Τις ημέρες αυτές της αναμονής των Αγίων Ημερών, της αναμονής της Γέννησης του Σωτήρος, ο τόπος γεμίζει στολίδια…και κυρίως φώτα…
Βλέποντάς τα , άθελά μου σχεδόν, στο μυαλό μου γυροφέρνει ο παραπάνω στίχος που από τα μαθητικά μου χρόνια έχει αποτυπωθεί στη μνήμη μου. Έψαξα και βρήκα το ποίημα, καθώς και κάποιους σχολιασμούς που αναφέρονται σε αυτό.Νομίζω πως έχει πολλά να μας πει και κυρίως να προσανατολίσει το νου και την καρδιά μας προς το Φως το Αληθινό…
για να μην μένουμε μόνο στις φωταψίες, αλλά να γεμίσει και η ψυχή μας με το φως που άστραψε εκείνη την Άγια Νύχτα.
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα!
ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΦΩΣ
(Γ.Βερίτη)
-Νυχτωμένοι στρατοκόποι,
στά σκοτάδια πού γυρνᾶτε,
σάν τί νά ‘ναι πού ζητᾶτε;
.
Τόσος δρόμος, τόσοι κόποι
μές στό σκοτεινό στρατί
τ’ ἀνηφορικό, γιατί,
νυχτωμένοι στρατοκόποι;
.
.
Αντέχουμε... 