Σε ένα καταπράσινο δάσος…

Εικόνα από:www.desktopwallpapers4.me

Σε ένα καταπράσινο δάσος, με πολύ ψηλά δέντρα, μια φορά και έναν ανοιξιάτικο καιρό, που όλα λουλουδίζουν και παντού μοσχοβολά, βασίλευε ησυχία γιατί… γιατί ήτανε πολύ νωρίς και όλοι κοιμόντουσαν ακόμα… του καλού καιρού.

Όμως αυτή τη μέρα, δεν πρόκειται να την ξεχάσει κανένας μα κανένας στο δάσος, γιατί…

Γιατί;

Για ακούστε τη συνέχεια.

Ο Παπαδιαμάντης και ο Μέγας Kανών

Σ’ ένα δρόμο της συνοικίας “Ράχη” στην Πορταριά έχει δοθεί το όνομα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Ήταν τόσο μεγάλη η προσωπικότητα του Παπαδιαμάντη στο χώρο της Ελληνικής Λογοτεχνίας, ώστε αρκούσε αυτό και μόνο να εξηγήσει την ονοματοδοσία αυτή. Η αφορμή όμως στο να δοθεί το όνομα του Παπαδιαμάντη σ’ αυτό το δρόμο ήτανε η παρακάτω:

 

“Ψυχή μου, ψυχή μου, ανάστα, τι καθεύδεις …” Ο Μεγάλος Κανόνας

…τι είναι, πότε ψάλλεται, ποιος τον έγραψε;

.

Μέσα στό πλαίσιο τῆς κατανυκτικῆς περιόδου τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς «ὁ κατανύξεως μεστός» Μέγας Κανών προσφέρει ἕνα συγκλονιστικό βίωμα. Μπαίνει στό στόμα τοῦ πιστοῦ σάν φωνή, σάν ἐγερτήριο, σάν ἀφυπνιστικός σεισμός. Σάν ἀποστροφή στήν κοιμωμένη καί ραθυμοῦσα ψυχή του.

Τοῦτο ἀνακεφαλαιώνει τό θαυμαστό προοίμιο τοῦ κοντακίου τοῦ Ρωμανοῦ τοῦ Μελωδοῦ, πού συμψάλλεται μέ τόν Μέγα Κανόνα:

 

«Ψυχή μου, ψυχή μου,

ἀνάστα, τί καθεύδεις

τό τέλος ἐγγίζει

καί μέλλεις θορυβεῖσθαι·

ἀνάνηψον οὖν,

ἵνα φείσηταί σου Χριστός ὁ Θεός,

ὁ πανταχοῦ παρών

καί τά πάντα πληρῶν».