ΙΟΥΛΙΟΣ: Καλό μήνα!

με την λαογραφία, έθιμα και  παροιμίες του λαού μας για τον δεύτερο μήνα του καλοκαιριού

.

             Ο έβδομος μήνας του χρόνου. Έχει 31 ημέρες. Την ονομασία του την καθιέρωσε ο Μάρκος Αντώνιος (το 44 π.Χ.), για να τιμήσει το φίλο του και μεγάλο στρατηγό των Ρωμαίων, Ιούλιο Καίσαρα, που γεννήθηκε αυτόν το μήνα και που, όπως είναι γνωστό δημιούργησε το «Ιουλιανό ημερολόγιο». Αντικατέστησε τον πέμπτο μήνα, τον Κυρινάλη.

.

ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ:

Ο ελληνικός λαός τον ονομάζει και Αλωνάρη, Αλωνιστή ή Αλωνιάτη ή Αλωνευτή, επειδή  κατά τον μήνα αυτόν γίνεται το αλώνισμα του σιταριού.
Ακόμα τον ονομάζει Γυαλιστή ή Γυαλινό (Νάξο & Χίο), επειδή σε ορισμένες περιοχές της χώρας κατά το μήνα αυτό «γυαλίζουν», δηλ. ωριμάζουν τα σταφύλια. Επίσης αναφέρεται σαν Δευτερόλης (σαν 2^ος μήνας του καλοκαιριού), Αηλιάς ή Αηλιάτης (20/7, η γιορτή του Προφήτη Ηλία) και Φουσκομηνάς ή Χασκόμηνας (Ρόδος).

Οι άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός (1 Ιουλίου)

Ξέρετε ότι υπάρχουν :

– τρία ζεύγη των  αγίων Αναργύρων;

–  είκοσι (20) άγιοι Ανάργυροι;

.(κείμενο κατάλληλο και για τα παιδιά)

 Οι άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός (1 Ιουλίου) ήταν γιατροί στο επάγγελμα και παρείχαν ιάσεις σε όλους όσους είχαν ανάγκη. Για  αντάλλαγμα δεν έπαιρναν χρήματα, αλλά το μόνο πού ζητούσαν ήταν να πιστεύσουν στον Χριστό.

Κάποιοι όμως καλοθελητές διέβαλαν τούς αγίους στον αυτοκράτορα και του είπαν ότι οι θεραπείες και τα θαύματα που επιτελούσαν τα έκαναν με μαγικές τέχνες. Τότε οι άγιοι Ανάργυροι επειδή δεν ήθελαν να πάνε άλλους αντί αυτών στον αυτοκράτορα, προσήλθαν μόνοι τους ενώπιον του και ο αυτοκράτορας Καρίνος προσπάθησε να τους μεταπείσει να αρνηθούν τον Χριστό. Εκείνοι όμως

…ένα άγνωστο Ζάλογγο στην Βιθυνία (Ιούνιος 1920)

Η Χορόζ Βασιλική με την κόρη της πάνω στο πλοίο της προσφυγιάς

 

από τις διηγήσεις και τις μαρτυρίες για το ολοκαύτωμα του Φούλατζικ της Βιθυνίας

Ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να χωρέσει τα μαρτύρια και τα βάσανα του πέρασε ο ελληνισμός στις Αλύτρωτες Πατρίδες ανά τους αιώνες, αλλά και στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, πριν τον Ξεριζωμό…ως εξήγηση στην απόφαση Ελληνίδων να προτιμήσουν, μαζί με τα παιδιά τους, την αυτοθυσία παρά την ατίμωση από του Τούρκους, και να αναβιώσουν το Ζάλογγο,το ακόλουθο συγκλονιστικό απόσπασμα:

…ένα άγνωστο Ζάλογγο στην Βιθυνία

“…Οι τούρκοι οδήγησαν έξω από το χωριό περί τα δέκα (10) κορίτσια, που τα υποχρέωσαν να γδυθούν και να χορεύουν υπό τους ήχους ζουρνάδων και νταουλιών, πάνω από τα πτώματα των χωριανών. Πολλές γυναίκες ατιμάσθηκαν από τον ξεχαλίνωτο τουρκικό όχλο.

ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ (30 Ιουνίου)

(η ζωή και το έργο τους-για μεγάλους και παιδιά)

    Η Σύναξη των δώδεκα Αποστόλων

Κατά την εκλογή των Μαθητών Του, ό Κύριος έσταμάτησε στον αριθμό δώδεκα, γιατί όπως οι δώδεκα υιοί του Ιακώβ, οί δώδεκα Πατριάρχες, θεωρούνται σι αρχηγοί των δώδεκα φυλών του Ισραήλ, δηλαδή όλου του Ιουδαϊσμού, έτσι καί οί Δώδεκα αυτοί πρώτοι Μαθητές του Κυρίου, έγιναν οι πνευματικοί αρχηγοί του νέου Ισραήλ, δηλαδή του Χριστιανισμού. Άλλα καί διότι τα δωδέκα κουδουνάκια στο κάτω μέρος του χιτώνα του Άρχιερέως Ααρών πού κουδούνιζαν, όταν βημάτιζε στη Σκηνή, τους δώδεκα Αποστόλους εδήλωναν, πού ήχησαν (κουδούνισαν) καί έκήρυξαν σε ολόκληρη την οικουμένη το Ευαγγέλιο της άπολυτρώσεως. Γι’ αυτό καί ό Ώσηέ προφήτευσε ότι δώδεκα δρύες θα ακολουθήσουν τον Θεό πού θα φανεί στη γη.

Απόστολοι ονομάζονται οί Δώδεκα μαθητές του Κυρίου πού άφησαν τα πάντα καί ακολούθησαν τον Κύριο σε όλη τη δημόσια διακονία Του μέχρι της Αναλήψεως. Στή συνέχεια μετά την έπι φοίτηση του Άγιου Πνεύματος, έγιναν κήρυκες καί μάρτυρες της πίστεως στον Χριστό προς λύτρωση της ανθρωπότητας από την αμαρτία καί συνέβαλαν στην εξάπλωση της Βασιλείας του Θεού στη γη.

Το ιερό καί τιμητικότατο αυτό όνομα δόθηκε από τον ίδιο τον Κύριο στους Μαθητές Του, όταν διανυκτέρευσε στο ορός προσευχόμενος’ τότε, «προσεφώνησε τους μαθητάς αυτού, καί έκλεξάμενος άπ’ αυτών δώδεκα, ους καί Αποστόλους ώνόμασεν…» (Λουκ. στ’, 12-13).

συνεχίστε την ανάγνωση πατώντας ΕΔΩ

Ο Απόστολος Παύλος στην Ελλάδα…και η άκρως επίκαιρη σημασία του σήμερα στη Γερμανία.

 (Εικονογραφική παράσταση στον Ιερό Ναό Αγίων Πάντων Μονάχου)

Σε μια εποχή που γερμανικά μέσα γενικής ενημέρωσης αναφέρονται με αρνητικά σχόλια για την Ελλάδα, η  αγιογράφηση του Ιερού Ναού των Αγίων Πάντων Μονάχου με την, μεγάλου μεγέθους (6μ χ3,40μ), παράσταση των περιοδειών του Αποστόλου Παύλου στην Ελλάδα, αποτελεί ένα πολλαπλό ηχηρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση

και κυρίως για τα ακόλουθα δύο θέματα:

διαβάστε την συνέχεια πατώντας ΕΔΩ

Ἀνακήρυξις τοῦ Αὐτοκεφάλου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, 29 Ἰουνίου 1850

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΟΣ ΤΟΜΟΣ

Τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου,
τῆς συγκροτηθείσης ἐν ἔτει ἀπὸ Χριστοῦ Σωτῆρος χιλιοστῷ ὀκτακοσιοστῷ πεντηκοστῷ,
ἐν μηνὶ Ἰουνίῳ, Ἰνδικτιῶνος Η´, περὶ τῆς ἐν Ἑλλάδι Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

