“Ωραία είναι εδώ, Χριστέ μας, αλλά θέλουμε και την μανούλα μας κοντά μας”.

15 Οκτωβρίου: 

Παγκόσμια ημέρα ευαισθητοποίησης σχετικά με την νεογνική απώλεια και την απώλεια κύησης

το ανθρώπινο έμβρυο εμψυχούται από την στιγμή της συλλήψεως…αυτή είναι η πίστη της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Τα μωράκια που “φεύγουν” νωρίς, είτε κατά την διάρκεια της κυήσεως είτε αφού γεννηθούν και δώσουν μάχη για να επιβιώσουν, ζουν πάντα στις καρδιές μας…

και ζούμε με την ελπίδα ότι θα τα συναντήσουμε στην άλλη ζωή και θα ζήσουμε μαζί τους στην Αιωνιότητα, όσα δεν ζήσαμε σε αυτή την γη…

Με αφορμή αυτή την Ημέρα, ένα απόσπασμα από τον Γέροντα Παΐσιο:

“Οι γονείς πρέπει να ξέρουν ότι από την στιγμή του θανάτου του παιδιού τους, έχουν έναν πρεσβευτή στον Παράδεισο (σημ. εδώ μιλάει για τα βαπτισμένα παιδάκια).

Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΣΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

(φωτο: Αμαλία Οικονόμου
Γόνος αρχοντικής οικογένειας του Μελένικου,
της Βυζαντινής Πολιτείας της Μακεδονίας μας)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΠΑΡΑΦΕΝΤΙΔΟΥ

Μηνιαία Επιθεώρηση ΗΩΣ

1960

(σημ. το άρθρο είναι γραμμένο το 1960, όταν κάποιες από τις ηρωικές αυτές γυναικείες μορφές ήταν ακόμα εν ζωή…)

Μέσα στην πανανθρώπινη ιστορία η Ελλάδα υψώνεται σύμβολο των πιο υψηλών άξιών. 

Αναντίρρητα στην κορυφή της πυραμίδας των ανθρωπίνων άξιών, στέκει η ελευθέρια και η αξεδιάλυτα δεμένη μ’ αυτήν αγάπη για την πατρίδα.

Όμως για τις υψηλές αυτές αξίες που αποτελούν και το βάθρο πάνω στο όποιο στηρίζεται το Εθνικό μας οικοδόμημα απ’ τα πανάρχαια χρόνια, ως τις μέρες μας, αδιάκοπα αγωνίζονται οι Έλληνες. Άντρες και γυναίκες ο ένας δίπλα στον άλλο, με αλύγιστο φρόνημα όπως στη ζωή, έτσι και στους αγώνες, πορεύονται στο δρόμο του χρέους.

Στις μεγάλες Ιστορικές στιγμές, 

η αδύναμη γυναίκα γιγαντώνεται 

και μπορεί να κορυφωθή

σε πράξεις επικού μεγαλείου. 

Αφιέρωμα: ηρωικές Δασκάλες του Μακεδονικού Αγώνα

Από τότε που ο πατρο-Κοσμάς με τις διδαχές του έκανε φανερό ότι το ποθούμενο δεν θα ερχόταν όσο το Γένος παράδερνε στην αμάθεια…

αφ΄ οτου απέδειξε ότι άνδρας και γυναίκα είναι πλάσματα του Θεού ισότιμα…

τα Παρθεναγωγεία άρχισαν να ιδρύονται και οι απόφοιτές τους να προσφέρουν το έργο τους στον ελληνισμό ,που άρχισε να αποτινάζει από πάνω του τις αλυσίδες της σκλαβιάς.

Στην Μακεδονία ιδιαίτερα άνθισαν μετά τα 1870 και την απόσχιση της βουλγαρικής εκκλησίας από το Πατριαρχείο , οπότε και άρχισε άγριος ο θρησκευτικός προσηλυτισμός.

συνέχεια

 

Υπέρ του Γένους και της Πατρίδος- λόγοι Γ. Παϊσίου

 

από το βιβλίο: Ιερομ. Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου»,σ.736-742

Ο Γέροντας, ξεριζωμένος από την βρεφική του ηλικία, και έχοντας ζήσει τη φρίκη του πολέμου και της Κατοχής, γνώριζε από την πείρα του ότι το να «διάγωμεν ήρεμον και ησύχιον βίον» είναι μεγάλη ευλογία.

Αγαπούσε τη Πατρίδα και έλεγε: «Και η Πατρίδα είναι μία μεγάλη οικογένεια». Δεν επεδίωκε το εθνικό μεγαλείο, τη δόξα και την ισχύ με την κοσμική έννοια, αλλά την ειρήνη, τη πνευματική άνοδο και την ηθική ζωή των πολιτών, για να μας βοηθά και ο Θεός. Ούτε επιζητούσε την ασφάλεια για ν’ απολαμβάνουν οι άνθρωποι τις ανέσεις τους.

συνέχεια