσκάφη ήταν τύπων με τους οποίους οι ΗΠΑ εξόπλιζαν όλους τους συμμάχους των περιλαμβανομένης και της Ελλάδας. Ανεξάρτητα όμως, από όλα αυτά οι οπτήρες του«Αντάτεπε»κατόρθωσαν να δουν και να επαληθεύσουν τα τουρκικά σήματα των αεροσκαφών. Η Άγκυρα ειδοποιήθηκε με ραδιοτηλέφωνο, ότι τα επιτιθέμενα αεροσκάφη ήταν, πιθανώς, τουρκικά.
ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΚΟΡΟΪΔΙΕΣ
Οι επιθέσεις των αεροσκαφών δεν σταμάτησαν παρά τις τουρκικές σημαίες που ήταν εμφανέστατα υψωμένες στους ιστούς των πλοίων. Στη πραγματικότητα οι πιλότοι είχαν προειδοποιηθεί για κάτι τέτοια κόλπα και τρικ του εχθρού. Και έτσι ανέφεραν στις βάσεις τους ότι τα εχθρικά πλοία είχαν υψώσει τουρκικές σημαίες αλλά, παρόλα αυτά, δεν είχαν καταφέρει να ξεγελάσουν κανέναν.
Πριν αποπλεύσουν τα Αντιτορπιλικά από τη περιοχή της αποβάσεως, το«Τσακμάκ»είχε ανασύρει από τη θάλασσα κοντά στην Κυρήνεια, ένα νεαρό τούρκο πιλότο που το αεροπλάνο του είχε καταρριφθεί. Αυτός, κατόρθωσε να μιλήσει από το ραδιοτηλέφωνο με τα αεροσκάφη. Τους έδωσε τα στοιχεία του και τους είπε ότι επιτίθεντο εναντίων τουρκικών πολεμικών πλοίων. Οι πιλότοι ζήτησαν να τους πει το σύνθημα. Ο νεαρός δεν είχε ιδέα διότι είχε καταρριφθεί πριν από την τελευταία αλλαγή συνθήματος. Έτσι τα λόγια του συνάντησαν γέλια και κοροϊδίες.
Με θαυμασμό οι πιλότοι έλεγαν:«Άκου τι ωραία τουρκικά μιλάει...».Τα αεροσκάφη συνέχισαν τις επιθέσεις…Λίγο πριν την επίθεση ο πλοίαρχος Ιρφάν Τινάζ είχε μεταφέρει το σήμα του από το«Αντάτεπε»υψώνοντάς το στο«Τσακμάκ». Τώρα πλέον, διέταξε τα δύο πλοία να κλείσουν το σχηματισμό τους κα να πλεύσουν προς βορά συνεχίζοντας να βάλλουν κατά των αεροσκαφών, εγκαταλείποντας το άτυχο «Κοτσάτεπε»το οποίο, εντωμεταξύ, δέχτηκε 4 ακόμη πλήγματα από ρουκέτες. Ένα μηχανοστάσιο και ένα λεβητοστάσιο ήταν ήδη εκτός λειτουργίας όπως και τα ραντάρ και οι ασύρματοί του.
Η γέφυρα είχε επίσης πληγεί. Μία ρουκέτα κατέστρεψε τον κύριο ηλεκτρικό πίνακα διανομής και το πλοίο στερήθηκε οποιασδήποτε δύναμης απαραίτητης όχι μόνο για την πρόωσή του αλλά έστω για την λειτουργία των αντλιών καταπολέμησης των πυρκαγιών. Δέκα λεπτά μετά την πρώτη επίθεση, το πρωραίο δίδυμο πυροβόλο των 5” σίγησε. Μερικά λεπτά αργότερα, το«Αντάτεπε»δέχθηκε ένα πλήγμα, όχι τόσο σοβαρό μεν αλλά που στέρησε το Αντιτορπιλικό από τα ραντάρ του και προξένησε εκτεταμένες βλάβες στην υπερκατασκευή, ενώ το«Τσακμάκ»υφίστατο και αυτό ελαφρότερες ζημίες. Τα αεροσκάφη, βλέποντας ότι το«Κοτσάτεπε»φλεγόταν και ήταν σχεδόν τελείως ανυπεράσπιστο, εστράφησαν με κάποια κωμική σπουδή, στο να το αποτελειώσουν αντί να επιδιώξουν να επιτύχουν περισσότερα πλήγματα αχρηστεύοντάς τα τελείως στα υπόλοιπα 2 Αντιτορπιλικά. Προφανώς, τα δύο τελευταία απαντούσαν ακόμη με τα πυροβόλα τους στις επιθέσεις…
Ανεξάρτητα πάντως από τα οποιαδήποτε κίνητρα των τούρκων πιλότων, οι τελευταίοι με αυτήν την ασυνήθιστη στάση τους συνέβαλαν στο να διασωθούν 2 – το«Αντάτεπε»μισοαχρηστευμένο και σχεδόν εκτός μάχης και το«Τσακμάκ»με μικρές ζημιές- πλοία του τουρκικού ναυτικού. Και αυτό, γιατί κάτω από οποιεσδήποτε άλλες συνθήκες,είναι σίγουρο ότι 48 σύγχρονα αεροσκάφη θα αποτέλειωναν μέσα σε λίγα λεπτά 3 τριαντάχρονα Αντιτορπιλικά που έφεραν ξεπερασμένα οπλικά συστήματα.
