Άγιοι Μακκαβαίοι: επτά παιδιά που μαρτύρησαν μαζί με τη μητέρα τους και το διδάσκαλό τους (1 Αυγούστου)

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΚΚΑΒΑΙΟΙ ΜΕ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΣΟΛΟΜΟΝΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ.

Γέρων Παΐσιος: “Εύχομαι ο Θεός να αναστήσει Μακκαβαίους” Ο Γέρων Παϊσιος , αναφερόμενος σε Εθνικά θέματα της πατρίδος πολιτικά και όχι μόνο , ευχόταν να αναδείξει ο Θεός  “Μακκαβαίους”, δηλαδή τους σύγχρονους υπερασπιστές της πατρίδος οι οποίοι ανιδιοτελώς θα έδιναν τα πάντα για αυτό τον τόπο και το λαό του,συντονισμένοι σε ένα ύψιστο σκοπό:την ενότητα. Αυτή που δίδαξαν με υπέροχο τρόπο και οι Μακκαβαίοι. Αυτό που λείπει στις ημέρες μας από ατομικό, συλλογικό, εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο…Όχι την τάξη της παγκοσμιοποίησης αλλά την “αταξία” του Θεού . Ας δούμε το βίο τους και τα μηνύματα που δίνουν. (σχόλιο: οι άγιοι Μακκαβαίοι μπορούν να θεωρηθούν και “μάρτυρες της νηστείας”, γιατί προτίμησαν το μαρτύριο από το να παραβούν την εντολή του Θεού και να φάνε το απαγορευμένο κρέας.Ας είναι βοηθοί μας στον αγώνα της νηστείας του Δεκαπενταυγούστου που σήμερα αρχίζει.)

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ: Καλό μήνα!

παραδόσεις, έθιμα και παροιμίες για τον Αύγουστο

από την Ελληνική παράδοση και ζωή

Ο μήνας Αύγουστος χρωστάει το όνομά του στο Ρωμαίο αυτοκράτορα Οκταβιανό Αύγουστο. Όπως ο Οκταβιανός Αύγουστος διαδέχτηκε στην κεφαλή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας τον Ιούλιο  Καίσαρα έτσι και ο μήνας Αύγουστος διαδέχεται κάθε χρόνο τον μήνα Ιούλιο. Το 40 π.Χ. ο Οκταβιανός πρόσθεσε αυθαίρετα  μια επιπλέον ημέρα  στον Αύγουστο, την οποία απέσπασε από τον Φεβρουάριο ώστε να μη στερεί σε διάρκεια από τον Ιούλιο (θέμα τιμής έναντι του Ιουλίου Καίσαρα). Έτσι  ο Αύγουστος έχει τώρα 31 και ο Φλεβάρης 28 ημέρες (Κουτσοφλέβαρος).

Ολόκληρος ο Αύγουστος είναι αφιερωμένος στην Παναγία με τις παρακλήσεις, τη νηστεία, τη Κοίμησή της, τα Μεθεόρτια, τα Εννιάμερα και με την κατάθεση της Αγίας Ζώνης στις 31 Αυγούστου, οπότε τελειώνει το εκκλησιαστικό έτος.

“Η καλωσύνη βλάπτει τον αμετανόητο”

– Γέροντα, θυμάμαι, μια φορά με είχατε μαλώσει πολύ.- Αν χρειασθή, πάλι θα σε μαλώσω, για να πάμε όλοι μαζί στον Παράδεισο. Τώρα θα λάβω δρακόντεια μέτρα!…

Κοίταξε, έχω τυπικό πρώτα να δώσω στον άλλον να καταλάβη ότι χρειάζεται το μάλωμα και ύστερα να τον μαλώσω. Καλά δεν κάνω; Εγώ, επειδή μαλώνω τον άλλον, όταν βλέπω να κάνη κάτι βαρύ, γίνομαι κακός.

