Γιατί το Άγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε με τη μορφή πύρινης γλώσσας κατά την Πεντηκοστή

Όταν ο Κύριος βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη το Άγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε εν είδει περιστεράς. Εμφανίσθηκε όχι για να προσθέσει κάτι στον Χριστό, αλλά συμβολικά, έτσι ώστε να δείξει αυτό που υπάρχει μέσα στον Χριστό: την ακακία, την καθαρότητα και την ταπεινότητα. Αυτό συμβολίζει το περιστέρι.

Όταν οι απόστολοι συγκεντρώθηκαν την πεντηκοστή ημέρα από την ήμερα της Ανάστασης, το Άγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε με τη μορφή πύρινων γλωσσών. Εμφανίσθηκε ως πύρινη γλώσσα για να τους αφαιρέσει κάτι και να τους προσθέσει κάτι.

Δηλαδή, να αφαιρέσει από αυτούς κάθε αμαρτία, κάθε αδυναμία, φόβο και ακαθαρσία της ψυχής και να τους δωρίσει τη δύναμη, το φως και τη ζεστασιά. Οι πύρινες γλώσσες επισημαίνουν συμβολικά αυτά τα τρία: τη δύναμη, το φως και τη ζεστασιά.

Γιατί γονατίζουμε τρεις φορές στον Εσπερινό της Πεντηκοστής (Αγίου Πνεύματος); – οι ευχές της γονυκλισίας

«Θεέ μου…Είμαι πεσμένος… Σήκωσέ με. Ανάστησέ με. Σώσε με!…»

Κατά την «έσχατη» και «μεγάλη» και «σωτήρια» ημέρα της Πεντηκοστής, κατά την οποία μας αποκαλύφθηκε και προσκυνούμε και δοξάζουμε το μέγα μυστήριο της Αγίας και Ομοουσίου και Ζωοποιού και Αδιαιρέτου και Ασυγχύτου Τριάδας, του Ενός και Μοναδικού Θεού. του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, αμέσως μετά την πανηγυρική Θεία Λειτουργία, τελούμε τον «Εσπερινό της Γονυκλισίας», κατά τον οποίο ψάλλουμε ύμνους αφιερωμένους κατ’ εξοχήν στο Πανάγιο Πνεύμα, το τρίτο Πρόσωπο της Τρισηλίου Θεότητας, που είναι «φως και ζωή και ζώσα πηγή νοερά. Πνεύμα σοφίας, Πνεύμα συνέσεως, αγαθόν, ευθές, νοερόν, ηγεμονεύον, καθαίρον τα πταίσματα, Θεός και θεοποιούν, πυρ εκ πυρός προϊόν, λαλούν, ενεργούν, διαιρούν τα χαρίσματα».

Αμέσως μετά την «Είσοδο» του Εσπερινού, κι αφού ψαλεί το «Φως ιλαρόν» και το πανηγυρικό Μέγα Προκείμενο «Τίς Θεός Μέγας ως ο Θεός ημών; Συ ει ο Θεός, ο ποιών θαυμάσια μόνος!» σε ήχο βαρύ, μεγαλόπρεπο, αντάξιο του νοήματος και του μηνύματός του, ο Διάκονος μας καλεί, κλήρο και λαό, να γονατίσουμε και ν’ απευθύνουμε στο Θεό γονυπετείς λόγο ικεσίας: «Έτι και έτι, κλίναντες τα γόνατα, του Κυρίου δεηθώμεν».

Η Κυριακή της Πεντηκοστής

… και για παιδιά

 *διήγηση * ερμηνεία της εικόνας  *η σημασία της εορτής  *ζωγραφιά

Πέρασαν δέκα ημέρες από την Ανάληψη του Χριστού, συνολικά δηλαδή πενήντα ημέρες από την Ανάσταση. Πάλι όλοι οι μαθητές ήταν μαζεμένοι στο υπερώο. Τα Ιεροσόλυμα ήταν γεμάτα κόσμο, όχι μόνο Εβραίους, αλλά και Πάρθους και Ελαμίτες και Μήδους και Πόντιους και Καππαδόκες και Ρωμαίους, Φρύγες, Κρήτες και Αιγύπτιους. Ξαφνικά ακούστηκε μια πολύ δυνατή βοή, σαν να φυσούσε ένας πολύ ισχυρός άνεμος. Αυτή η βοή κατευθύνθηκε και γέμισε το υπερώο. Κι οι δώδεκα μαθητές είδαν με τα μάτια τους φλόγες, πύρινες γλώσσες, που διαμοιράστηκαν και κάθισαν πάνω στα κεφάλια τους. Από εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκαν ότι πλημμύρισε η ύπαρξή τους από θεϊκή δύναμη, από το Άγιο Πνεύμα, κι άρχισαν να μιλούν με ευκολία ξένες γλώσσες. Τους φώτιζε το Πνεύμα το Άγιο κι έλεγαν λόγια ουράνια και θεϊκά. Το μαζεμένο πλήθος ακολούθησε τη βοή και μαζεύτηκε έξω από το υπερώο. Και βγήκαν οι μαθητές και μιλούσαν σ’ όλους αυτούς τους ξένους κι άκουγε ο καθένας τα θεόπνευστα λόγια στη γλώσσα

