Σε σας, που για τη λευτεριά και την τιή με του Χριστού την πίστη στην ψυχή για την πατρίδα αγωνιστήκατε (δις)
Σε σας, που του θανάτου την αψηφισιά και τη μεγαλωσύνη της καρδιάς κληρονομιά σε μας αφήσατε (δις)
Σε σένα Σουλιώτισσα, μάνα γενναία, Ηπειρώτισσα , καπετάνισσα, σε σε, Μακεδόνισσα, Θρακιώτισσα κόρη κι αδελφή Ψαριανή λεβέντισσα…. Που χάρισες συ στον αγώνα αδάμαστα τα κλεφτόπουλα και ναυμάχους φοβερούς στα πέλαγα διαλεχτά Ελληνόπουλα.
Και σε σένα , που είδες να σβήνουν οι ελπίδες και τα χρυσόνειρα Μικρασιάτισσα, Μεσολογγίτισσα, της θυσίας αρχόντισσα.
Και σε σένα μικρή Κυπριοπούλα, που ακόμα προσμένεις και ζητάς αναστάσιμα και γλυκοτόνιστα ν’ακουστούν νικητήρια.
Σε σας, που για τη λευτεριά και την τιή με του Χριστού την πίστη στην ψυχή για την πατρίδα αγωνιστήκατε (δις)
Σε σας γυναίκες Ελληνίδες, η καρδιά μ’ευγνωμοσύνης δάφνη και μυρτιά ξανά με σέβας υποκλίνεται,(δις) Σε σας.
“Είναι μια γοργόνα που στο πέλαγος γυρνά και καθέ καράβι που το απαντά ρωτά: Πού είν’ ο βασιλιάς μου ο τρανός Αλέξανδρος Μήπως μες στην ιστορία χάθηκε κι αυτός;
Ζει ο Μεγα – Αλέξανδρος στην καρδιά. Καβάλα στ’άλογό του θα μας έρθει ξανά. Φωνή αιώνια, μακρινή θ’ακουστεί: Δώστε όλοι τα χέρια Ελληνές αδελφοί.
Παραμύθι μοιάζει η Βεργίνα όνειρο… Σήμερα όμως ξέρω ότι είν’ αληθινό. Δώσε Παναγιά μου το πανάρχαιο κάλεσμα ν’άντηχήσει στην ψυχή του κάθε Έλληνα.
Ζει ο Μεγα – Αλέξανδρος στην καρδιά. Καβάλα στ’άλογό του θα μας έρθει ξανά. Φωνή αιώνια, μακρινή θ’ακουστεί: Δώστε όλοι τα χέρια Ελληνές αδελφοί.
Μνήμες παλιές πατρικές φέρνουν τα βήματά μου σε χώρο που έθρεψαν ελπίδες μυστικές, πατέρες πάλεψαν, ξαγρύπνησαν και αγωνιώ να βρω
πρόσωπα άγια ιερά… Της Αντιόχειας τους δρόμους παίρνω και διαβαίνω βιαστικά μ’ελπίδα μυστική και συναντώ εκεί την ιστορία μου.
Μνημεία της ζωής στέκετε σεις των πρώτων μου ονείρων μόνοι φρουροί Η Ελλάδα που σας μόρφωσε μπορεί και προσπαθεί πολύ η λήθη του καλού να μη σας βρει Της Αντιόχειας Βυζαντινοί οπλίστε μας εσείς με τη δική σας αρετή.
Μνήμες παλιές πατρικές φέρνουν τα βήματά μου σε χώμα, που άγιασαν ο κόπος κι οι μορφές αγώνες έδωσαν, ξαγρύπνησαν και αγωνιώ να βρω
πρόσωπα άγια ιερά… Της Αντιόχειας τους δρόμους παίρνω και διαβαίνω βιαστικά μ’ελπίδα μυστική και συναντώ εκεί την ιστορία μου.
Μνημεία της ζωής στέκετε σεις των πρώτων μου ονείρων μόνοι φρουροί Η Ελλάδα που σας μόρφωσε μπορεί και προσπαθεί πολύ η λήθη του καλού να μη σας βρει Της Αντιόχειας Βυζαντινοί οπλίστε μας εσείς με τη δική σας αρετή.
Σέρνει το βήμα ο λογισμός και ταξιδεύει πίσω στης Ιωνίας τη μητέρα γη. Του πελάγου οι φωνές πλημμυρίζουν τις θύμησες, γυρνά και ανασαίνει της μνήμης την πνοή.
Μαύρο φορά μαντήλι, το πένθος της κρατεί. της Μικρασίας μάνα, τ’Ομήρου εγγονή. Και ο βουβός λυγμός της, τροπάρι στο Θεό, σύμνολο της θυσίας, του πόνου θυμιατό. Του Αιγαίου ο αγέρας χαϊδεύει τις παρειές, λιγοθυμιά σκορπάει στις νήφουσες καρδιές. Κι εκείνη όλο ελπίζει κι’όλο μονολογεί, της Μικρασίας κόρη, στη γη της να ταφεί.
Στο βλέμμα της συγγνώμη, στο ύφος αρχοντιά Της προσφυγιάς ο δρόμος ορφάνεια, σκοτεινιά… Εξόριστη απ’τη γη της, στον κήπο γιασεμιά κι η δάφνη να προσμένει σην ίδια την κυρά.