Αλλά τι να κάνω; να αναπαύω καθέναν στο πάθος του, για να είμαι τάχα καλός μαζί του, και μετά να πάμε όλοι μαζί στην κόλαση; Ποτέ δεν με πειράζει η συνείδηση, όταν μαλώνω κάποιον ή του κάνω παρατήρηση κι εκείνος στενοχωριέται, γιατί από αγάπη το κάνω, για το καλό του. 

Ο ανώνυμος Νεομάρτυς από την Κρήτη (31 Ιουλίου 1811)

Μαρτύρησε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου τον Ιούλιο του 1811

Ο άγιος καταγόταν από την Κρήτη, από ευσεβείς γονείς . Στην ηλικία των είκοσι ετών εργαζόταν με μισθό σε κάποιο τούρκο αγά από την Κρήτη. Όταν ήταν με τον αφέντη του στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου,κάποια νύχτα ο αγάς του ζήτησε να κοιμηθεί μαζί του, καθώς υπήρχε συνήθεια στους τούρκους να έχουν και αγόρια εκτός από γυναίκες .

Ο άγιος, όπως ήταν φυσικό, αρνήθηκε, ως ευσεβής και θεόφρων που ήταν. Ο αγάς οιστρηλατούμενος από το άνομο πάθος προσπάθησε να τον βιάσει. Ο μάρτυρας αντιστεκόταν με όλες του τις δυνάμεις και μη έχοντας πώς αλλιώς να απαλλαγεί από τα μιαρά χέρια του άρπαξε μια από τις μαχαίρες του αγά και έσφαξε τον Ισμαηλίτη, καθώς άλλοτε ο Φινεές τον Μαδιανίτη. (σημ. Αντέχουμε:δείτε στην συνέχεια για τον Φινεές)

“Ένας ταπεινός λογισμός κάνει αμέσως την Χάρη του Θεού να ενεργεί…”

φωτο: 0 γέροντας Παΐσιος, καθώς ταΐζει στο χέρι του ένα πουλάκι

.

Μου έκανε εντύπωση πώς ένας ταπεινός λογισμός κάνει αμέσως την Χάρη του Θεού να ενεργεί.

.

Είχε έρθει στο Καλύβι ένα ξένο γατάκι. Το καημένο, φαίνεται , κάτι είχε φάει που το πείραξε και ζητούσε βοήθεια. Χτυπιόταν από τον πόνο και πεταγόταν σαν το χταπόδι, όταν το χτυπούν… Το λυπόμουν που το έβλεπα σ’ αυτήν την κατάσταση, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτε. Το σταύρωνα, το ξανασταύρωνα, τίποτε!

«Βρε ταλαίπωρε, λέω τότε στον εαυτό μου, βλέπεις τα χάλια σου; Τόσα χρόνια καλόγερος, ούτε ένα γατί δεν μπορείς να βοηθήσης!». Μόλις ελεεινολόγησα τον εαυτό μου, εκεί που το γατάκι κόντευε να ψοφήση , αμέσως συνήλθε. Ήρθε κοντά μου, μου έγλειφε τα πόδια και έκανε χαρούμενο όμορφες τούμπες…

Ύμνος στον Παρθενώνα

Τα αποσπάσματα που ακολουθούν ανήκουν στην ποιητική σύνθεση του Κ. Παλαμά: Η φλογέρα του βασιλιά (1910), που χωρίζεται σε «Δώδεκα Λόγους».

Στον «Τρίτο Λόγο» ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος κατεβαίνει νικητής από τη Μακεδονία στην Αθήνα, για να προσκυνήσει την Παναγία την Αθηνιώτισσα στον Παρθενώνα. O ποιητής συνθέτει, με αυτή την αφορμή, ένα λυρικό ύμνο στον αρχαίο ναό της ομορφιάς και του ελεύθερου πνεύματος.

