Αϊτή : η πρώτη χώρα που αναγνώρισε επίσημα την Επανάσταση του 1821 και έστειλε βοήθεια και εθελοντές!

Οι 100 εθελοντές από την Αϊτή, που ήρθαν να πολεμήσουν στην επανάσταση του 1821 και πέθαναν στο ταξίδι

Το 1821, η εξέγερση των Ελλήνων κατά του τουρκικού ζυγού, αρχικά δεν ενθουσίασε τους Ευρωπαίους.

Μια ενδεχόμενη διάλυση της αυτοκρατορίας των Τούρκων, θα ανέτρεπε ριζικά την κατάσταση στην Ευρώπη.

Για τους λόγους αυτούς, αλλά και για να εξυπηρετήσουν η κάθε μια τα δικά της συμφέροντα, οι δυνάμεις της Ευρώπης δεν αναγνώρισαν την ελληνική επανάσταση.

Η αναγνώριση ήρθε από το Χαΐτιον, τη σημερινή Αϊτή.

Η αγία νεομάρτυς Κυράννα, η φίλη της αγίας Ακυλίνας- Αγγελίνας και η θαυμαστή εύρεση των αγίων λειψάνων τους

(στην ανάρτηση αυτή συγκεντρώσαμε όλους τους συνδέσμους που οδηγούν σε παλαιότερες αναρτήσεις για τις δύο αγίες )

σημείωση: Η αγία Κυράννα μαρτύρησε στις 28 Φεβρουαρίου του 1751.  Στην Όσσα όμως η αγία εορτάζεται στις 8 Ιανουαρίου. Αιτία αυτής της εορτολογικής μετατοπίσεως ίσως είναι το ότι ο εορτασμός της κατά τις 28 Φεβρουαρίου συχνά συνέπιπτε με την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, περίοδο χαρμολύπης, ενώ στις 8 Ιανουαρίου επιπλέον οι κάτοικοι της Όσσας ήταν όλοι συγκεντρωμένοι στο χωριό τους εξαιτίας των εορτών των Χριστουγέννων. (στοιχεία από saint.gr)

Ο βίος και το μαρτύριο της αγίας νεομάρτυρος Κυράννας- η θαυμαστή εύρεση των αγών λειψάνων της

Η Όσσα, ένα χωριό κοντά στον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, είναι ο τόπος που αγία Κυράννα γεννήθηκε, μεγάλωσε, έζησε και έχτισε την προσωπικότητά της, με όλες εκείνες τις αρετές, που οι Ελληνίδες μητέρες μεγάλωναν και γαλουχούσαν τα παιδιά τους στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας.

“Ο Γέρο- Παλαμάς πέθανε…” (η συγκινητική περιγραφή της κηδείας του από το ημερολόγιο “Φύλλα Κατοχής”)

(στην μνήμη του ποιητή μας, ανασύρω και μεταφέρω στο ιστολόγιό μας ένα απόσπασμα από το εξαιρετικό βιβλίο Φύλλα Κατοχής της Ιωάννας Τσάτσου…γιατί ποιος θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα τον θάνατο και την κηδεία του μεγάλου μας ποιητή, παρά κάποιος που έζησε αυτά τα συγκλονιστικά γεγονότα…)

28 Φεβρουαρίου 1943

Χτες βράδυ μια είδηση ακατανόητη μας ήρθε. Μια είδηση ασύλληπτη. Ο Γέρο- Παλαμάς πέθανε. Είχαμε ξεχάσει πως ήταν θνητός. Τρέξαμε αμέσως στην οδό Περιάνδρου. Εκεί βρήκαμε τον Άγγελο Σικελιανό αναστατωμένο κι αυτόν. Δεν ακούονταν άχνα. Άφωνοι όλοι κοιτάζαμε  το γεροντάκι να κοιμάται και περιμέναμε ώρες ορθοί κοντά του. Τι περιμέναμε;… Ίσως τη γνώριμη λάμψη των ματιών του κάτω από τα πυκνά χαμηλωμένα φρύδια του… Μα τίποτα πια. Το μυστήριο άπλωνε. Μια μεγάλη ψυχή που χώνεται στον Άδη και τον τραντάζει και ενώνει τους κόσμους.

