-Πού πας, στρατιώτη;
-Πάω να πολεμήσω.
-Πας να παλαίψης με λιοπύρια και χιόνια;
-Πάω να προστατέψω το δίκιο και τη λευτεριά.
-Πας να διψάσεις και να πεινάσεις;
-Πάω να φυλάξω το ψωμί των παιδιών.
-Πας να χάσεις χέρι, πόδι, μάτι;
-Πάω να δώσω χαρά και φως
Σε χιλιάδες τίμιους και ειρηνικούς ανθρώπους.
-Πας να σκοτώσεις και να σκοτωθείς;
-Πάω να δώσω ζωή και ειρήνη, δίκιο και λευτεριά.
-Για ποιον στρατιώτη;
-Για την πατρίδα!
Από το Αναγνωστικόν ,Γ Δημοτικού, 1949
αντιγραφή από το περιοδικό Ρωμνιός, τεύχος 9
Σχόλιο:Η φωνή της λογικής και η φωνή του χρέους…
Με τέτοια αναγνώσματα μεγάλωναν τότε τα ελληνόπουλα.
Τώρα, πού να μιλήσουμε για αγάπη στην πατρίδα, θα μας θεωρήσουν ρατσιστές…
Πώς μιλήσουμε για πολέμους στα παιδιά, είμαστε φιλειρηνιστές …
Και φτάνουμε-άκουσον, άκουσον!-την Σημαία μας στις παρελάσεις να την παραδίδουμε σε αλλοδαπούς μαθητές, γιατί, λέει, το αξίζουν λόγω της βαθμολογίας τους…
Θεέ μου, φώτισον το σκότος μας!
Κι όμως πιστεύω, πως το πρώτο…”σχολείο” είναι η οικογένεια και οι πρώτοι ”δάσκαλοι” οι γονείς.
Και με το να μην έχουμε το θάρρος και την παρρησία να λέμε και να υπερασπιζόμαστε αυτό που πιστεύουμε πως είναι σωστό και απαραίτητο για την Χώρα μας (όπως κάνουν όλοι οι άλλοι Λαοί άλλωστε) όχι μόνο την σημαία θα την δίνουμε ”βραβείο” και ”δωράκι” , αλλά και την ίδια την πατρίδα, έτσι όπως βαδίζουμε…..όλοι μας, μηδενός εξαιρουμένου!
Μοῦ ἀρέσειἌρεσε στοὺς 1 πρόσωπο
Τεράστια η ευθύνη μας ως γονείς, απέναντι στην πατρίδα. Και επωμιζόμαστε μεγάλα βάρη, γιατί έχουμε να καλύψουμε και τα κενά της παρεχόμενης “παιδείας”.
Ο Θεός να μας βοηθάει και να μας φωτίζει όλους ,γιατί μας έλαχε να ζούμε σε πολύ δύσκολα χρόνια…
Πρέπει να αντιδρούμε, ο καθένας με τον τρόπο του και κυρίως με θερμή προσευχή.Ανθρωπίνως δεν αλλάζουν εύκολα τα πράγματα.
Καλό αγώνα σε όλους!
Μοῦ ἀρέσειἌρεσε στοὺς 1 πρόσωπο
Τὸ παρὸν ἀναδημοσιεύθηκε στὸ Macedonian Ancestry.
Μοῦ ἀρέσειΜοῦ ἀρέσει
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΥΝΗΜΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.
Η ΠΑΛΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ…
Μοῦ ἀρέσειΜοῦ ἀρέσει