† Ὁ δεσπότης τῶν ἁπάντων καὶ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἐν τῇ νυκτί, ᾗ παρεδίδοτο, διατιθέμενος τοῖς ἱεροῖς αὐτοῦ Μαθηταῖς καὶ Ἀποστόλοις τὴν κοινὴν αὐτοῦ καὶ χαρακτηριστικὴν τῶν χριστιανῶν ἐντολήν, τὴν πρὸς ἀλλήλους ἀγάπην, «οὐ δύναται», ἔφη, «τὸ κλῆμα καρπὸν φέρειν ἀφ᾽ ἑαυτοῦ, ἐὰν μὴ μείνῃ ἐν τῇ ἀμπέλῳ». Καὶ ἀντιλαμβανόμενος τῆς ἀνθρωπίνης ἀσθενείας, αὐτὸς πάλιν ὁ πάνσοφος διδάσκαλος ἡμῶν ἠρμήνευσε τρανῶς, ὅτι αὐτός ἐστιν ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, εἰς ἣν ἐντέλλεται ἅπαντας ἡμᾶς μένειν. «Μείνατε ἐν ἐμοί». Ἐντεύθεν ἐν τῷ χριστιανικῷ ὀρθοδόξῳ πληρώματι ἡ ὑμνουμένη ἐκείνη, καὶ τοσοῦτον φιλοτίμως σπουδαζομένη ὑπό τε τῶν θείων Ἀποστόλων καὶ τῶν σεπτῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, καὶ καθ᾽ ἑκάστην ἐν ταῖς δεήσεσι τὼν πιστῶν θερμῶς ἐξαιτουμένη ἑνότης. «Μείνατε ἐν ἐμοί».

” Ο Ύμνος της Αγάπης” του Αποστόλου Παύλου

από την Α’ προς Κορινθίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου

(το πρωτότυπο  κείμενο και η ερμηνεία, και για τα παιδιά)

συνεχίστε την ανάγνωση πατώντας ΕΔΩ

Μνήμη των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου (29 Ιουνίου)

Η μέρα σήμερα είναι αφιερωμένη από την Εκκλησία μας στη μνήμη των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.

Παιδί ψαρά από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και αδελφός του πρωτόκλητου Αντρέα, ο  Πέτρος, ζούσε μια  δύσκολη ζωή και είχε ως μοναδική περιουσία τα αλιευτικά του εργαλεία. Η αγνότητα της ψυχής, η ευθύτητα , η αποφασιστικότητα  και η αφοσίωσή του στην πατρική πίστη ήταν οι προϋποθέσεις για να γίνει εκλεκτός απόστολος του Χριστού. «Ευθέως», όπως λέγει ο ευαγγελιστής ,  αυτός και ο αδελφός του εγκατέλειψαν τα δίχτυα και τον πατέρα τους για να ακολουθήσουν τον Χριστό, που υποσχέθηκε να τους κάνει ψαράδες ανθρώπων.

Η απελευθέρωση των Σερρών (29 Ιουνίου 1913)

(ένα σύντομο ιστορικό και μια αναδρομή στη ιστορία των Σερρών από τον Α΄ έως και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.)

Με συγκλονιστικές μαρτυρίες  από κατοίκους που έζησαν τις αγριότητες των Βουλγάρων κατά τη γερμανοβουλγαρική κατοχή.

(κείμενο κατάλληλο και για τα μεγάλα παιδιά)

Ὅταν τό 1912 στόν Α΄ Βαλκανικό πόλεμο οἱ προηγούμενοι κατακτητές της,οἱ Τοῦρκοι, ἀποχώρησαν, κατάφεραν καί μπῆκαν πρῶτοι οἱ Βούλγαροι στίς Σέρρες.

Το ”Σπήλαιο του Αγίου Παύλου”στην Έφεσο

ένα σπήλαιο όπου, σύμφωνα με την παράδοση, κατοίκησε η Παναγία μας !

και στην συνέχεια μετονομάστηκε σε “Σπήλαιο του Αγίου Παύλου,” λόγω των παλαιοχριστιανικών τοιχογραφιών και επιγραφών στους τοίχους που αναφέρονται στον Παύλο. 