27 Φεβρουαρίου 1943 : Κηδεύοντας τον Παλαμά και ανασταίνοντας την Ελλάδα

27 Φεβρουαρίου 1943

Πεθαίνει ο μεγάλος μας ποιητής Κωστής Παλαμάς σε ηλικία 84 ετών, εν μέσω στυγνής στρατιωτικής κατοχής με την Ελλάδα να γεννοκτονήται από την πείνα.Είναι ο νεότερος εθνικὸς ποιητής μας και μία απὸ τις κορυφαίες πνευματικὲς φυσιογνωμίες του νεότερου ελληνισμού.Τρυφερός και λεπτός, ζωγραφικός και αισθηματικός στα λυρικά του ποιήματα, ήξερε να γίνεται μεγαλόπνευστος και προφητικὸς με τα μεγάλα ποιητικά του συνθέματα. Μέσα σ᾿ αυτά περνάει η αίγλη και τα ερείπια, η μοίρα και το μέλλον της Ελλάδας, της αιώνιας Ελλάδας αρχαίας – βυζαντινής – τουρκοκρατούμενης – επαναστατημένης, ελευθερωμένης. Στην κηδεία του, την επομένη στις 28/2/1943, πραγματοποιήθηκε το πρώτο μεγάλο αντικατοχικό συλλαλητήριο. 

27 Φεβρ. 1998: εκοιμήθη εν Κυρίω ο παπα Εφραίμ Κατουνακιώτης (ευλαβικό αφιέρωμα)

 6 Δεκεμβρίου 1912 – 27 Φεβρουαρίου 1998

Την νύκτα από 26 έως 27 Φεβρουαρίου 1998 με το νέο ημερολόγιο κοιμήθηκε εν Κυρίω στον αγιασμένο Άθωνα, το Αγιώνυμο Όρος, “τον σεβάσμιον χώρον, την των αρετών εστίαν”, όπως το αποκαλεί ο αγιορείτης άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ένα αγιασμένο και ευώδες άνθος από το Περιβόλι της Παναγίας, και μάλιστα από το περιβόλι της ερήμου του Αγίου Όρους, ο παπα-Εφραίμ ο Κατουνακιώτης.

Άργησε να γίνει γνωστή η κοίμηση του ευλογημένου και αγίου αυτού Γέροντος, γιατί ο παπα-Εφραίμ ανήκε στην κατηγορία εκείνων των μοναχών, που δεν επιδιώκουν την προβολή, αλλά παραμένουν μέσα στο μυστήριο της ησυχίας, που είναι η μεγαλύτερη κραυγή γι’ αυτούς που μπορούν να καταλάβουν τα του Πνεύματος. Δυστυχώς, η σύγχρονη επιστήμη της πληροφορικής ασχολείται με τους ανθρώπους που ζουν μέσα στο σύστημα της διαμορφώσεως της κοινής γνώμης, ενώ αγνοεί τις ηρωικές εκείνες μορφές που ζουν μέσα στην ελευθερία του πνεύματος, αφού απηλλάγησαν από τον νόμο της φθοράς και της κτιστότητος.

Σύγκρουση [Conflict] [Конфликт] (ένα παλιό ρωσικό φιλμ μικρού μήκους για τον πόλεμο)

Ένα βίντεο που παρουσιάζει το μεγάλο θέμα του πολέμου από μια διαφορετική, κριτική ματιά…

Ελλείψει άλλου τρόπου

Να ρυθμίσουμε τις σχέσεις μας

Εμείς, οι χοϊκοί

Εμείς, οι άνθρωποι

Βρήκαμε τη λύση

Η αγία οικογένεια της αγ. Φωτεινής της Σαμαρείτιδος-Το αγίασμα της αγίας Φωτίδας και η πίστη του Αγά!