.

.

συνεχίστε την ανάγνωση πατώντας ΕΔΩ

.

.

Οι τυφλοί ψάλτες και ο άγιος μαέστρος

Φωτογραφία από:iliaxtida.wordpress.com

«…Ήταν από διάφορες οικογένειες. Άλλοι από πιστούς γονείς, που τους βάπτισαν όταν ήταν μικροί. Άλλοι από φτωχές οικογένειες, άλλοι από προβληματικές οικογένειες και αλκοολικούς γονείς.

Μερικοί ήταν ήρεμοι και πολύ πιστοί, άλλοι ήταν αδιάφοροι, ανυπάκουοι, άμυαλοι. Μπορεί αυτοί οι άνθρωποι να ήταν διαφορετικοί μεταξύ τους. Όμως έτσι το έφερε η ζωή και αυτοί έγιναν ψάλτες. Δημιούργησαν τη χορωδία κι έψαλλαν ωραία, κατανυκτικά, και χαίρονταν οι πιστοί που τους άκουγαν.

Ήταν μια πολύ καλή χορωδία, αλλά είχαν ένα μειονέκτημα. Έψαλλαν τα ίδια μαθήματα, τις ίδιες μελωδίες. Όταν τους πλησίαζε κανείς και τους έλεγε να ψάλλουν κάτι διαφορετικό και τους εξηγούσαν ότι η εκκλησιαστική μουσική έχει μία πλούσια παράδοση και υπάρχουν πάρα πολλά μουσικά μέλη, οι ψάλτες σώπαιναν.

Τὰ Ψυχοσάββατα:Ποια είναι, πότε και γιατί τελούνται- Η ωφέλεια των ψυχών από τα μνημόσυνα

Σάββατο προ της Πεντηκοστής (7 Ιουνίου 2014)- Ψυχοσάββατο 

Μέσα στὴν ἰδιαίτερη μέριμνά της γιὰ τοὺς κεκοιμημένους, ἡ ἁγία Ὀρθόδoξη Ἐκκλησία μας ἔχει καθορίσει ξεχωριστὴ ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος γι᾿ αὐτούς. Κάθε Σάββατο δηλαδή.

Ὅπως ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἔτσι καὶ τὸ Σάββατο εἶναι ἡ ἡμέρα τῶν κεκοιμημένων, γιὰ νὰ τοὺς μνημονεύουμε καὶ νὰ ἔχουμε (ἐπι)κοινωνία μαζί τους. Σὲ κάθε προσευχὴ καὶ ἰδιαίτερα στὶς προσευχὲς τοῦ Σαββάτου ὁ πιστὸς μνημονεύει τοὺς οἰκείους, συγγενεῖς καὶ προσφιλεῖς, ἀλλὰ ζητᾶ καὶ τὶς προσευχὲς τῆς Ἐκκλησίας γι᾿ αὐτούς. Στὸ δίπτυχο (χαρτάκι), ποὺ φέρνουμε μαζὶ μὲ τὸ προσφορο γιὰ τὴ θεία Λειτουργία, ἀναγράφονται τὰ ὀνόματα τῶν ζώντων καὶ τῶν κεκοιμημένων, τὰ ὁποῖα μνημονεύονται.

Σὲ ἐτήσια βάση ἡ Ἐκκλησία ἔχει καθορίσει δύο Σάββατα, τὰ ὁποῖα ἀφιερώνει στοὺς κεκοιμημένους της. Εἶναι τὰ Ψυχοσάββατα. Τὸ ἕνα πρὶν ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω καὶ τὸ ἄλλο πρὶν ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς.

συνεχίστε την ανάγνωση πατώντας ΕΔΩ