(Αφιερωμένο στον Πατέρα μου, που κάθε χρόνο ανελλιπώς, την ημέρα της Παναγιάς, το διαβάζει και που μετάδωσε και σε εμάς την αγάπη του για τον Παπαδιαμάντη.)
Καλοκαίρι· ένεκεν του “Πάσχα του καλοκαιριού” και της Μητέρας του Θεού, εις μνήμη του κυρ-Αλέξανδρου, και προς τέρψη των αναγνωστών μας, θα δημοσιεύσουμε τον “Ρεμβασμό του Δεκαπενταύγουστου” σε δύο συνέχειες.Λίγα λόγια εισαγωγικά:
Στο εκκλησάκι της Παναγίας της Πρέκλας εστιάζει ο “φακός” του Παπαδιαμάντη. Στο προαύλιο υπάρχει μια μικρή προχειροκτισμένη καλύβα, όπου μόνος θλιμμένος κάθεται ο Φραγκούλης Κ. Φραγκούλας, καπνίζοντας την πίπα του και αναπολώντας την περασμένη του ζωή. Όλα είναι έρημα γύρω του, γκρεμισμένα ερειπωμένα. Στην ψυχή του υπάρχει μεγάλη τρικυμία, μεγάλος πόνος, απέραντος θρήνος. Μοιάζει με το ερειπωμένο χωριό, ερείπιο κι αυτός, τσακισμένος από τις συμφορές, βασανισμένος, τραγική προσωπικότητα και ολομόναχος τώρα επί “γήρατος ουδώ”. Αναπολεί τον χαμένο κόσμο του, τη ζωή που του πήρε ό,τι αγαπούσε.. Ας απολαύσουμε το διήγημα…
. Συνέχεια