26 Φεβρουαρίου: εορτάζει η Αγία Φωτεινή η Μεγαλομάρτυς η Σαμαρείτιδα και η οικογένειά της:

οι πέντε αδελφές της:Αγία Ανατολή-Αγία Φωτώ-Αγία Φωτίς-Αγία Παρασκευή-Αγία Κυριακή

οι δύο γυιοί της:Άγιος Φωτεινός-Άγιος Ιωσής

ο Άγιος Σεβαστιανός ο δούκας

δείτε στην συνέχεια και ένα μεγάλο θαύμα της αγίας Φωτίδος σε αλλόπιστο!

Σύντομο συναξάρι:

Η Αγία Φωτεινή έζησε στα χρόνια του Χριστού. Ήταν Σαμαρίτισσα στην καταγωγή και διέμενε στην πόλη Συχάρ όπου ζούσε ένα έκλυτο βίο. Ο τρόπος ζωής της ήταν γνωστός στους συμπολίτες της και για αυτόν την είχαν στιγματίσει.

.
Εκείνο τον καιρό, ο Ιησούς περνούσε από την Συχάρ και στάθηκε σε ένα πηγάδι για να πιει νερό. Εκεί συναντήθηκε με την Αγία Φωτεινή από την οποία ζήτησε να του δώσει νερό. Τότε οι Ιουδαίοι και οι Σαμαρείτες δεν είχαν επαφές και γι’ αυτό

“Καλύτερα να πετάξεις μια πέτρα άσκοπα, παρά μια κουβέντα…” (σκέψεις και λόγοι περί σιωπής)

 

Καλύτερα να πετάξεις μια πέτρα άσκοπα, παρά μια κουβέντα. Λέγε όσα πρέπει και όταν πρέπει και μην ακούς όσα δεν πρέπει. Το να μη φανερώνεις την αλήθεια είναι σαν να θάβεις χρυσάφι.

αγ. Ιω. Δαμασκηνός

****

Αν μας είναι αδύνατον να μην ταραχθούμε (σε μια προσβολή ή ύβρη), πρέπει τουλάχιστον να συγκρατούμε την γλώσσα μας, καθώς λέει ο ψαλμωδός: «Έταράχθην και ουκ ελάλησα».

“Επί των ποταμών Βαβυλώνος”: ο ψαλμός της εξορίας μας… (ηχητικό και μετάφραση)

Ο Ψαλμός 136 είναι ο ψαλμός της εξορίας. Τον έψαλλαν οι Εβραίοι κατά τη βαβυλώνια αιχμαλωσία τους καθώς σκέφτονταν την ιερή πόλη τους, την Ιερουσαλήμ. Από τότε ο ψαλμός αυτός έγινε ο ψαλμός του ανθρώπου, που συνειδητοποιεί την αποξένωση του από το Θεό και συναισθανόμενος αυτή την εξορία γίνεται πάλι άνθρωπος. Γίνεται εκείνος που ποτέ πια δε θα νιώσει βαθιά ικανοποίηση με τίποτε στον «πεπτωκότα» αυτόν κόσμο, γιατί από τη φύση και από την κλήση του είναι ένας αναζητητής του Τέλειου. Ο ψαλμός αυτός ψάλεται τις δύο τελευταίες Κυριακές πριν από τη Μεγάλη Σαρακοστή∙ και την παρουσιάζει σαν ένα μακρινό ταξίδι, σαν μετάνοια, σαν επιστροφή.  Επιστροφή στη γη της «Επαγγελίας», στη γη της χαράς, στη γη της αγάπης του στοργικού ουράνιου Πατέρα.  Στην πατρίδα του πρώην «ασώτου»!

