Ζάλογγος: ανηφορίζοντας στον Ιερό Λόφο της θυσίας των Σουλιωτισσών…τότε και τώρα… (οδοιπορικό και φωτο)

(18 Δεκεμβρίου 1803: η θυσία στο Ζάλογγο)

οδοιπορικό- προσκύνημα στον Ιερό Βράχο της θυσίας των Σουλιωτισσών

Ανηφορίζουμε για το Ζάλογγο…

ξεκινώντας από το μοναστηράκι του αγίου Δημητρίου και ακολουθώντας το πετρόκτιστο μονοπάτι, που εναλλάσσει επίπεδα τμήματα και σκαλιά, με το βλέμμα καρφωμένο στην κορυφή και στις φιγούρες που όσο πλησιάζουμε μεγαλώνουν,

με την καρδιά σφιγμένη και εικόνες να τριγυρίζουν στο μυαλό…

ανηφορίζουμε για το Ζάλογγο.

Το καλοκαίρι βρεθήκαμε προσκυνητές και ταξιδιώτες στην Ήπειρο. Και από τα πρώτα μέρη που θελήσαμε να επισκεφτούμε ήταν ο οικισμός του Σουλίου και ο βράχος της θυσίας του Ζαλόγγου…

«Tους βλέπαμε και τους ακούγαμε τους καλικάντζαρους!» (διηγήσεις της γιαγιάς …και οι καλικάντζαροι σήμερα)

 

Αλήθεια, αυτοί οι καλικάντζαροι που «φιγουράρουν» αυτές τις μέρες στα παραμύθια, στις διακοσμήσεις, παντού…

Υπήρχαν στην πραγματικότητα!

Και όχι μόνο υπήρχαν, αλλά οι απλοί και απονήρευτοι άνθρωποι τους έβλεπαν και τους άκουγαν!

Μας τα διηγούνταν η γιαγιά μου…

-Αλήθεια, γιαγιά, τους βλέπατε τους καλικάντζαρους τέτοιες μέρες;

-Ναι, παιδί μου…οι παλιότεροι , όσοι ήταν σαν τους γονείς μου και μεγαλύτεροι, τους έβλεπαν, εμείς μόνο τους ακούγαμε…

Ήταν κάτι άσχημα, μαυριδερά πλάσματα, κάτι ανάμεσα σε σκύλο και άνθρωπο, με ουρά…

Το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων -μαρτυρίες των χαροκαμένων γυναικών…

η συγκλονιστική περιγραφή του ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων, από τις ίδιες τις Καλαβρυτινές γυναίκες…

από το βιβλίο- ημερολόγιο “Φύλλα Κατοχής” της Ιωάννας Τσάτσου

17 Δεκέμβρη 1943

Σάν χορός αρχαίας τραγωδίας ή μια μετά τήν άλλη άρχισαν νά μπαίνουν στό γραφείο μας σ’ ατέλειωτη σειρά γυναίκες μαυροφορεμένες. Τά πρόσωπα τους ήτανε μαρμαρωμένα, ακίνητα, μέ μιαν ομαδική ομοιόμορφη έκφραση νέκρας, πού δέν είχα ποτέ μου ξαναδή. Ή πρώτη μίλησε μέ κόπο.

—«Ερχόμαστε άπό τά Καλάβρυτα. Δέν είμαστε όλες. Οί περισσότερες έμειναν εκεί».

Όταν ακούσαμε, Καλάβρυτα, ανατριχιάσαμε. Τώρα είναι τέσσερις μέρες πού ό αέρας είναι γεμάτος άπό φήμες φρικιαστικές, όπως τον παλιό καιρό γύρω άπ’ τό Μεσολόγγι. Ζούμε μέσα στον τρόμο για τά μαρτύρια αυτών των ανθρώπων. Όλο και άκοϋμε : Καίγονται τά Καλάβρυτα* σφάζονται τά Καλάβρυτα.

Τώρα ή Κυρία Φεφέ, μια Καλαβρυτινή άρχόντισα, μας εξιστορούσε τά γενόμενα και ή αλήθεια ήταν πιο άγρια άπ’ όλες τις φήμες.

«Οί γερμανοί και ό ΕΛΑΣ δώσανε μάχη έξω άπό τη Κερπινή. Ό ΕΛΑΣ σκότωσε τους τραυ-ματίες αιχμαλώτους».

Μά οί γερμανοί τι κόλαση έπινοήσανε για νά έκδικηθούν ;

 

Συμβουλές του μακαριστού επισκόπου Σιατίστης Αντωνίου Κόμπου

εκοιμήθη εν Κυρίω στις 17 Δεκεμβρίου 2005

παραθέτουμε λίγες συμβουλές του μακαριστού επισκόπου,από το βιβλίο “Ασκητές μέσα στον κόσμο”, τόμος Β

*«Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι».

*«Ποτέ δεν μετάνιωσα που δεν μίλησα.»

*”Όταν πάτε στο Άγιο Όρος να προσέχετε με τι ανθρώπους πάτε. Μερικοί πηγαίνουν και γυρνούν, κουτσομπολεύουν και σχολιάζουν”.

*”Η πείνα γρήγορα θα έρθει”.

*”Να βοηθούμε και να προσευχόμαστε να γίνουν χριστιανικές οικογένειες .Αν έχουμε οικογένειες ,θα έχουμε και παιδιά.”

*” Ποτέ μου δεν τιμώρησα Ιερέα, γιατί θα τιμωρούσα και τα παιδιά του”. Τους συμβούλευε κυρίως να μην συγκρούονται με τον κόσμο.