Εσύ ‘σαι, που κορόνα σου φορείς το Βράχο; Εσύ ‘σαι,
Βράχε, που το ναό κρατάς, κορόνα της κορόνας;
Ναέ, και ποιος να σ’ έχτισε μες στους ωραίους ωραίο,
για την αιωνιότητα με κάθε χάρη Εσένα;
Σ’ εσέ αποκάλυψη ο ρυθμός, κάθε γραμμή και Μούσα·
λόγος το μάρμαρο έγινε κι η ιδέα τέχνη, και ήρθες
στη χώρα τη θαυματουργή, που τα στοχάζεται όλα
με τη βοήθεια των Ωρών* των καλομετρημένων,
ήρθες απάνου απ’ τους λαούς κι απάνου απ’ τις θρησκείες,
κυκλώπειε, λυγερόκορμε και σα ζωγραφισμένε.

1000 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΛΕΙΔΙΟΥ (1014)

Σαράντου Ι. Καργάκου,ἹστορικοῦΦέτος συμπληρώνονται 1000 χρόνια ἀπὸ τὴ μάχη τοῦ Κλειδίου (29-7-1014), ἀλλ’ ὑποπτεύομαι ὅτι τὸ γέγονος αὐτὸ θὰ περάσει ἀπαρατήρητο ἀπὸ τὴν πολιτεία, λόγῳ τῆς «Μεττερνιχείου» καὶ δαιμονίου, ὄντως, πολιτικῆς ποὺ ἀκολουθεῖ ἔναντι τῶν γειτόνων μας: να μὴ δυσαρεστήσουμε τοὺς Βούλγαρους καὶ τοὺς Σκοπιανοὺς ἐν ὀνόματι τῆς καλῆς γειτονίας!Καὶ ὅμως ἡ μάχη τοῦ Κλειδίου εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ κορυφαῖα στρατιωτικὰ γεγονότα τῆς ἱστορίας τῆς Αὐτοκρατοριας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ποὺ ἀπὸ τοὺς Δυτικούς, καὶ συγκεκριμένα ἀπὸ τὸν Ἱερώνυμο Βόλφ, τὸ 1562, ὀνομάσθηκε κακῶς Βυζαντινή.

Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου: ο βίος της- τα μήλα του Παραδείσου

Στις 28 Ιουλίου η αγία Εκκλησία μας τιμά τη «μνήμη της οσίας Μητρός ημών Ειρήνης της εκ Καππαδοκίας, ασκησάσης εν τη Μονή Χρυσοβαλάντου».

Βίος Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου

Η οσία Ειρήνη έζησε κατά τον 9ο και 10ο αιώνα και η νεότητά της συνδέεται με τη βασιλική αυλή του αυτοκράτορα του Βυζαντίου, την περίοδο πού είχε λήξει η εικονομαχία και αναστηλωθεί οι ιερές εικόνες μετά το θρίαμβο της Ορθοδοξίας (843).

Ο Φιλάρετος, που ήταν ευνοούμενος και αφοσιωμένος στρατηγός στο Θεόφιλο και τη Θεοδώρα (η οποία ανέλαβε το βασιλικό θρόνο μέχρι την ενηλικίωση του γιού της), είχε στην Καππαδοκία δύο κόρες, την Καλλίνικη και την Ειρήνη. Μετά τον πρόωρο θάνατο της γυναίκας του Ζωής, την επιμέλεια της ανατροφής τους είχε αναλάβει η αδελφή του και θεία τους Σοφία, πού αφοσιώθηκε στο έργο αυτό με όλη την ψυχή της.

Πώς αναπτύσσεται μια αρμονική σχέση ανάμεσα στο ανδρόγυνο (Γ΄ μέρος)

το Α΄μέρος : ΕΔΩ – το Β΄μέρος ΕΔΩ

Λεμεσού Αθανάσιος

Απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης ομιλίας

Δεν κατακτά ο ένας τον άλλο, δεν υποδουλώνει ο ένας τον άλλο, δεν απορροφά ο ένας τον άλλο. Δεν τον εξαφανίζει σαν άνθρωπο. Δεν του χάνει την προσωπικότητά του. Όχι, αλλά και οι δύο μαζί γίνονται ένας νέος άνθρωπος. Ο άνδρας δίδει τα ανδρικά γνωρίσματα στη γυναίκα και η γυναίκα τα γυναικεία χαρίσματα στον άνδρα και οι δύο αυτοί μαζί αποτελούν πλέον το νέο άνθρωπο, τον ευλογημένο άνθρωπο του γάμου, το ανδρόγυνο, το οποίο θα φέρει στον κόσμο τα παιδιά. Βλέπετε πως η Σοφία του Θεού τα’ κάνε με τόση τέχνη ώστε τα παιδιά να μη γεννιούνται από ένα μόνο αλλά και από τους δύο. Και οι δύο να φέρουν τα παιδιά στον κόσμο. Το αποτέλεσμα της ένωσης των δύο ανθρώπων, της ψυχοσωματικής ένωσης, είναι τα παιδιά τους. Γι’ αυτό και ο άνθρωπος στα παιδιά του βλέπει τον εαυτό του.

Το πιο μεγάλο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στα παιδιά μας είναι την παρουσία μας. Είναι την αρμονία της οικογένειάς μας. Γι’ αυτή την αρμονία πρέπει να θυσιάσουμε πράγματα τα οποία κάνουμε. Ακόμη και πράγματα τα οποία μπορεί να μας φαίνονται απαραίτητα, γιατί πρέπει να καταλάβουμε ότι το πιο απαραίτητο πράγμα είναι αυτή η ειρήνη, αυτός ο πλούτος που δεν εξαρτάται από εξωτερικά πράγματα.

Κυριακή Ζ Ματθαίου:Η θεραπεία των δύο τυφλών-”Θέλεις να γίνει το θαύμα;”

 

Τυφλοί και οι δύο. Έτρεχαν ξοπίσω Του, αδέξια οπωσδήποτε, μα με σφοδρό πόθο.

Γιατί Πίστευαν!

Ήταν σίγουροι ότι κοντά Του θα έβρισκαν γιατρειά, θα γινόταν θαύμα, θα έβλεπαν!

Στο δρόμο, ψάχνοντας στα σκοτεινά, σκοντάφτοντας, ρωτώντας… δεν Τον πρόλαβαν. Χτύπησαν αδίστακτα την πόρτα του σπιτιού, όπου Εκείνος μπήκε.

– «Πιστεύετε ότι δύναμαι τούτο ποιήσαι;», τους ρωτά ο Κύριος – δεν είναι υπόθεση μικρή να ξαναβρεί κανείς το φως!… -,πιστεύετε ότι μπορώ να σας το κάνω;

– «Ναι, Κύριε!», απαντούν εκείνοι αμέσως. Ολόψυχα.

 

συνεχίστε την ανάγνωση πατώντας ΕΔΩ

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ (από την Κασσανδρεία της Χαλκιδικής) (27 Iουλίου)

 Ο Άγιος Χριστόδουλος καταγόταν από τη Βάλτα της Κασσάνδρας, τη σημερινή Κασσάνδρεια. Από μικρό παιδί πήγε στη Θεσσαλονίκη και έμαθε τη δουλειά του αμπατζή, ήταν δηλαδή κατασκευαστής ενδυμάτων από χοντρό μάλλινο ύφασμα. Πήγαινε με τους άλλους αμπατζήδες σε διάφορα περιοχές για εργασία και πάλι επέστρεφε στη Θεσσαλονίκη. Κάποτε όταν βρέθηκε σε κάποιο ταξίδι στη Χίο αγόρασε έναν ξύλινο σταυρό. Τον έδωσε σ’ έναν αγιογράφο, τον ζωγράφισε και τον πήγε στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, διότι ο καντηλανάφτης ήταν φίλος του.