Τα Εννιά παιδιά στη Γεωργία που μαρτύρησαν από τους ίδιους τους γονείς τους…

Οι άγιοι εννέα παιδομάρτυρες οι εν Κολά της Γεωργίας

Εορτάζουν στις 22 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.

Σύντομη ιστόρηση του μαρτυρίου τους:

Το μαρτύριο των εννέα παιδομαρτύρων έγινε τον 6ο αιώνα μ.Χ.στη Γεωργία.

Σε ένα μεγάλο χωριό της νοτιοδυτικής Γεωργίας, στην πεδιάδα Κολά, όπου βρίσκονται οι πηγές του ποταμού Κύρου, ζούσαν ελάχιστοι Χριστιανοί. Οι περισσότεροι κάτοικοι ήταν ακόμη ειδωλολάτρες. Τα παιδιά των Χριστιανών έπαιζαν με τα παιδιά των ειδωλολατρών και μόλις ο ιερεύς κτυπούσε την καμπάνα για τον Εσπερινό, άφηναν το παιχνίδι και έτρεχαν στην Εκκλησία. Τα ακολουθούσαν όμως πάντοτε εννέα από τα παιδιά των ειδωλολατρών: ο Γουαράμ, ο Αταρνέρσε, ο Μπακάρ, ο Βάτσε, ο Μπατζίμι, ο Τάτσι, ο Τζουανσέρι, ο Ραμάζι και ο Παρσμάν. Μα σαν έφθασαν στην πύλη του ναού, οι Χριστιανοί δεν επέτρεπαν σε αυτά να εισέλθουν στο ναό. Αυτό έγινε αρκετές φορές. Τα παιδιά επέμεναν και αποφάσισαν να βαπτισθούν Χριστιανοί.

Ο ιερεύς του χωριού, ένας σεβάσμιος και άγιος λευΐτης, τα κατήχησε και τα δίδαξε τις ευαγγελικές εντολές. Δεν τολμούσε όμως να τα βαπτίσει την ημέρα, διότι φοβόταν τους ειδωλολάτρες. Μια νύχτα, λοιπόν, τα πήρε μαζί του και τα οδήγησε στον ποταμό. Πολλοί Χριστιανοί τον ακολούθησαν. Την εποχή εκείνη το ποτάμι ήταν παγωμένο. Μα μόλις τα παιδιά μπήκαν μέσα, για να βαπτισθούν, το νερό, με τη δύναμητου Θεού, έγινε ζεστό. Το εξαίσιο αυτό θαύμα το ακολούθησε ένα

ΘΑΛΕΙΑ ΦΛΩΡΑ-ΚΑΡΑΒΙΑ: μια ζωγράφος- πολεμική ανταποκρίτρια!

(ΦΩΤΟ:Η ίδια την ώρα που δουλεύει στο μέτωπο. Η περιέργεια του τσολιά πίσω της είναι δεδομένη. )

Στα σαράντα ένα της χρόνια, οπλισμένη με τα μπλοκ σχεδίου και τα μολύβια της, έφυγε από τη γαλήνια Αλεξάνδρεια η Θάλεια Φλωρά-Καραβία, προκειμένου να καλύψει ως πολεμική ανταποκρίτρια την απελευθέρωση της Μακεδονίας, της Ηπείρου στη συνέχεια, αλλά και την προέλαση του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία. Τρελά πράγματα, θα πείτε…