Η πόρτα η σκαλισμένη, που παίζαν τα παιδιά, των σοκακιών η στράτα την είδε στα λευκά. Της εκκλησιάς σημάδι καμπάνα η βουβή μα πιο πικρή η λήθη, του Ελληνισμού η σιωπή.
CD Χριστιανικές Μαθητικές Ομάδες (ΧΜΟ) 1992 «Τα Τραγούδια μας Β’» (ΧΜΟ 11), Καρύτση 14
CD Xristianikes Mathitikes Omades (XMO) 1992 “Ta Tragoudia mas B” (xmo 11) karytsi 14
Κύπρος, πάντα αντιστάθηκες σε κάθε κατακτητή, με αυτοθυσία κράτησες την ελληνική ψυχή. Πόσοι βάρβαροι σε πάτησαν, σε βασάνισαν σκληρά και τα χώματά σου πότισαν αίματα μαρτυρικ.
Σε χωρίσανε στα δύο, διώξαν ό,τι ελληνικό. Μόρφου, Αμμόχωστος, Κερύνεια λιώνουν κάτω απ’το ζυγό.
Κάμποι λαγκάδια και βουνά, χρυσές κορυφές, που ο ήλιος σας φιλά, τραγουδήστε μαζί μου δυνατά: Ελλάδα, ζεις μόνο με τη λευτεριά.
Μαύρη η σκλαβιά σ’αυτή τη γη., ζωή μισή στο ζυγό της ανάγκης Δεν προσκυνώ κατακτητή δεν σκύβω άλλο στους άπιστους Είμαι ελεύθερος, κλέφτης θα γίνω στα βουνά.
Σέρνω χορό στα κλεφτικά, αντιλαλούνε τα δάση κι όλη η γη. Σκύβω πιάνω το χώμα το φιλώ, για σε, πατρίδα, πεθαίνω, ξαναζώ.
Μαύρη η σκλαβιά σ’αυτή τη γη., ζωή μισή στο ζυγό της ανάγκης Δεν προσκυνώ κατακτητή δεν σκύβω άλλο στους άπιστους Είμαι ελεύθερος, κλέφτης θα γίνω στα βουνά.
Μνήμες πολλές μένουν άσβεστες, που την πατρίδα στολίζουν, Σπάρτη λαμπρή, Πέλλα ένδοξη, Βεργίνα, γη του Φιλίππου, Μυκήνες, Πλαταιές, πόλεις ελλήνικές δόξες παλιές πατρικές.
Κυματοθραύστης μόνος βαρβάρων η Ελλάδα που ξαγρυπνάμε μια ψυχή για αξίες και ιδανικά.
Δες της Κνωσού τον πολιτισμό, της Ιωνίας το πνεύμα, της Σαλαμίνας τους νικητές, τη μάχη του Μαραθώνα, Αθήνα, είσαι συ μόνη φωτός πηγή, φιλοσοφίας φωνή.
Στις Θερμοπύλες, στην Ολυμπία, τόλμη, θάρρος και αρετή δυνάμωσαν την πίστη κάθε αθλητή . Αιώνια ζεις , Ελλάδα, γη μαρτυρική.
Μακεδονία ξακουστή, ελληνική, λεβεντογέννα φωτεινή, ηρωική, αντιλαλούν βουνά και κάμποι και χωριά, μιλούν γι’αγώνες, περηφάνεια, λευτεριά.
Μέσα στους τάφους των παιδιών σου απ’τα χρόνια τα παλιά και στις εικόνες των ναών βυζαντινά ψηφιδωτά.
Χτυπάει πάντα κι αναδεύει της Ελλάδας η καρδιά κι οι μνήμες γίνονται ζωή και στη δική μας τη γενιά.
Βουλγαροκτόνος, Μεγαλέξανδρος, Φωκάς, Άγιος Δημήτρης, Κύριλλος, Παύλος Μελάς, στέκουν ψηλά σαν ήρωες βυζαντινοί και μαρμαρώνουν μια γη αιώνια ελληνική.
Χτυπάει πάντα κι αναδεύει της Ελλάδος η καρδιά κι οι μνήμες γίνονται ζωή και στη δική μας τη γενιά.
Μακεδονία ξακουστή, ελληνική, λεβεντογέννα φωτεινή, ηρωική, αντιλαλούν βουνά και κάμποι και χωριά, μιλούν γι’αγώνες, περηφάνεια, λευτεριά.
Σαλαμίνα
ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ
ΜΝΗΜΕΣ
ΜΝΗΜΟΝΕΣ
.
CD Χριστιανικές Μαθητικές Ομάδες (ΧΜΟ) 1992 «Τα Τραγούδια μας Β’» (ΧΜΟ 11), Καρύτση 14
CD Xristianikes Mathitikes Omades (XMO) 1992 “Ta Tragoudia mas B” (xmo 11) karytsi 14
Αντέχουμε... 
Αὐτόματη εἰδοποίηση σύνδεσης: Εργασίες για την 28η Οκτωβρίου 1940 (ζωγραφική και κατασκευές) | momyof6
Αὐτόματη εἰδοποίηση σύνδεσης: Για εσάς, γυναίκες Ελληνίδες, γυναίκες ηρωίδες… | οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου