Το “αλητόπαιδο του Θεού”- ο όσιος Πορφύριος

(στιγμιότυπα από τη ζωή του αγίου Πορφυρίου, ειδικά για μαθητές)

Καθόταν σ΄ένα πάγκο στο αριστερό μέρος του καραβιού της γραμμής Πειραιάς-Θεσσαλονίκη-‘Άγιον Όρος. Κοίταζε το πέλαγος, τους γλάρους, τά  κύματα το αγόρι με τά  μπαλωμένα ρούχα.

Οι ναύτες του ζήτησαν εισιτήριο. Δέν είχε. Τον μάλωσαν. Εφτασε μεσημέρι. Στο κατάστρωμα  είχαν καθίσει παρέες και έτρωγαν. Μιά κυρία πλησιάζει το χωριατόπαιδο καί του προσφέρει ένα κομμάτι ψωμί καί πάνω μαριδούλες τηγανητές. Γυρίζοντας λέει σχεδόν δυνατά:

-Τέτοια παιδιά, άλητόπαιδα, δεν πρέπει να τα κοιτάζει κανείς… αλλά τι νά κάνουμε…είμαστε καί άνθρωποι!

Το φτωχό αγόρι, όταν άκουσε την λέξη “αλητόπαιδο”, σκέφτηκε:

 

2 Δεκεμβρίου: μνήμη του οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου – ο θαυμαστός βίος του αγίου των ημερών μας

για τον αγαπημένο μας παππούλη, τον άγιο των ημερών μας, τον Όσιο Πορφύριο, που οι διδαχές του μας στηρίζουν και μας καθοδηγούν, τα θαύματά του μας ζωογονούν και οι πρεσβείες του μας σκεπάζουν ,ένα μικρό δοξολογικό αφιέρωμα…

Ο Βίος του-φωτο-βίντεο-συμβουλές κ.α.

Παιδικά χρόνια

Ο μακαριστός Γέροντας Πορφύριος γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης Καρυστίας Ευβοίας, που είναι κοντά στο Αλιβέρι. Οι γονείς του ήσαν πτωχοί, αλλ’ ευσεβείς γεωργοί. Ο πατέρας του

 

για την αγιοκατάταξή του, που έγινε  πριν έναν χρόνο (27/11/2013), δείτε ΕΔΩ

αποσπάσματα από τους λόγους του: ΕΔΩ ,   ΕΔΩ  και ΕΔΩ

.

“Συγγνώμη, παιδί μου…”

.

Δεν είναι όλες οι στιγμές που περνούμε μαζί τέλειες…

πόσο θα ήθελα να ήταν…

.

όμως, όταν συμβεί να παραφερθώ, όταν ο κόπος με κάνει να χάσω το χαμόγελο και την γλυκειά απαλάδα της φωνής…

όταν ακούσεις από εμένα μια παρατήρηση και ένα μάλωμα που, ίσως, σταθούν σαν αγκάθι στην ευαίσθητη ψυχούλα σου…

τότε θέλω να σου πω ένα μεγάλο “συγγνώμη”, παιδί μου….

θέλω να σου το πω… και σου το λέω