6 ΙΟΥΝΙΟΥ 1822: Η ΠΥΡΠΟΛΗΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΝΑΥΑΡΧΙΔΑΣ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΧΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΝΑΡΗ

 

Pώτησαν κάποτε τον πυρπολητή Κανάρη, εκείνο το σεμνό ήρωα του ΄21, που ΄γινε κατόπιν ναύαρχος, υπουργός και πρωθυπουργός.

– Πώς τον έκανες τον άθλο Ναύαρχε;

Κι αυτός απάντησε:

-Να, ξύπνησα εκείνο το πρωί και είπα:

Απόψε Κωσταντή θα πεθάνεις για την Ελλάδα. 

Σ ΄αυτό το ¨απόψε θα πεθάνεις¨ βρισκόταν η ηθική δύναμή του. Η ιστορική,η αμετάκλητη απόφασή του τον έριξε στην Ελληνική θάλασσα , όπλισε τα στιβαρά του χέρια, άναψε το δαυλό ,έκαψε τον τουρκικό στόλο κι έγινε ο φόβος και ο τρόμος των τούρκων θαλασσινών.

Η μάχη στο ΔΡΑΓΑΤΣΑΝΙ και η θυσία του Ιερού Λόχου (6 Ιουνίου 1821)

φωτο:από Αβέρωφ

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΔΡΑΓΑΤΣΑΝΙΟΥ (6-7 Ἰουνίου 1821)

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Γράφοντας ουσιαστικά την πρώτη σελίδα της Επανάστασης του 1821,ο φαναριώτικης καταγωγής πρίγκιπας Αλέξανδρος Υψηλάντης,πρώην υποστράτηγος του τσαρικού στρατού, βετεράνος των ναπολεόντιων πολέμων και Γενικός Επίτροπος της Αρχής της Φιλικής Εταιρείας, εκδίδει προκήρυξη ανεξαρτησίας, περνάει τον ποταμό Προύθο στις 22 Φεβρουαρίου 1821 και υψώνει τελικά τη σημαία της Επανάστασης, στις παραδουνάβιες ηγεμονίες και συγκεκριμένα στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας, δύο μέρες αργότερα, στις 24 Φεβρουαρίου εκδίδοντας επαναστατική προκήρυξη με τον τίτλο “Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος“.

Η δασκάλα των Ελληνικών στο σχολείο της Ίμβρου!

Μετά από μισό αιώνα το κουδούνι άρχισε πάλι να χτυπά για τα Ιμβριωτάκια, που βρέθηκαν στη Ρόδο τις προηγούμενες μέρες

Να πληθαίνουν οι μαθητές του, αυτή είναι η ευχή! Μετά από μισό αιώνα το κουδούνι του μειονοτικού σχολείου στην Ίμβρο χτυπά και πάλι από τον Σεπτέμβρη, ένα όνειρο άπιαστο που έγινε πραγματικότητα με έξοδα του ελληνικού κράτους και την προσπάθεια του Πατριάρχη μας, στο χωριό του, τους Αγίους Θεοδώρους της Ίμβρου.Υπό το βλέμμα του Κεμάλ Αττατούρκ τέσσερα Ιμβριωτάκια είναι οι πρώτοι μαθητές του δημοτικού σχολείου.

«Τι θα το κάνετε το σχολείο αφού δεν υπάρχουν παιδιά?», «Μα, θα ρθουν νέοι άνθρωποι να μείνουν» ήταν η απάντηση των Ίμβριων.Ίμβρος, «Γκιοτσέαντα» το τουρκικό όνομά της!

Ένα νησί τόσο κοντά στην Ελλάδα, αλλά τόσο δύσκολο να το προσεγγίσεις. Μεγάλο και κουραστικό το ταξίδι που έκαναν οι δάσκαλοι και οι μαθητές του μαζί με την ιδρύτρια του σχολείου κ. Άννα Κουτσομάλλη, για να ρθουν στη Ρόδο καλεσμένοι του δραστήριου διευθυντή του Δημοτικού Σχολείου Ιαλυσού κ. Σταύρου Παπαδόπουλου.Έτσι τους συνάντησα κι εγώ και μίλησα με τη διευθύντρια, την κ. Παρασκευή Μπερμπέρη, μια πληθωρική κι από την άλλη συνεσταλμένη Κωνσταντινοπολίτισσα  και Ιμβριώτισσα, που ελπίζει και εύχεται και το δικό της μωράκι, αν όλα πάνε καλά, να γίνει μία ακόμα μαθήτρια αυτού του σχολείου.

“Οι αρρώστιες βοηθούν τους ανθρώπους…”

φωτο από: blogs.sch.gr

– Τι θα πη, Γέροντα, «Καλό Παράδεισο»;

– Με το καλό να πας στον Παράδεισο.

– Μπορεί, Γέροντα, να εννοή: «Να πας στον καλό Παράδεισο»;

– Άκουσες εσύ ποτέ να μιλούν για κακό Παράδεισο; Πάντως, για να πάη κανείς στον γλυκό Παράδεισο, πρέπει να φάη πολλά πικρά εδώ, να έχη το διαβατήριο των δοκιμασιών στο χέρι.