Χρειαζόμαστε κατήχηση και όχι μεταγλώττιση των λειτουργικών κειμένων

Το αίτημα για την αλλαγή της γλώσσας των λειτουργικών κειμένων με βρίσκει ριζικά αντίθετο. Πολλοί έγραψαν σχετικά και εξέφρασαν ουσιαστικά επιχειρήματα κατά των καινοτομιών που άκριτα ζητούνται από ορισμένους. Θα εξηγήσω την αντίθεσή μου στη μεταγλώττιση (δεν χρησιμοποιώ τον όρο μετάφραση, διότι πρόκειται για διαφορετικές μορφές της ίδιας γλώσσας) και θα ήθελα να μείνω λίγο περισσότερο στο επιχείρημα των «καινοτόμων» ότι δήθεν θα φέρουμε τους νέους στην Εκκλησία αν χρησιμοποιηθεί επισήμως η απλή νεοελληνική στη Θεία Λειτουργία και γενικά στις Ακολουθίες και στην υμνογραφία.

Νεκροί οι σημερινοί νέοι;

Η ανάσταση του γιου της χήρας στη Ναΐν

Κυριακή Γ Λουκά

Νεκροί οι σημερινοί νέοι;

Στη Ναΐν σπαραγμός! Από την πύλη της μικρής πολιτείας είχαν βγει κιόλας οι πρώτοι με το ξυλοκρέβατο. Με αργό βήμα προχωρούσαν. Πίσω η μαύρη μάνα πνιγμένη στο κλάμα. Γύρω της οι χωριανοί πάσχιζαν να την παρηγορήσουν, να τη στηρίξουν μη και σωριαστεί στο χώμα. Πίσω ουρά ο κόσμος, “ὄχλος πολύς”, ακολουθούσαν σιωπηλοί – άλλοι με πνιχτούς λυγμούς – όλοι μελαγχολικοί.

Απίστευτη ήταν η συμφορά. Ασήκωτος ο πόνος. Νέο παιδί, όλο χάρη και δροσιά, όλο ζωή και σφρίγος, έκλεισε ξαφνικά τα μάτια. Και τό ‘χε μονάκριβο η δύστυχη μάνα! Μοναδικό της στήριγμα, ελπίδα και χαρά της, αφότου μάλιστα