Εκείνες τις μέρες έτυχε να εξισλαμίζεται ένας Βούλγαρος. Το έμαθε ο Άγιος και πικράθηκε για την απώλεια αυτής της ψυχής. Αποφάσισε τότε στον λογισμό του να μαρτυρήσει. Κάθισε λοιπόν, χωρίς να πει τίποτε σε κανένα και έγραψε όλα του τα αμαρτήματά του εκ νεότητός του, πήρε τον σταυρό του και πήγε στον πνευματικό. Έδωσε στον πνευματικό να κρατάει τον σταυρό και εκείνος διάβασε την εξομολόγησή του.

συνεχίστε την ανάγνωση πατώντας ΕΔΩ

Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: ο βίος της

η πολιούχος αγία που ενώνει όλη την Ελλάδα!

Ὁ μήνας Ἰούλιος εἶναι γεμάτος ἀπό ἑορτές Ἁγίων. Ἑορτές στίς ὁποῖες συμμετέχει ὁ πιστός λαός μας μέ πολλή εὐλάβεια ἀλλά καί ἰδιαίτερη χαρά. Ὅπου κι ἄν βρεθεῖς τό καλοκαίρι, ὁπωσδήποτε θά συναντήσεις ἕνα τέτοιο πανηγύρι.
Ὡστόσο ὑπάρχει μιά γιορτή πού ἑνώνει ὅλη τήν Ἑλλάδα. Εἶναι μιά Ἁγία πού τήν αἰσθάνονται πολλές περιοχές ὡς τή δική τους πολιοῦχο… Σημάδεψε τήν ἡμερομηνία 26 Ἰουλίου. Καί ξεκίνα… Ἀπό τήν Κομοτηνή τῆς ἀκριτικῆς μας Θράκης μέχρι τούς Μολάους τῆςΛακωνίας, κι ἀπό τή Δρόπολη τῆς Βορείου Ἠπείρου μέχρι τήν Γεροσκήπου στήν Κύπρο… Πήγαινε ἀκόμη στόν Λαγκαδά τῆς Θεσσαλονίκης καί στόΛαύριο Ἀττικῆς, στήΧαλκίδα καί στά Τέμπη, στούς Σοφάδες Καρδίτσας καί στό Δομοκό Φθιώτιδας, στήν Ἁγία Παρασκευή στόν ὁμώνυμο Δῆμο Ἀττικῆς καί ὅπου ἀλλοῦ, καί θά δεῖς χιλιάδες πιστούς νά συρρέουν στούς Ἱερούς Ναούς καί στά Μοναστήρια τῆς χώρας μας, γιά νά προσκυνήσουν τήν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς καί νά ζητήσουν τήν χάρη καί τίς πρεσβεῖες της.

Ἔλα λοιπόν κι ἐσύ, γιά νά γνωρίσεις τήν ἁγία ὁσιομάρτυρα Παρασκευή, πού ἐμπνέει τήν ζωή μας μέ τήν ἐνάρετη πολιτεία της καί στηρίζει τήν πίστη μας μέ τά καταπληκτικά της θαύματα.

***

Ο βίος της-κείμενο γραμμένο και για παιδιά:
Γεννήθηκε σέ χωριό κοντά στή Ρώμη κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Ἀδριανοῦ (117-138 μ.Χ.) ἀπό χριστιανούς
γονεῖς, τόν Ἀγάθωνα καί τήν Πολιτεία. Δέν εἶχαν ἄλλα παιδιά οἱ εὐσεβεῖς αὐτοί σύζυγοι καί ὅταν ὕστερα ἀπό πολλές προσευχές ἀπέκτησαν τελικά μία κόρη, τῆς ἔδωσαν τό ὄνομα Παρασκευή, γιά νά θυμοῦνται τήν ἡμέρα πού γεννήθηκε ἀλλά καί τήν ἡμέρα τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου. Ἔτσι ἡ μικρή Παρασκευή ἔμαθε ἀπό μικρή νά ἀγαπᾶ τόν Κύριο

Η απελευθέρωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους (25 Ιουλίου 1261)

…μια άγνωστη, αλλά ιδιαίτερα σημαίνουσα ημερομηνία για την Βυζαντινή Αυτοκρατορία

