Ο άνθρωπος έχει τέτοιες δυνάμεις, ώστε να μπορεί να μεταδώσει το καλό ή το κακό στο περιβάλλον του. Αυτά τα θέματα είναι πολύ λεπτά. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Πρέπει να βλέπομε το καθετί με αγαθό τρόπο. Τίποτα το κακό να μη σκεπτόμαστε για τους άλλους. Κι ένα βλέμμα κι ένας στεναγμός επιδρά στους συνανθρώπους μας. Και η ελάχιστη αγανάκτηση κάνει κακό. Να έχομε μέσα στην ψυχή μας αγαθότητα κι αγάπη· αυτά να μεταδίδομε.
ΑΘΑΝΑΤΗ!
Η Μπουμπουλίνα.Ακουαρέλα του Σπ. Προσαλέντη. Η Μπουμπουλίνα (11/5 1771 – 22/5 1825) ευρίσκει τον θάνατον εις συμπλοκήν εξ αφορμής απαγωγής μιάς νεαράς Σπετσιωτοπούλας υπό τού εκ τού πρώτου συζύγου υιού της Γ. Γιάννοζα. Ο Φιλήμων την αποκαλεί «ανδρώδη καί υπερμαζώσαν». Ήτο κόρη τού Υδραίου πλοιάρχου Σταυριανού Πινότση καί σύζυγος εκ δευτέρου γάμου τού Σπετσιώτου πλοιάρχου Δημητρίου Μπούμπουλη, φονευθέντος το 1811 εις σύγκρουσιν με Αλγερινούς πειρατάς. Κατά την Επανάστασιν, έλαβε μέρος εις πολλάς ναυμαχίας με τα τρία πλοία της καί με στρατόν συντηρούμενον εξ ιδίων. Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα γεννήθηκε στις φυλακές τής Κωνσταντινουπόλεως στις 11 Μαΐου 1771, όταν η μητέρα της, Παρασκευώ (Σκεύω), επισκέφθηκε τον φυλακισμένο λόγω της συμμετοχής του στα Ορλωφικά, σύζυγό της και πατέρα της Λασκαρίνας, Σταυριανό Πινότση. Οι Ρώσοι μετά τον άδοξο θάνατό της, τής απένειμαν τον τίτλο τής «Ναυάρχου», έναν τίτλο με παγκόσμια μοναδικότητα για γυναικεία μορφή.
Εκτενές Βιογραφικό- με πολλές προσωπογραφίες και φωτογραφίες:
Η Μπουμπουλίνα, που ήταν Υδραία την καταγωγή, γεννήθηκε μέσα στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης στις 11 Μαΐου του 1771, όταν η μητέρα της, Σκεύω, επισκέφθηκε τον τότε φυλακισμένο από τους Τούρκους και ετοιμοθάνατο άντρα της, Σταυριανό Πινότση. Η σύλληψη και φυλάκιση του Πινότση ήταν αποτέλεσμα της ενεργούς συμμετοχής του στην επανάσταση της Πελοποννήσου το 1769-70, γνωστή στην ιστορία μας ως Ορλωφικά. Ήταν τότε που οι Σπέτσες καταστράφηκαν σχεδόν ολοκληρωτικά από την εκδικητική μανία των Τούρκων λόγω της συμμετοχής του νησιού στην επανάσταση.
Και μόνο το όνομα Κωνσταντίνος ν’ ακουσθεί, συγκινεί κάθε χριστιανική καρδιά, όχι μόνο σήμερα αλλά από πολλά χρόνια πριν, διότι συνδέεται με τους θρύλους της φυλής, ότι “πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θάναι”. Συγκινεί, διότι ο πρώτος που έφερε το όνομα ο Κωνσταντίνος ο Α’ ο Μέγας, υπήρξε όχι μόνο ένας από τους μεγαλύτερους άνδρες της παγκόσμιας ιστορίας αλλά κάτι παραπάνω.Υπήρξε Άγιος.
Κι όταν ακούσουν την λέξη Άγιος, αρχίζουν να διαμαρτύρονται οι κράχτες της αθεΐας και της απιστίας.Είναι Άγιος;Στρατηγός, ναι είναι, Βασιλιάς και Αυτοκράτορας ναι. Μέγας ναι είναι, αλλά Άγιος; Όχι, δεν είναι Άγιος λένε. Γιατί δεν είναι Άγιος; Διότι, λένε, ότι ο Μ. Κωνσταντίνοςέκανε εγκλήματα, ότι σκότωσε τον γιο του τον Κρίσπο, ότι σκότωσε την δεύτερη γυναίκα του την Φαύστα, και συνεπώς δεν πρέπει να ονομάζεται Άγιος.*** Συνέχεια
Αντέχουμε... 