Αγάπη: όχι ευκαιρία για ¨καλή πράξη¨, αλλά…

π. Αλέξανδρου Σμέμαν

Είναι η αγάπη και πάλι που αποτελεί το θέμα της Κυριακής της Απόκρεω. Ευαγγελικό ανάγνωσμα της μέρας είναι η παραβολή του Χριστού για την Τελευταία Κρίση (Ματθ, 25, 31‐46). Όταν ο Χριστός θα έρθει να μας κρίνει ποιο θα είναι το κριτήριο Του; Η παραβολή μας δίνει την απάντηση∙ η αγάπη – όχι ένα απλό ανθρωπιστικό ενδιαφέρον για μια αφηρημένη δικαιοσύνη και για κάποιους, ανώνυμους «φτωχούς», αλλά η συγκεκριμένη και προσωπική αγάπη για τον άνθρωπο, για κάθε ανθρώπινο πρόσωπο με το οποίο ο Θεός με φέρνει σε επαφή στη ζωή μου. Αυτη η διάκριση είναι πολύ σημαντική γιατί σήμερα όλο και περισσότεροι χριστιανοί έχουν την τάση να ταυτίζουν τη χριστιανική αγάπη με τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές φροντίδες.[…]

Η αγωγή των παιδιών για το θάνατο

 (Μητροπολίτου Σουρόζ +Anthony Bloom)

Ο τρόπος αντιμετώπισης του δικού μας θανάτου διαφοροποιείται στον καθένα μας ανάλογα με την ηλικία και τις περιστάσεις. Σκεφτείτε τα παιδιά που ακούν τη λέξη «θάνατος» και είτε έχουν μία ασαφή ιδέα γι’ αυτόν, είτε ίσως έχουν χάσει έναν ή και τους δύο γονείς τους, και πενθούν μέσα στην μοναξιά: η απώλεια είναι που χαρακτηρίζει την αντίληψη τους για το θάνατο, όχι ο ίδιος ο θάνατος. Τα περισσότερα παιδιά -τα περισσότερα αγόρια σίγουρα- έχουν παίξει, σε κάποιες φάσεις της ζωής τους, παιχνίδια πολέμου: «Σε πυροβόλησα. Είσαι πεθαμένος. Πέσε

Νύχτα Τσικνοπέμπτης…! (μια πολύ διδακτική ἱστορία…)

«Πώς αγριεύουν έτσι οι άνθρωποι; Πώς μεμιάς αφήνονται έρμαια στις ροπές καί στίς τάσεις τής φθαρτής ανθρώπινης τους φύσης; Πώς κατάντησε απόψε αυτή η ήσυχη επαρχιακή πόλη; 

Θαρρείς καί δέν τήν κατοικούν άνθρωποι αλλά ανθρωπόμορφα τέρατα πού άλλος μέ κεφάλι γαιδάρου, άλλος

Επέσανε τα Γιάννενα! (21 Φεβρουαρίου 1913)

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ακρόπολις», 23 Φεβρουαρίου 1913.

Του Χρήστου Χρηστοβασίλη

Επέσανε τα Γιάννενα! Όχι στο βάραθρο του εξαφανισμού, αλλά στην αγκαλιά της Ελευθερίας, στην αγκαλιά της Μητέρας Ελλάδος, που τόσο τα λαχταρούσε!. Είναι πολύ μεγάλη ημέρα, αυτή η ημέρα που ελευθερώνεται η ιδανική πόλη του Ελληνισμού, που υπήρξε Γολγοθάς του τριάντα ακέραια χρόνια.
Επέσανε τα Γιάννενα!

Τὰ Ψυχοσάββατα:Ποια είναι, πότε και γιατί τελούνται- Η ωφέλεια των ψυχών από τα μνημόσυνα

Μέσα στὴν ἰδιαίτερη μέριμνά της γιὰ τοὺς κεκοιμημένους, ἡ ἁγία Ὀρθόδoξη Ἐκκλησία μας ἔχει καθορίσει ξεχωριστὴ ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος γι᾿ αὐτούς. Κάθε Σάββατο δηλαδή.

Ὅπως ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἔτσι καὶ τὸ Σάββατο εἶναι ἡ ἡμέρα τῶν κεκοιμημένων, γιὰ νὰ τοὺς μνημονεύουμε καὶ νὰ ἔχουμε (ἐπι)κοινωνία μαζί τους. Σὲ κάθε προσευχὴ καὶ ἰδιαίτερα στὶς προσευχὲς

ΕΚΕΙ ΑΡΧΙΖΕΙ Ο ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ-Τατιάνα Γκορίτσεβα

(από το εξαιρετικό βιβλίο της Τατιάνας Γκορίτσεβα :Είναι επικίνδυνο να μιλάς για τον Θεό, σ.115-117,εκδ.Τήνος)

.

