15-9-1922, τον έθαψαν ζωντανό μαζί με 9 ιερείς… Μνήμη Αμβροσίου Μητροπολίτη Μοσχονησίων

Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Ιεροσολύμων και στη θεολογική Ακαδημία του Κιέβου.Υπήρξε εφημέριος σε πολλές ελληνικές κοινότητες της Κριμαίας (Θεοδοσίας,Συμφεροπόλεως,Σεβαστουπόλεως).Το 1913 χειροτονήθηκε βοηθός επίσκοπος της Μητροπόλεως Σμύρνης με τον τίτλο Ξανθουπόλεως, αναπλήρωσε δε τον εξόριστο μητροπολίτη κατά τη διάρκεια του Α’παγκοσμίου πολέμου.Το 1919 χρησιμοποιήθηκε ως πατριαρχικός έξαρχος στα Μοσχονήσια,το δε 1922 έγινε Μητροπολίτης Μοσχονησίων.
Ο Μοσχονησίων Αμβρόσιος στις 14 Σεπτεμβρίου του 1922 μαζί με 6.000 χριστιανούς και 12 Ιερείς και Μοναχούς εκτοπίσθηκε στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας όπου καθ’ οδόν σε μια χαράδρα φρικωδώς σφαγιάσθηκε. Πρώτα οι δήμιοι τον πετάλωσαν κι’ υστέρα κόβοντας σιγά-σιγά τα μέλη του τον τελείωσαν. Μέχρι τέλους έμεινε πιστός και έλαβε τον στέφανο της ζωής. Κατ’ άλλους, αφού πρώτα οι στρατιώτες του έκοψαν τα χέρια και τα πόδια, υστέρα τον έθαψαν ζωντανό σε ένα τάφο με 9 Ιερείς.

Ο θρυλικός Ιεράρχης, πότισε με το αίμα του τη γη της Ιωνίας…

Ὁ γάμος τοῦ Καραχμέτη ἢ Τὸ συναξάρι μίας ἁγίας συζύγου

 

Δημοσιεύθηκε στὸ περιοδικὸ Σύναξη τ.26 ( του Τάσου Ζαννή)

Ἄν μοῦ ζητοῦσαν νὰ δώσω μὲ δύο λέξεις τὸ νόημα καὶ τὸ μήνυμα τοῦ διηγήματος τοῦ Παπαδιαμάντη «Ὁ Γάμος τοῦ Καραχμέτη», θὰ ἔλεγα ὅτι τὸ διήγημα αὐτὸ εἶναι τὸ συναξάρι μίας Ἁγίας Συζύγου. Τοῦτο ὅμως μὲ ὑποχρεώνει νὰ δώσω μίαν ἐξήγηση τοῦ ὅρου «συναξάρι».

Όχι επανάσταση, αλλά ανάσταση. (Κυριακή μετά την Ύψωση)

“…Όλος ο κόσμος με τις σημαίες του και με τα συνθήματά του. Κι η Εκκλησία με τη δική της σημαία και με το δικό της σύνθημα. Ο κόσμος με σημαία το μίσος και με σύνθημα το δικαίωμα. Η Εκκλησία με το Σταυρό, που είναι η σημαία της αγάπης και με σύνθημα το χρέος….

…Όχι επανάσταση, που θα πει να πετάξουμε και να ξεφορτωθούμε το σταυρό μας αλλά ανάσταση, που θα πει να πεθάνουμε επάνω στο σταυρό μας και στο χρέος μας…”