Τα αεροσκάφη συνέχισαν να επιτίθενται στο «Κοτσάτεπε» εμποδίζοντας έτσι την εγκατάλειψη πλοίου από το πλήρωμά του που φοβόταν ότι μόλις εμφανιζόταν θα του επιτίθεντο με πολυβολισμούς. Τελικά η εγκατάλειψη πλοίου έγινε στις 16.15. Ευτυχώς τα αεροσκάφη δεν πολυβόλησαν το προσωπικό. Το Αντιτορπιλικό βυθίστηκε στις 22.00 περίπου.Από τους επιβαίνοντες 16 Αξκους ήσαν νεκροί οι 13 ήτοι το 81% και από τους 273 του πληρώματος ήσαν νεκροί οι 51 ήτοι το 19%. Δεν έχει γίνει γνωστός ο ακριβής αριθμός των άλλων 2 Αντιτορπιλικών.
Τα σμήνη ανέφεραν στο Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας στην Άγκυρα ότι η«η τουρκική αεροπορία επετέθη στα πλοία που μετέφεραν ενισχύσεις στην Πάφο και βύθισαν το ένα από αυτά».
«Στο γραφείο του πρωθυπουργού στην Άγκυρα, ενθουσιασμένοι οι άνθρωποι αγκάλιαζαν ο ένας τον άλλο φωνάζοντας «Ζήτω, τα αγόρια μας, πετύχαμε». Η πρωτεύουσα πήρε βαθιές αναπνοές…Η νηοπομπή είχε αναγκασθεί να σταματήσει».
Το γραφείο δημοσίων σχέσεων και τύπου, του γενικού επιτελείου (Εθνικής Αμύνης) στην Άγκυρα, εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
«Παρόλες τις φιλικές προειδοποιήσεις οι οποίες συνεχώς εκδίδονταν μέχρι σήμερα το απόγευμα, μία μεγάλη Ελληνική αποβατική νηοπομπή, συνοδευόμενη από ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη, κατόρθωσε να διεισδύσει στη περιοχή η οποία είχε κηρυχθεί «Απαγορευμένη» από της εσπέρας της 20ης Ιουλίου, και να καταπλεύσει στις 16.00, στα ανοικτά της Πάφου. Η νηοπομπή απήντησε με πυκνά πυρά στις προειδοποιήσεις της αεροπορίας μας και του ναυτικού μας και άρχισε να αποβιβάζει στρατεύματα στη Πάφο. Η αποβίβασις απετράπη μετά από επιθέσεις της τουρκικής αεροπορίας στον λιμένα της Πάφου. Οι επιθέσεις της αεροπορίας μας προξένησαν βαριές απώλειες στα πολεμικά και τα αποβατικά πλοία της νηοπομπής».
Όλα τα παραπάνω είναι βασισμένα σε ότι έχει δημοσιευθεί στον διεθνή τύπο, και κυρίως στο βιβλίο του τούρκου δημοσιογράφου Μπιράντ Μεχμέτ Αλί «30 Sicak Gun»
το άρθρο προέρχεται από το :http://www.egolpion.com/80_men.el.aspx#ixzz2Zf3uZuL8
Αντέχουμε... 