Προσευχή με τους Ψαλμούς του Δαυΐδ- κατά τον άγιο Αρσένιο και τον γέροντα Παΐσιο

---

Ο Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, σαν ιερέας που ήταν, χρειαζόταν να διαβάζει ευχές για διάφορες περιπτώσεις. Οι ευχές όμως του Ευχολογίου δεν αρκούσαν, επειδή υπήρχαν πολλές περιπτώσεις για τις οποίες δεν υπήρχε ανάλογη ευχή. Έτσι ο Όσιος Αρσένιος χρησιμοποιούσε όλους τους ψαλμούς του Ψαλτηρίου, ορίζοντας έναν ψαλμό, για καθεμιά περίπτωση.

Ο μακαρισμός γέροντας Παίσιος έλεγε για τους ψαλμούς:“Ευλογημένη ψυχή, τίποτε δεν είναι αδύνατο στο Θεό. Ζήτα του με ευγένεια αυτό που θέλεις. Εάν δυσκολεύεσαι, διάβασε τους ψαλμούς του Δαβίδ. Θα δης εκείνος με τι τρόπο ζητούσε από το Θεό και ελάμβανε αυτό που ποθούσε”. ”

Το Ψαλτήρι το χώριζε σε τρία μέρη και το τελείωνε σε τρεις ήμερες.
Σε κάθε ψαλμό προσευχόταν για την αντίστοιχη κατηγορία ανθρώπων, σύμφωνα με τις περιπτώσεις πού ό όσιος Αρσένιος είχε χωρίσει τους ψαλμούς και μνημόνευε ονόματα.

Ένας άγιος δάσκαλος σε Κρυφό Σχολειό (από τον βίο του Αγ. Αρσενίου του Καππαδόκου)

Νικόλαος Γύζης, Το κρυφό σχολειό, ελαιογραφία, 1885/86 (από wiki)

Ο άγιος Αρσένιος ως δάσκαλος

 “Στα παιδιά ο Πατήρ δίδασκε με τον τρόπο της εποχής εκείνης. Χρησιμοποιούσε και σχετικήάσκηση στα παιδιά, για να αυξάνει τον ανδρισμό τους , αλλά παράλληλα  να ταπεινώνει και  τα πάθη τους.

Όλα αυτά που ζούσε ο Πατήρ , την ακρίβεια της Ορθοδοξίας, την ευλάβεια και “το θρήσκος καθ΄όλην την εντέλειαν” τα μετέδιδε και στους μαθητές του.

Στα παιδιά ακόμα δίδασκε και την νοερά προσευχή , το “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με” ή “εις το όνομα τουΧριστού και της Παναγίας” και, όταν καμιά φορά έσφαλαν ή πάθαιναν καμιά ζημιά , τους είχε μάθει να λένε “ήμαρτον, Θεέ μου”.Έλεγε να κόβουν κομματάκια από κληματόβεργες, να τα αρμαθιάζουν και να κάνουν

 

“Και ύστερα, τι θα κάνεις;…Θα κάνεις έκτρωση;..”

“Έτσι είμαστε όλοι στις 12 εβδομάδες εγκυμοσύνης. Υπάρχει κάποιος που πιστεύει πως αυτό το έμβρυο δεν είναι άνθρωπος;”

 

Μια μέλλουσα μητέρα, απευθυνόμενη στον γέροντα Πορφύριο, είπε:

-Όλοι μου λένε τώρα, που είμαι στην αρχή της εγκυμοσύνης μου, να κάνω την προγεννητική εξέταση, για να είμαι σίγουρη ότι δεν θα φέρω στον κόσμο ένα μογγολικό παιδί ή με οποιαδήποτε άλλη ανωμαλία.

– Και ύστερα, τι θα κάνεις; ρώτησε ο π. Πορφύριος. Θα κάνεις έκτρωση; Άμα κάνεις τέτοιο πράγμα, να μην ξαναζητήσεις συμβουλή, γιατί εγώ δεν θα έχω τίποτε πια να σου πω.

από το βιβλίο: Ανθολόγιο Συμβουλών, γέροντος Πορφυρίου, εκδ. “η Μεταμόρφωση του Σωτήρος” Μήλεσι Αττικής, σ.290

 

 σκέψεις και προβληματισμοί μιας μητέρας…

Στην αρχή, αλλά και καθ΄όλη  την διάρκεια της εγκυμοσύνης, οι γονείς διακατέχονται από διάφορες αγωνίες για το παιδί που πρόκειται να φέρουν στον κόσμο. Και η πιο μεγάλη ανησυχία συνήθως είναι  η γέννηση ενός παιδιού με αναπηρία, σωματική ή διανοητική.

Πλέον ο προγεννητικός έλεγχος, μέσω υπερηχογραφημάτων, αιματολογικών εξετάσεων, αμνιοπαρακέντησης κ. α. δίνει την δυνατότητα να ανιχνευτούν οι τυχών αναπηρίες του αγέννητου παιδιού.

 

“Και ύστερα, τι θα κάνεις;”

Αυτό το ερώτημα προβάλει στο νου των γονιών, πριν ακόμα γίνουν οι εξετάσεις αυτές.