με αφορμή την αυριανή εορτή του αποστόλου των Εθνών, Παύλου

Κατά τη διάρκεια των ανασκαφών της Εφέσου, περισσότερες από 3.500 επιγραφές έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα. Μερικές από τα πιο ενδιαφέρουσες βρίσκονται σε μια μικρή σπηλιά στην πλαγιά του βουνού Bülbül Dagh (Nightingale Mountain). Το σπήλαιο έχει τρία ονόματα, τα οποία το παλαιότερο Κρυφή Παναγία, και προέρχεται από τον τοπικό μύθο σύμφωνα με τον οποίο, όταν ο άγιος Ιωάννης έφερε την Παναγία στην Έφεσο από την Ιερουσαλήμ, δεν είχαν κανένα μέρος για να μείνουν. 

Μακάριος Β΄, ένας άνθρωπος- θύελλα με αδάμαστη θέληση και με ψυχή παιδιού [1870- 28/6/1950]

Στὶς 28 Ἰουνίου 1950, πέθανε ὁ Mητροπολίτης Κερύνειας, καὶ μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Β’, ὁ Μυριανθεὺς, ἕνας ἄνθρωπος θύελλα, μὲ ἀδάμαστη θέληση καὶ μὲ ψυχὴ παιδιοῦ.

(διαβάστε στην συνέχεια ένα συγκλονιστικό περιστατικό με τα παιδιά ενός σχολείου)

Πρωτοστάτησε στὴν ἴδρυση σχολείων Μέσης Ἐκπαιδεύσεως σὲ ὅλη τὴν μητροπολιτικὴ περιφέρεια τῆς Κερύνειας. Ἰδιαίτερα σημαντικὴ ὑπῆρξε ἡ ἴδρυση τῶν Γυμνασίων Κερύνειας, Λαπήθου, Μόρφου καὶ Σολέας, ποὺ ἦταν καὶ οἱ μεγαλύτερες σχολὲς Μέσης Ἐκπαιδεύσεως στὴν ἐπαρχία Κερύνειας. Ἡ ἴδρυση τῶν σχολείων αὐτῶν, ἔδωσε τὴν εὐκαιρία σὲ χιλιάδες νέους τῆς πόλης καὶ ἐπαρχίας Κερύνειας, νὰ μορφωθοῦν καὶ νὰ συμβάλουν ἀργότερα στὴν πνευματικὴ, κοινωνικὴ καὶ οἰκονομική πρόοδο, ὄχι μόνο τῆς ἐπαρχίας Κερύνειας, ἀλλά καὶ ὁλόκληρης τῆς Κύπρου.

Abdu ‘l Masih- O δούλος του Χριστού (27 Ιουνίου)

Μια αληθινή ιστορία για παιδιά και μεγάλους….

(Ένας εντεκάχρονος μάρτυρας του Χριστού! Ενώ ήταν Εβραίος, ενδιαφέρθηκε για την Πίστη του Χριστού, βαπτίστηκε από τους μικρούς φίλους τους και αξιώθηκε να μαρτυρήσει.)

Γύρω στα 390 μ.Χ. ζούσε στα Σίγγαρα της Μεσοποταμίας ένας μικρός Εβραίος πού τον έλεγαν Ασέρ. Ο Ασέρ ήταν μόλις έντεκα χρονών και ο πατέρας του, ένας πολύ πλούσιος άνθρωπος, του είχε αναθέσει να φροντίζει τις αγελάδες του.

Στον μικρό Ασέρ άρεσε πολύ αύτη η απασχόληση, όχι μόνο γιατί περπατούσε μέσα στην έξοχη, αλλά γιατί εκεί πού πήγαινε να ποτίσει τα ζώα συναντούσε κι άλλα παιδιά. Ήταν παιδιά Χριστιανών πού είχαν δημιουργήσει μεταξύ τους μια πολύ όμορφη παρέα. Έκαναν προσευχή, έτρωγαν το πρωινό τους κι ύστερα άρχιζαν να διηγούνται ιστορίες αγίων μαρτύρων. Ο Ασέρ άκουγε από μακριά αυτές τις τόσο εντυπωσιακές ιστορίες και η ψυχή του γέμιζε από θαυμασμό για τους Χριστιανούς. Αλήθεια πόσο θα ήθελε να πάει κοντά στα παιδιά αυτά και να μάθει περισσότερα για την πίστη τους!