“Χάρη λοιπόν στη Θεία Πρόνοια, η Κωνσταντινούπολη πέρασε ξανά στην εξουσία του βασιλιά των Ρωμαίων, όπως ήταν δίκαιο και όπως έπρεπε την εικοστή Πέμπτη Ιουλίου, κατά την τέταρτη επινέμηση και κατά το έτος έξι χιλιάδες εφτακόσια εξήντα εννιά από γενέσεως κόσμου, ενώ ήταν υπό κατοχή για πενήντα οχτώ χρόνια…”

Η επέτειος της απελευθέρωσης της Κωνσταντινούπολης από τη φράγκικη τυραννία πριν από 750 χρόνια (το άρθρο γράφτηκε το 2011) περνά απαρατήρητη. Σημειώνεται ότι η πανηγυρική είσοδος του Αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγου στην Πόλη έγινε ανήμερα της Παναγίας, στις 15 Αυγούστου του 1261. Στα πολλά μας και σοβαρά προβλήματα επιβίωσης λησμονήσαμε μια από τις σημαντικές επετείους της Ιστορίας του Ελληνισμού.

Το θαυματουργό αγίασμα της Αγ. Παρασκευής, στο ομώνυμο χωριό της Θεσ.νίκης

Λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Θεσσαλονίκη,λίγο  πριν φτάσουμε στο Μοναστήρι του Γ.Παΐσιου στη Σουρωτή, συναντάμε το χωριό της Αγ. Παρασκευής. Ένα όμορφο χωριό χτισμένο σε ένα λόφο, με έναν εύφορο κάμπο να απλώνεται στα πόδια του.

Η πραγματική ευλογία του χωριού, εκτός από το Τάφο του γέροντα,  είναι το θαυματουργό αγίασμα της αγ. Παρασκευής,  πολύ κοντά στο χωριό.

Τι λέει η παράδοση:

Εδώ μαρτύρησε μια κοπέλα από τον ίδιο τον πατέρα της!

Ένα ξεχωριστό δώρο γάμου – …και ο βίος της αγ. Ολυμπιάδας (25 Ιουλίου)

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έστειλε σε μια πνευματική του θυγατέρα, (την Ολυμπιάδα), την κατωτέρω επιστολή σαν «δώρο» για τον γάμο της, που μόλις τέλεσε. Η κατωτέρω επιστολή έχει βάθος Θεολογίας και ψυχολογίας. Και πάνω απ’ όλα δίνει στη σύζυγο πολύτιμες συμβουλές για έναν πετυχημένο γάμο. Γράφει:

«Κόρη μου, στους γάμους σου εγώ ο πνευματικός σου πατέρας, ο Γρηγόριος, σου κάνω δώρο τούτο το ποίημα. Και είναι ό,τι καλύτερο η συμβουλή του πατέρα.  Άκου λοιπόν Ολυμπιάδα μου:

Στις 25 Ιουλίου του 1924 γεννήθηκε ο Γέροντας Παΐσιος

Τα παιδικά χρόνια και οι γονείς του Γ.Παΐσιου

Βάπτιση καί ξερριζωµός

Στά Φάρασα τῆς ἁγιοτόκου Καππαδοκίας, στίς 25 Ἰουλίου τοῦ 1924, ἀνήµερα τῆς ἁγίας Ἄννης γεννήθηκε ὁ Γέροντας.

Στήν βάπτιση οἱ γονεῖς του ἤθελαν νά τόν ὀνοµάσουν Χρῆστο, στό ὄνοµα τοῦ παπποῦ. Ὁ ὅσιος Ἀρσένιος ὅµως εἶπε στήν γιαγιά του: «Ἔ, Χατζηαννά,τόσα παιδιά σοῦ βάπτισα! Δέν θά δώσεις καί σέ ἕνα τό ὄνοµά µου;». Καί στούς γονεῖς εἶπε: «Καλά, ἐσεῖς θέλετε νά ἀφήσετε ἄνθρωπο στό πόδι τοῦ παπποῦ,ἐγώ δέν θέλω νά ἀφήσω καλόγηρο στό πόδι µου;». Καί γυρίζοντας στή νουνά τῆς λέγει: «Ἀρσένιο νά πῆς». Τοῦ ἔδωσε δηλαδή τό ὄνοµά του καί τήν εὐχή του,καί προεῖδε ὅτι θά γίνει καλόγηρος, ὅπως καί ἔγινε.