2 Απριλίου 1981

 Παρευρέθηκα στη σύναξη των προτεσταντικών εκκλησιών του Αμβούργου. Μου κτύπησε άσχημα η πολιτικάντικη δραστηριοποίηση των νέων. Εκείνη την ημέρα της Εκκλησίας μιλήσανε τόσο λίγο για την πίστη και την Εκκλησία. Είχα την εντύπωση ότι βρισκόμουνα σε μια τεράστια συνάντηση κομμουνιστικών νεολαιών (όπως υπήρχαν στη Ρωσία τα πρώτα χρόνια μετά την επανάσταση), όπου βασιλεύει το πνεύμα της αγέλης, όπου δεν υπάρχουν πρόσωπα,

Το παιδάκι που αρνούνταν να ζητήσει συγγνώμη και η νίκη του! (χαριτωμένη διήγηση)

Μια Κυριακή, μετά τη Θεία Λειτουργία, ο Γέροντας βρισκόταν στο γραφείο του και συζητούσε.

Κάποια στιγμή προστέθηκε στη συντροφιά κι ένα πνευματικοπαίδι του με την τετράχρονη κόρη του. Ο Γέροντας διέκρινε αμέσως ότι η μικρή ήταν θυμωμένη και ζήτησε να μάθει την αιτία. Επειδή εκείνη δεν απαντούσε, ανέλαβε ο πατέρας της να εξηγήσει ότι πριν από λίγο είχε χαστουκίσει τον θείο της , καθώς εκείνος αστειευόταν μαζί της.

“Αψηλά στην αγκαλιά της μάνας” ή “μάθημα Ιστορίας από ένα παιδί”

 …ένα όμορφο κείμενο που διάβασα και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Τα παιδιά με την καθάρια σκέψη τους, με φυτεμένη και καλλιεργημένη  από τους γονείς τους στην καρδιά τους  την πίστη και την αγάπη στον Θεό και την πατρίδα,μπορούν να διδάξουν πολλές φορές ακόμα και τους δασκάλους τους…

Το παιδομάζωμα” (ή “το σκλαβοπάζαρο”) του Νικολάου Γύζη 

Ελαιογραφία σε μουσαμά 0,72 χ 0,50 Εθνική Πινακοθήκη , Αθήνα

*****************

ΑΨΗΛΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ή ΜΑΘΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Βασίλη Χαραλάμπους

Η ώρα πήγε τέσσερις παρά τέταρτο και το παιδί της, το Διονυσάκι, έπρεπε νά ‘ταν στην εξώθυρα. Πήγε τέσσερις η ώρα κι ακόμα να έρθει από το μάθημα πιάνου. Κι είχε μια τόσο κουραστική μέρα. Ήταν ο Γιαννιός, η Γιωργούλλα, ο Φαίδων … οι τόσοι άλλοι μαθητές. Είναι τόσο ζωηρό αυτό το τμήμα. «Έπρεπε να το χωνέψουν πως είχε και καλά το παιδομάζωμα»

Η “κυρά των Αθηνών”- αγία Φιλοθέη- και η προσφορά της στα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς

ένα ευλαβικό αφιέρωμα στην μεγάλη αυτή γυναικεία μορφή, που μέσα στα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς φώτισε την Αθήνα με την αγάπη της και την αγαθοσύνη της, προστάτεψε και μόρφωσε πολλές κατατρεγμένες Ελληνίδες και τελικά θυσιάστηκε για χάρη του Αγαπημένου της…

(κείμενο του Φώτη Κόντογλου – ηχητικό συναξάρι, τραγούδι κ.α. για τα παιδιά)