Πράγματι μια μέρα πλησίασε τα παιδιά και με απλότητα τους είπε:

συνεχίστε την ανάγνωση πατώντας ΕΔΩ

Ο μαρτυρικός Πατριάρχης Κύριλλος Λούκαρις και οι αγώνες του για την Ορθοδοξία και το Έθνος (1572 – 27 Ιουνίου 1638)

…Μέσα σε δεκάξι χρόνια, πέντε φορές κατέβηκε από τον Πατριαρχικό Θρόνο. Μα και άλλες τόσες ξανανέβηκε, μετά από απαίτηση κλήρου και λαού, που αναγνώριζε στο σεπτό πρόσωπο του τον γνήσιο και καλό Ποιμένα, τον μιμητή τού Αρχιποίμενος Χριστού…

 Ο πολυκύμαντος βίος του και οι αγώνες του

Σύντομη βιογραφία 

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 13 Νοεμβρίου του 1572. Στην αρχή μαθήτευσε κοντά στο Μελέτιο Βλαστό, ύστερα πήγε στη Βενετία, όπου σπούδασε κοντά στο Μάξιμο Μαργούνιο και στον Παύλο Σάρπα, τον φοβερό αντίπαλο του Πάπα. Σε ηλικία 17 ετών μπήκε στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας στην Ιταλία. Επισκέφτηκε την Γενεύη, Ολλανδία, και Γερμανία και επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου μεταβαίνοντας στον θείο του Μελέτιο Πηγά έγινε κληρικός στην Αλεξάνδρειατο 1593 και μετονομάστηκε Κύριλλος. Μέσα σε λίγο διάστημα προήχθη στο αξίωμα του αρχιμανδρίτη. Στάλθηκε κατόπιν δύο φορές στην Πολωνία και τη Ρωσία, όπου εργάστηκε ενάντια στην επιρροή που προσπαθούσε να ασκήσει στις περιοχές αυτές το Βατικανό, χωρίς όμως να μπορέσει να την αποτρέψει.

«Κύριε, με τις προσευχές εκείνων που με αγαπούν, σώσε με και φύλαξέ με».

Η πάλη ενάντια στους λογισμούς

Μητροπολίτη AnthonyBloom

Δεν αρκεί να μετανιώνουμε για τις ατέλειωτες αμαρτίες μας• δεν αρκεί να θέτουμε ερωτήματα καθαρά ηθικής τάξης: «συμπεριφέρομαι καλά ή αντίθετα συμπεριφέρομαι άσχημα;». Το θέμα είναι να γνωρίζω τί είδους άνθρωπος είμαι. Θεωρώ ότι είμαι ανθρώπινο ον• είμαι ικανοποιημένος που δείχνω σεβασμό στην ορθόδοξη χριστιανική μου ιδιότητα• είμαι ικανοποιημένος που αποδεικνύομαι άξιος γιός, κόρη, σύζυγος ή γυναίκα, μνηστήρας ή μνηστή, πατέρας ή μητέρα• είμαι ικανοποιημένος που αποδεικνύομαι άξιος φίλος, συνάδελφος ή συνεταίρος στη δουλειά• όμως, σε τελευταία ανάλυση, ποιος είμαι; Ποιό είναι το αυθεντικό μου κομμάτι και ποιό το επίπλαστο; Μέχρι ποιό σημείο προσπαθώ να φαίνομαι αντί απλά να είμαι;

Οι δρεπανηφόρες του Διρού: η μεγαλύτερη εκδήλωση ομαδικού γυναικείου ηρωισμού

“Ο μακρινός απόηχος του όρκου των Ελλήνων μαχητών πριν από την μάχη των Πλαταιών, όπως μας τον διέσωσε ο Αθηναίος ρήτορας Λυκούργος «ου περί πλείονος ποιήσομαι του ζην της ελευθερίας» επαναλαμβάνεται σιωπηλά από τους ήρωες του Μεσολογγίου την τραγική εκείνη νύχτα του χαλασμού. Είναι ο όρκος των τριακοσίων του Παπαφλέσσα στο Μανάκι και των γυναικών της Μάνης που το 1826 με δρεπάνια και πέτρες κατατρόπωσαν στο Δηρό τα πολεμόχαρα στίφη του Ιμπραήμ.