Τό ἔτος πού γεννήθηκε ὁ Γέροντας ἔγινε ἡ ἀνταλλαγή τῶν πληθυσµῶν καί ξερριζώθηκε ὁ Ἑλληνισµός τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπό τίς πατρογονικές του ἑστίες. Πῆρε καί ἡ οἰκογένεια τοῦ Γέροντα µαζί µέ τούς ἄλλους Φαρασιῶτες καί τόν ὅσιο Ἀρσένιο τόν δρόµο τῆς πικρῆς προσφυγιᾶς. Στό καράβι µέσα στόν συνωστισµό κάποιος πάτησε τό βρέφος (Ἀρσένιο) πού κινδύνεψε νά πεθάνη. Ἀλλά ὁ Θεός κράτησε

Η Κοίμηση της Αγίας Άννης και ο πόνος των Θεοπατόρων

“Η χαρά η παγκόσµια, η γέννηση της Θεοτόκου, προήλθε µέσα από το πόνο της ατεκνίας των Θεοπατόρων Ιωακείµ και Άννης.”

Η Κοίμηση της Αγίας Άννης, της μητέρας της Παναγίας μας και γιαγιάς του Χριστού (τιμάται στις 25 Ιουλίου):

«Η Αγία Άννα, η γιαγιά κατά σάρκα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ήταν από τη φυλή του Λευί, κόρη του ιερέα Ματθάν και της γυναίκας του Μαρίας. Ο Ματθάν ιεράτευε επί της βασιλείας Κλεοπάτρας και Σαπώρου ή Σαβωρίου, βασιλιά των Περσών, και της βασιλείας Ηρώδου του Αντιπάτρου. Ο Ματθάν είχε τρεις κόρες, τη Μαρία, τη Σοβή και την Άννα. Παντρεύτηκε η πρώτη στη Βηθλεέμ και γέννησε τη Σαλώμη, τη μαία. Παντρεύτηκε η δεύτερη, κι αυτή στη Βηθλεέμ, και γέννησε την Ελισάβετ (τη μητέρα του Ιωάννη του Προδρόμου).

Παντρεύτηκε δε και η Τρίτη, η Άννα, στη γη της Γαλιλαίας, και γέννησε Μαρία τη Θεοτόκο, που σημαίνει ότι η Σαλώμη, η Ελισάβετ και η αγία Μαρία η Θεοτόκος, ήσαν κόρες τριών αδελφών και μεταξύ τους πρωτεξαδέλφες. Αυτή λοιπόν η Άννα, αφού γέννησε τη σωτηρία όλου του κόσμου, την Παναγία, και την απογαλάκτισε, την ανάθεσε στον Ναό, ως άμωμο δώρο στον παντοκράτορα Θεό, και έζησε το υπόλοιπο της ζωής της, μέχρις ότου

Πώς αναπτύσσεται μια αρμονική σχέση ανάμεσα στο ανδρόγυνο (Β΄ μέρος)

το Α΄μέρος: ΕΔΩ

Λεμεσού Αθανάσιος

Απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης ομιλίας

Εκείνο που είναι απαραίτητο για τα παιδιά μας είναι αυτή η αρμονία που πρέπει να έχουμε στο σπίτι μας. Όλα αυτά τα ξέρουμε όλοι μας. Αλλά πώς μπορούμε να τα αποκτήσουμε; Είναι άσκηση ο γάμος. Δεν είναι εύκολο πράγμα. Ο γάμος είναι άσκηση μεγάλη. Τέχνη μεγάλη. Επιστήμη μεγάλη.

