Το παιδί της χαράς, από τη Μελιτινή της Αρμενίας

Ανάσες…

Μερικές φορές στη ζωή βλέπεις τα κύματα πελώρια, σκοτεινά κ αγριεμένα. Νιώθεις τον άνεμο να σε χτυπάει αλύπητα. 

Μα κάνεις υπομονή. Και προσπαθείς. 

Και δεν το βάζεις στα πόδια. 

Μετράς μια-μια τις ανάσες σου.

Δέος…

Και ξαφνικά, εκεί που νομίζεις πως όλα τέλειωσαν για σένα 

πατήστε εδώ για να συνεχίσετε την ανάγνωση