φωτο από katoxika

Πρέπει να σταματήσουμε στο τελευταίο αυτό παράδειγμα , γιατί σε καμιά χώρα της γης , σε καμιά εποχή δεν παρουσιάστηκε μια τέτοια εκδήλωση ομαδικού γυναικείου ηρωισμού.

Γιατί η θυσία του Ζαλόγγου και των γυναικών της Ναούσης ήταν βέβαια ένας ηρωισμός αφάνταστου εθνικού μεγαλείου μπροστά στον οποίο θα υποκλίνεται η ελληνική ψυχή, αφού ό,τι την έκανε βιώσιμη εξαφανιζόταν. Τέτοιος ήταν στην αρχαιότητα και ο φρικιαστικός ηρωισμός των Αβυδηνών (όπως μας τον περιγράφει ο Πολύβιος) που για να μην εξανδραποδιστούν από τον Φίλιππο έσφαξαν τις γυναίκες και τα παιδιά τους και μετά αλληλοεσφάγησαν.

Αλλά ο ηρωισμός των γυναικών της Μάνης δεν είχε τον χαρακτήρα αρνήσεως, αλλά καταφάσεως και υπερασπίσεως της ζωής που εκδηλώθηκε με ασυγκράτητη επιθετική ορμή, όπως στις απίθανες μυθικές διηγήσεις των αμαζόνων. Είναι η τυπική περίπτωση που η οιστρηλατημένη ψυχική ορμή,

Ο άγιος Γεώργιος ο νεομάρτυς, ο εξ Ατταλείας της Μικράς Ασίας

Ή ζωή του Νεομάρτυρός μας Γεωρ­γίου πέρασε από περιπέτεια, κλυδωνι­σμό και άρνηση τής πίστεως. Ή αγάπη όμως του Θεού τόν κατεδίωξε και τελικά τόν έσωσε. Τόν ανέδειξε άγιό του, τιμη­μένο και ένδοξο Νεομάρτυρα τής Τουρ­κοκρατίας. 

αναδημοσίευση από το ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ

 Απέναντι από τη Χίο στα μικρα­σιατικά παράλια, στην Κρήνη (σημ. Τσεσμέ) κάποιο Σάββατο του έτους 1823, στις 25 Ιουνίου, ο Νεομάρτυς του Χρίστου Γεώργιος από τήν Αττάλεια παρέδιδε γαλήνια τό πνεύμα του στον Κύριο Ιησού Χριστό. Σε μία καλοκαιρινή εποχή κατά τήν οποία ή φύση μάς προσφέρει τούς γλυκείς και ώριμους καρπούς της, ο Γεώργιος προσ­έφερε στον Χριστό τόν εύχυμο καρπό της αρετής του, τής θερμής πίστεως και αγάπης σ’ Αυτόν. Και από τήν υψωμέ­νη αγχόνη του μαρτυρίου του έγερνε ειρηνικός γιά νά σπαρεί και νά ασφαλι­σθεί στην ουράνια γη του Παραδείσου.

Η Πολυγυρινή νεομάρτυρας του 1822

Η συγκλονιστική περιγραφή του μαρτυρίου της δεκαπεντάχρονης Έλενας από τον Πολύγυρο από την μητέρα της, η οποία ήταν παρούσα … Μαζί της μαρτύρησαν και η αγία Μαρία Καρατάσου, η σύζυγος του οπλαρχηγού Καρατάσου από την Νάουσα, και άλλες 100 περίπου  Ναουσαίες , μετά την άλωση της πόλης τους. Το μαρτύριό τους συνέβη στην Θεσσαλονίκη το 1822.

