Το πανάρχαιο πάθος της εξουσίας και ο τραγικός Ευριπίδης

άρθρο του Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

.

Το πάθος της εξουσίας συνοδεύει τον άνθρωπο από τότε που εμφανίστηκε ο ίδιος επί της γης και προσπάθησε να οργανώσει τη ζωή του. Στην εποχή της Αθηναϊκής Δημοκρατίας φαίνεται ότι αυτό το πάθος ήταν τόσο έντονο ώστε ο Ευριπίδης οδηγήθηκε στην ανάδειξή του, στην τραγωδία του «Φοίνισσες».

Τα δύο αδέλφια Πολυνείκης και Ετεοκλής διεκδικούν τα βασιλικά δικαιώματα στο θρόνο της Θήβας. Σε μια σκηνή, ο δεύτερος εκδηλώνει, «με αναίσχυντη διακήρυξη, τη θέλησή του να κυβερνήσει» και τα εξής σχετικά:

«Μητέρα… θα ήμουν πρόθυμος να πάω ως εκεί απ’ όπου ανατέλλουν τα άστρα ή να κατέβω κάτω από τη γη προκειμένου να έχω την απόλυτη εξουσία που προσφέρουν οι θεοί. Αυτή (η εξουσία) είναι κτήμα μου και δεν έχω καμία επιθυμία να την παραχωρήσω σε άλλον. Θα την κρατήσω για μένα» (στ. 503-508).

Η μητέρα Ιοκάστη, ψέγει το γιό της λέγοντας:

«Γιατί κυνηγάς γιέ μου, την πιο κακή θεά, τη φιλοδοξία. Είναι μια άδικη θεά. Μπαίνει σε

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΛΟΧΑΓΟΣ (από ένα παλιό αναγνωστικό)

μια ιστορία που μιλάει για το θάρρος ,την τόλμη και την ανδρεία

Τοῦ Δημητράκη τοῦ χάρισαν στὴ γιορτή του ἕνα πηλήκιο μὲ χρυσὰ γαλόνια.

Τρεῖς μικροὶ συμμαθητές του ἦρθαν νὰ τοῦ ποῦν χρόνια πολλὰ καὶ νὰ παίξουν. Ὁ Δημητράκης  γεμάτος χαρὰ ἔδειξε στοὺς φίλους του τὸ πηλήκιο καὶ εἶπε:
– Κοιτᾶτε τί μοῦ χάρισε ὁ πατέρας γιὰ τὴ γιορτή μου! Δὲν εἶναι σὰ στρατιωτικό;
– Τί ὡραῖο ποὺ εἶναι! Φώναξε ὁ Κωστάκης. Εἶναι σὰν αὐτὰ ποὺ φοροῦν οἱ άξιωματικοί!
– Ξέρετε τί νὰ κάμωμε; εἶπε ὁ Περικλῆς, ποὺ ὅλο ἰδέες γιὰ παιχνίδια κατέβαζε τὸ κεφαλάκι του. Νὰ κάνωμε πὼς εἴμαστε στρατός. Καὶ σύ, Δημητράκη, νὰ γίνης λοχαγός μας, ἀφοῦ εἶναι ἡ γιορτή σου σήμερα κι ἔχεις καὶ τὸ χρυσὸ πηλήκιο.
– Κι ἐγὼ νὰ κρατῶ τὴ σημαία! Φώναξε ὁ Γιῶργος, ποὺ ἤθελε κι αὐτὸς νάχη τὰ πρωτεῖα.
– Νά, πάρ’ την κιόλας! Εἶπε ὁ Δημητράκης.

Η προσευχή για τους αρρώστους (λόγοι γέροντος Παϊσίου)

πίνακας του Maximov Vasily Maksimovic. Sick. (από εδώ)

“Αν για έναν άρρωστο δεν κάνουμε προσευχή, η αρρώστια θα ακολουθήση την φυσική της πορεία. Ενώ, αν κάνουμε προσευχή, μπορεί να αλλάξη δρόμο. Γι’ αυτό πάντα να κάνετε προσευχή για τους αρρώστους.”

– Γέροντα, παρακάλεσαν να σας πούμε να προσευχηθήτε για ένα άρρωστο παιδάκι και ρωτούν αν θα γίνη καλά.Τι να τους πούμε;

– Πέστε τους: «Ο Γέροντας θα προσευχηθή. Ο Χριστός αγαπάει το παιδί και θα κάνη ό,τι είναι για το καλό του. Αν δη ότι το παιδί, όταν μεγαλώση, θα γίνη καλύτερο, θα ακούση την προσευχή του. Αν δη όμως ότι αργότερα δεν θα είναι σε καλή πνευματική κατάσταση, τότε, επειδή το αγαπάει, θα το πάρη». «Ζήτησε, λέει, και θα σου δώσω»[30]. Αλλά θα μου το δώση ο