Σαν άγγελος πέταξες για τον Ουρανό
γιατί αγγελική ήταν η βιωτή σου.
.
Ξεχώριζες από μωρό ανάμεσα
στα χαριτωμένα αδελφάκια σου.
.
Τι χαρές έδωσες στην οικογένειά σου!…
Και τι χάρη σκορπούσες γύρω σου!
.
Όλοι σε καμαρώναμε
Πλουσιοπάροχα σου είχε δωρίσει ο Θεός
τα χαρίσματά Του…
.
Μεγάλωνες και πρόκοβες
Μόνο αγάπη σκορπούσες και εισέπραττες
Απ΄ όπου κι αν πέρασες.
.
Και ήρθε η ευλογημένη ώρα που ακολούθησες την κλίση σου
Και αποφάσισες να ζήσεις την ισάγγελο πολιτεία.
.
Εκεί ήταν που έλαμψες!
.
Και όταν ήρθε η δοκιμασία
Εκεί ήταν που φάνηκε περισσότερο η αξία σου.
Έλαμψες σαν το ατόφιο χρυσάφι στο καμίνι
Που όσο περισσότερο «καίγεται» τόσο καθαρίζεται…
.
Το χαμόγελο δεν έσβυσε από τα χείλη σου
Τα λόγια σου ήταν πάντα τόσο χαριτωμένα
Που παίρναμε κουράγιο από εσένα
Εμείς που λυπόμασταν που θα σε «χάναμε»!
.
Σε αποχαιρετίσαμε , αδελφούλα, με την ελπίδα της Αναστάσεως.
.
Και πάλι δεν μας άφησες
Ήσουν κοντά μας….
.
Σε ένιωθα κάθε φορά
Που τα κύματα της λύπης
Απειλούσαν να πνίξουν την ψυχή μου
Με παρηγορούσες με την παρουσία σου.
Και ας μην σε έβλεπα, σε ένιωθα τόσο κοντά μου!
.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την οπτασία σου
Τότε που δυο μέρες μετά τον αποχωρισμό
σε είδα να περνάς αέρινη από μπροστά μου.
.
Κύλησε ο πρώτος χρόνος που ζεις
Στην μακαριότητα του Παραδείσου.
Και σε μακαρίζω που σε διάλεξε ο Θεός και σε κάλεσε κοντά Του.
Σύντομο το πέρασμά σου από τούτο το φθαρτό κόσμο
Αλλά κέρδισες το Παν.
.
Μου λείπεις, αδελφούλα…
Στο ετήσιο μνημόσυνό σου έζησα ξανά στιγμή προς στιγμή τον αποχωρισμό.
.
Ζω, όμως, με την βεβαιότητα
Ότι πρεσβεύεις για εμάς
Που σερνόμαστε ακόμα
Σ΄ αυτή την “κοιλάδα του κλαυθμώνος”.
Και μεσιτεύεις στον Θεό
Που πολύ αγάπησες
Αν και ανάξιοι
Να αξιωθούμε και εμείς της επουρανίου Βασιλείας.
.
Καλή αντάμωση, αδελφούλα…
Καλό Παράδεισο.
.
.
Αντέχουμε... 