Μητρ. Σισανίου και Σιατίστης κ. κ. Παύλος
«Σ’ ἀγαπῶ γιατί εἶσαι ‘σύ». ῎Εχετε σκεφθεῖ καθόλου τό μήνυμα πού κομίζει αὐτός ὁ στίχος; Σ’ ἀγαπῶ, καί μπορῶ νά σ’ ἀγαπῶ, γιατί δέν εἶσαι ‘γώ. Αὐτή εἶναιἡ πρώτη του ἑρμηνεία.Οὐσιαστικά δέν σ’ ἀγαπῶ, ἄν θέλω ἐσύ νά γίνεις ἐγώ.
Μέσα ἀπό τή διαφορετικότητα τοῦ κάθε προσώπου, μέσα στήν ἀγάπη,ἐπιτυγχάνεται ἕνας διαρκής ἐμπλουτισμός τῆς σχέσης. ᾿Αλλιῶς, ὅπως λένε, στόν κόσμο καί στήν κοινωνία, «παλιώνει ἡ σχέση καί ὁ γάμος». ῞Ομως, παλιώνει γιατί ἐμεῖς τόν ἀφήνουμε καί παλιώνει.
᾿Εάν δέ σκεφθεῖτε τήν δυνατότητα τοῦ καθενός ἀνθρώπου νά ἁγιάζεται καί νά μετέχει ὅλο καί περισσότερο τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ καί τῆς Χάριτός Του, τότε διαρκῶς μποροῦμε νά ἔχουμε ἕναν καινούργιο ἄνθρωπο.Αλλά, ἐμεῖς προσπαθοῦμε νά διορθώσουμε τά ἔργα τοῦ Θεοῦ, νομίζοντας ὅτι ξέρουμε καλύτερα τί πρέπει νά κάνουμε.
Θά τό δοῦμε ἀκόμα τραγικότερα τό θέμα,ὅταν φτάσουμε σέ μιά ἄλλη σχέση, πολύ βασική καί καθημερινή. Τή σχέση τῶν παιδιῶν μέ τούς γονεῖς. Τή σχέση τῶν γονιῶν μέ τά παιδιά τους. Εἶναι μιά δύσκολη σχέση. Πολλές φορές χωρίς ἐλευθερία, στό ὄνομα τῆς ἀγάπης. Τίς περισσότερες
φωτό από το Αβέρωφ«Ἐγεννήθηκα εἰς ἕνα βουνό, εἰς ἕνα δένδρο ἀποκάτω, εἰς τὴν παλαιὰν Μεσσηνίαν, ὀνομαζόμενον Ραμαβούνι.»
Θα έλεγε κανείς ότι ο περιπετειώδης και ταραχώδης βίος του ήταν προδιαγεγραμμένος από την ημέρα της γέννησης του, την 3η Απριλίου του 1770. Ήταν η εποχή που όλη η Πελοπόννησος βρισκόταν σε αναταραχή μετά την αποτυχημένη επανάσταση των Ορλωφικών. Η εγκυμονούσα μητέρα του Γέρου, η Αλωνιστιώτισσα Ζαμπία Κωτσάκη, βρέθηκε στο Ραμαβούνι έχοντας αφήσει την εστία της στην Αρκαδία σε αναζήτηση καταφυγίου από τις άγριες σφαγές που διέπρατταν τα τουρκαλβανικά στίφη.
(ας θυμηθούμε και την περιπετειώδη γέννηση του Στρατηγού Μακρυγιάννη (εδώ και εδώ)…γενναίες μάνες, ηρωικά παιδιά…)
Αντέχουμε... 