1956. Και θαλάσσιος γίγαντας τη Σαντορίνη ξυπνά. Ο σεισμός, λαβωμένο θεριό, υπόκωφα μουγκρίζει και ξερνά πελώρια κύματα που απειλούν το νησί. Θανάτου ατμόσφαιρα μολύνει την ορθρινή καλλονή. Τα θολωτά σπιτάκια γαντζωμένα στα απόκρημνα βράχια -πεταλίδες μικρές που θέλουν τη ζωή- αεροζυγιάζονται στις σεισμικές ορμές. Κι οι νησιώτες πανικόβλητοι τρέχουν να σωθούν.
Μα η οργή του γίγαντα φανερώθηκε και σε πολλά αιγαιοπελαγίτικα νησιά. Ανάμεσά τους και η Κάλυμνος.
Παλιρροϊκά κύματα έζωσαν το νησί των σφουγγαράδων και το φοβέριζαν με το ύψος των 2 μέτρων. Χτύπησαν πρώτα τη δυτική πλευρά της Καλύμνου. Ο οικισμός του αιγιαλού γίνεται παιχνίδι χάρτινο στη δίνη της θάλασσας. Και στις κάμαρες των σπιτιών που άντεξαν την επίθεση του υγρού στοιχείου βρέθηκαν ψάρια! Τα κιούπια με τις σοδειές, ταξιδεμένα στο νερό, χόρευαν σαν παλαβά τον τσουγκριστό χορό.
Αλλά το άγριο παλιρροϊκό κύμα -φίδι φαρμακερό- ξεπρόβαλε και στην ανατολική Κάλυμνο με το γαλήνιο λιμάνι. Τώρα, νερένια χέρια άρπαξαν τα’ όμορφο καΐκι του καπετάν Παναγή, το βολτάρησαν στο θυμωμένο αγέρα και το ‘ριξαν εκδικητικά στην προκυμαία.
Κι ω, θαύμα! Το μεγάλο καΐκι περήφανο στάθηκε όρθιο! Λες κι ήθελε να ζήσει ακόμα. Και να θρέψει τη φαμίλια του άξιου καραβοκύρη του.
Ο καπετάν Παναγής και οι συντοπίτες του δεν πίστευαν στα μάτια τους. Να ισορροπεί το καΐκι, χωρίς να έχει τσακιστεί! Ολόγερο να καμαρώνει την ανέλπιστη σωτηρία του! Μέγας εἶ, Κύριε!
Όταν αποτραβήχτηκαν τανερά της σεισμικής παλίρροιας, έφεραν ένα γύρο το πλοιάριο για να λύσουν το αίνιγμα: Πώς στεκόταν στην προκυμαία σαν στη θάλασσα;
Κι είδαν και πίστεψαν. Την καρίνα του καϊκιού την συγκρατούσε ένας μικρούτσικος σταυρός, σπασμένος από το κατάρτι του πλοίου!
Θυμόσοφα ο καπετάν Παναγής μονολόγησε:
–Ένα καράβι η ζωή του ανθρώπου, που στέκεται και σώζεται με τη δύναμη του Τιμίου Σταυρού.
Κ.Μ.
Άρθρο από το Περιοδικό “Η Δράση μας”, Τεύχος Αυγούστου-Σεπτεμβρίου 2013
.επιμέλεια Alexia-momyof6
Αντέχουμε... 
Επτάχρονο παιδί παρακολούθησα τον σεισμό και το παλλιροϊκό κύμα (tsunami) από ένα λόφο στα Λινάρια (Δυτική παραλία νησιού), σχεδόν πίσω από τον θαλάσσιο βράχο Πλατέλα που αγγίζει και την παραλία. Ευτυχώς τα κύμματα ορμούσαν και αποτραβιόντουσαν, δίνοντας κάποιο χρόνο στους ανθρώπους της παραλίας να αποσυρθούν.
Αλλά δίπλα στην Πλατέλα έτυχε να βρίσκεται μία μικρή βάρκα, κοντά στην παραλία Λινάρια (που άρχίζει από εκεί), με έναν μάλλον ηλικιωμένο ναυτικό μέσα. Αυτός αντιμετώπισε τα μανιασμένα κύματα, προσπαθώντας να μην συντριβεί στον βράχο. Από ότι θυμάμαι διεύθυνε τη βάρκα έτσι, ώστε να κόβει τα κύματα, έως ότου το tsunami ησύχασε. Η προσπάθεια του πρέπει να ήταν αγωνιώδης και το ότι δεν έγινε καμμία βλάβη μου φάνηκε σαν μικρό θαύμα! Δυστυχώς δεν έμαθα το όνομα του βαρκάρη.
Μοῦ ἀρέσειΜοῦ ἀρέσει