Ο άγιος νεομάρτυς Μιχαήλ ο Μαυρουδής: μαρτύρησε στην Θεσσαλονίκη, απέναντι από την Καμάρα

Ο εκ Γρανίτσης νεομάρτυς της Θεσσαλονίκη, Μιχαήλ ο Μαυρουδής

Το μαρτύριο τού Αγίου (Λεπτομέρεια συνθέτου εικόνος του Αγίου Μιχαήλ σε προσκυνητάρι του Ι.Ν. Υπαπαντής του Κυρίου, © λήψη Δημ. Τσιρόγλου).

Δημήτριος Τσιρόγλου, συγγραφέας

Όλος ένθεος, ωράθης και θεόληπτος, εστώς προ βήματος, τυραννικού Μιχαήλ, και γλώσση εκραύγαζες, εν θεορρήμονι: Μόνος Κύριος, Χριστός εστιν ώ άνομοι, και Θεός πάντων των όντων.[1]

Γεννήθηκε στην Γρανίτσα (ή Γρανίτζα) των Αγράφων της Ευρυτανίας. Τέκνο ευσεβών,  θεοσεβών και φιλανθρώπων γονέων, του Δημητρίου και της Σωτήρας (Σωτηρίας), ανατράφηκε με τα ιδεώδη της Ορθοδοξίας μαθαίνοντας εξ απαλών ονύχων τα της χριστιανικής πίστεως θέσμια και καταρτιζόμενος θεολογικώς. Θανόντος του πατρός αυτού και αφού νυμφεύθηκε ήλθε στην πόλη της Θεσσαλονίκης αρχιερατεύοντος μάλλον του μητροπολίτου Θεοφάνους, εργαζόμενος ως αρτοπώλης, πιθανόν ως υπάλληλος αρτοποιού.

Ο Μιχαήλ συνέχισε την ενάρετη ζωή του, με ελεημοσύνες προς τους φτωχούς και σπουδαίο φιλανθρωπικό έργο προς την τοπική Εκκλησία. Λέγεται ότι προσέφερε σχεδόν όλα του τα κέρδη στους έχοντες χρείαν. Η εποχή στην οποία έζησε

ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΙΜΒΡΟΥ

Γράφει η Φωτεινή Τομαή

ΔΕΝ ΕΙΧΕ καν προλάβει να στεγνώσει το μελάνι από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης όταν με ευθύνη της τουρκικής πλευράς άρχισαν να παραβιάζονται οι διατάξεις της. Πρώτες στο στόχαστρο μπήκαν οι μειονότητες της Ίμβρου και της Τενέδου, όπου δεν εφαρμόστηκε ποτέ το άρθρο 14 περί τοπικής αυτονομίας τους. Την ίδια τύχη δεν απέφυγε και ο Ελληνισμός της Πόλης.

.