Πολλές φορές πάω στα Γυμνάσια και στα Λύκεια της πόλης μας, πηγαίνω σε όλα τα σχολεία της πόλης και επαρχίας μας. Αφού μιλήσω στα παιδιά, μετά μένουν οι τελειόφοιτοι και κάνουμε διάλογο. Ρωτούν τα παιδιά: “Πάτερ, γιατί είναι κακό να έχουμε σχέσεις μεταξύ μας δηλαδή προγαμιαίες σχέσεις; Γιατί η Εκκλησία είναι τόσο αυστηρή;”

Λέω στα παιδιά ότι, ναι, η Εκκλησία είναι αυστηρή, όχι γιατί θέλει να καταργεί τις σχέσεις των ανθρώπων, αλλά γιατί θέλει να έχει τη σχέση στη σωστή της βάση. “Αν δε μάθεις από την εφηβική σου ηλικία να βλέπεις τον άλλο άνθρωπο όχι ως φύλο, με “ύψιλον”, δηλαδή αν είναι άνδρας ή γυναίκα, άλλα ως πρόσωπο, ότι είναι ο Κώστας, η Ελένη, η Μαρία, ο Γιώργος, ο Αντρέας κ.τ.λ. και να αποδέχεσαι τον άλλο άνθρωπο ως πρόσωπο και να τον βλέπεις ως πρόσωπο, τότε και στο γάμο σου θα δημιουργήσεις προβλήματα. Στο γάμο σου δε θα βλέπεις τον άλλο άνθρωπο σαν άνθρωπο, άλλα σαν γυναίκα. Κι η γυναίκα τον άνδρα σαν άνδρα.

Κανών Παρακλητικός εις τον πατέρα Παΐσιον τον Αγιορείτην

(με πολλή χαρά και συγκίνηση αναρτούμε τον Παρακλητικό Κανόνα στον Γέροντα Παΐσιο– ψάλλεται όπως ο Μικρός Παρακλητικός Κανόνας στην Υπεραγία Θεοτόκο)

Κανών Παρακλητικός εις τον αρτιφανώς εκλάμψαντα

Όσιον και Θεοφόρον πατέρα ημών

Παΐσιον τον Αγιορείτην*

[*] Η παρούσα υμνογραφία αποτελεί προϊόν ευλαβείας του υμνογράφου προς τον εν οσίοις Γέροντα και προορίζεται δια προσευχητική χρήση. Θα τεθεί εις δημοσίαν λατρείαν άμα τη αγιοκατατάξει του Γέροντος από τη Μητέρα Εκκλησία.

Υμνογράφος Χαράλαμπος Μπούσιας 

“Ακόμη και οι καλύτερες από κάθε πλευρά διαθέσεις μπορούν, όπως έδειξε η πείρα, να οδηγήσουν κάποτε σε παρεξηγήσεις, και μάλιστα σοβαρές….”

Στη ζωή υπάρχει πάντοτε κάτι το “απροσδόκητο”

(Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)

 

[…].Νομίζω ότι αυτό σου δόθηκε όχι με μικρό τίμημα. Χάρις όμως σε αυτό διασαφηνίστηκαν σ’ εμένα πολλά, όχι μόνο για τη δική μας προσωπική περίπτωση, αλλά και γενικά διανοίχτηκε σε μένα το παράλογο των ανθρώπινων διαπροσωπικών σχέσεων. Εξαιτίας της ελευθερίας του ανθρώπου, η αντίδραση κάθε προσώπου στο ένα ή στο άλλο φαινόμενο είναι απρόβλεπτη.

Στη ζωή υπάρχει πάντοτε κάτι το “απροσδόκητο”, το μη προβλεπόμενο, που δεν υπόκειται σε κανέναν υπολογισμό. Ακόμη και οι καλύτερες από κάθε πλευρά διαθέσεις μπορούν, όπως έδειξε η πείρα, να οδηγήσουν κάποτε σε παρεξηγήσεις, και μάλιστα σοβαρές.