24 ΙΟΥΝΙΟΥ 1827 – Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ: όταν οι μοναχοί άρπαξαν τα όπλα…

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΩΝΤΑΙ ΟΙ ΝΕΩΤΕΡΟΙ

ΜΙΑ ΣΕΜΝΗ ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΓΙΟΡΤΗ

αναδημοσίευση  από το Προσωπικό Ιστολόγιο του Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβροσίου

_____Για μια ακόμη φορά συναχθήκαμε σήμερα στην σεβασμία καί ιστορική Ιερά Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, εδώ στα μαρτυρικά και ηρωϊκά Καλάβρυτα, για να προσευχηθούμε για τους αγωνιστές της ελευθερίας, Μοναχούς καί Λαϊκούς, μεταξύ των οποίων οι εκατό (100) περίπου Μοναχοί τότε,  οι οποίοι πέταξαν τα ράσα, άρπαξαν τα όπλα και άρχισαν τη Μάχη κατά του Ιμπραήμ Πασά και των 13.000 περίπου στρατιωτών του. Τήν περιώνυμη, ιστορική, μεγάλη και νικηφόρα μάχη του Μεγάλου Σπηλαίου της 24ης Ιουνίου 1827, η οποία δόθηκε σώμα με σώμα εναντίον των πολυαρίθμων ορδών του επιτιθέμενου Ιμπραήμ Πασά. Αυτή ήταν και η τελευταία μάχη του Αγώνος για την εθνική μας παλιγγενεσία, διά της οποίας καταπαγιώθηκε η απελευθέρωση της Ελλάδος μας από την τετρακοσιόχρονη δουλεία στον αλλόθρησκο κατακτητή μας. Να πως περιγράφει την περιώνυμη αυτή μάχη ο ιστορικός Φωτάκος. Δανειζόμεθα το κείμενο από τό Ημερολόγιο τοίχου της ΙΛΕΑ, του έτους 2010

 

Η μάχη του Μ. Σπηλαίου (24 lουvίου 1827)

Ο Ιμπραήμ, αφού όλο το 1826 λεηλάτησε την Αρκαδία και την Λακωνία, επέστρεψε στην Πάτρα, και την άνοιξη του 1827 βρίσκεται στην ορεινή – Αχαΐα, όπου καταστρέφει, λεηλατεί και απειλεί, αναγκάζοντας πολλούς στο “Τουρκο- προσκύνημα” (δήλωση υπoταγής), ενώ τους χορηγούσε και .. πιστοποιητικό, το” ράγι µπουγιουρντί” (συγχωροχάρτι)!

“Η αρχοντιά είναι το αντίδοτο της ζήλειας…”

Envy by doomus

“Η ζήλεια δηλητηριάζει την πολλή αγάπη της γυναίκας… “(γ. Παΐσιος)

-Γέροντα, γιατί το μεγάλο πάθος της ζήλεια υπάρχει στις γυναίκες σε μεγαλύτερο βαθμό απ΄ ότι στους άνδρες;

– Επειδή η γυναίκα έχει από την φύση της πολλή καλοσύνη και αγάπη, ο διάβολος πολύ την πολεμάει. Της πετάει την φαρμακερή ζήλεια και της δηλητηριάζει την αγάπη. Και όταν η αγάπη της δηλητηριαστεί και γίνει κακότητα, τότε η  γυναίκα από μέλισσα γίνεται σφήκα και ξεπερνά την σκληρότητα του άνδρα.

Όσιος Αθανάσιος ο Πάριος (24 Ιουνίου)

Το σπιτάκι της Μέλιας

Εικόνα από:www.pemptousia.com

Γεννήθηκε στο χωριό Κώστος της Πάρου το 1721 από ευκατάστατους γονείς. Ο πατέρας του Απόστολος Τούλιος καταγόταν από τη Σίφνο και είχε άλλα τρία παιδιά. Στο νησί του έμαθε τα πρώτα γράμματα από ρασοφόρους των εκεί μονών. Η Πάρος του έδωσε το επίθετό του.

Δεῖτε τὸ πρωτότυπο 1.523 ἀκόμα λέξεις