Αφιέρωμα: Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα- Μια αλήθεια “του δρόμου”-τραγουδήστε, παιδιά, την ΕΛΠΙΔΑ!

δύο όμορφα κείμενα και πολλές, παλιές φωτογραφίες…για να συνεχίσουν τα παιδιά μας  την ευλογημένη παράδοση!

Μέσα σ’ αυτή τη μαυρίλα, το ελάχιστο που έχουμε να κάνουμε είναι ν’ αφουγκραστούμε  τις αντιστασιακές φωνές. Μια τέτοια φωνή που πρόκειται ν’ ακουσθεί αυτές τις ημέρες στους δρόμους. Αν τη δούμε σαν έθιμο, θα τη χάσουμε. Αν συλλογιστούμε με φιλότιμο, θα βρούμε ένα μπαξέ.

Πρόκειται για τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα.

σχόλιο: τότε τα παιδιά  λέγαν τα κάλαντα…τώρα φοβόμαστε να τα αφήσουμε να πάνε μέχρι την διπλανή πόρτα…

αλλά θα βγούνε τα παιδιά στη γειτονιά να καλαντίσουν,έστω και αν εμείς από κάπου κοντά θα τα παρακολουθούμε, για ασφάλεια. Δεν θα αφήσουμε την γειτονιά χωρίς κάλαντα, χωρίς να ψάλλουν οι αθώες παιδικές φωνές το μήνυμα της Γέννησης. είναι  ανάγκη να ακουστεί, να αντηχήσει η ΕΛΠΙΔΑ…

 

Ευχές για τα Χριστούγεννα από τον γέροντα Παΐσιο

Για τις Άγιες Ημέρες των Χριστουγέννων και του Αγίου Δωδεκαημέρου, θα σας ευχηθούμε με τις ευχές που έδινε ο γ. Παΐσιος γι’ αυτές τις μέρες…

“Εύχομαι η καρδιά σας να γίνει Αγία Φάτνη και το Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να σας δώσει όλες τις ευλογίες Του.”

.

-Γέροντα,δώστε μου μια ευχή για τα Χριστούγεννα.

-Εύχομαι ο Χριστός και η Παναγία να σε έχουν κοντά τους σαν το αρνάκι που είναι δίπλα στην φάτνη. Νομίζω, περνάει καλά, όπως και το  βοϊδάκι και το γαϊδουράκι που ζεσταίνουν τον Χριστό

 

Πώς θα ζήσουμε το γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού;( γ. Παϊσίου)

«Ο Χριστός με τη μεγάλη Του αγάπη και με την μεγάλη Του αγαλλίαση που σκορπάει στις ψυχές των πιστών με όλες τις άγιες γιορτές Του, μας ανασταίνει αληθινά αφού μας ανεβάζει ψηλά πνευματικά. Αρκεί να συμμετέχουμε και να έχουμε όρεξη πνευματική να τις πανηγυρίζουμε πνευματικά. τότε τις γλεντάμε πνευματικά και μεθάμε πνευματικά από το παραδεισένιο κρασί που μας φέρνουν οι Άγιοι και μας κερνούν.

Τις γιορτές για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις άγιες ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες. Να σκεφτόμαστε τα γεγονότα της κάθε αγίας ημέρας και να λέμε την ευχή δοξολογώντας τον Θεό. Έτσι θα γιορτάζουμε με πολύ ευλάβεια κάθε γιορτή.

Να μελετάει και να ζει τα θεία γεγονότα συνέχεια. Όταν κανείς μελετάει τα γεγονότα της κάθε γιορτής, φυσιολογικά θα συγκινηθεί και με ιδιαίτερη ευλάβεια θα προσευχηθεί. Έπειτα στις Ακολουθίες ο νους

“Σαράντα μέρες η Παναγιά μας κοιλοπονούσε…”, λένε τα κάλαντα. Ποια είναι όμως η αλήθεια;

“Σαράντα μέρες, σαράντα νύχτες,

η Παναγιά μας κοιλοπονούσε…”

λένε τα παραδοσιακά , θρακιώτικα κάλαντα των Χριστουγέννων .

Ποια είναι όμως η πραγματικότητα;

Η Παναγία μας γέννησε με ωδίνες, όπως όλες οι γυναίκες;…”με πόνους θα γεννάς τα παιδιά σου”, είχε πει ο Θεός στην Εύα μετά την παρακοή και την έξοδο από τον Παράδεισο. Και από τότε μπήκε ο πόνος στην ζωή των ανθρώπων…

Όπως διδάσκει η Ορθόδοξη πίστη και θεολογία, η Παναγίας μας γέννησε “ανωδύνως και αλοχεύτως”. Ήταν η μόνη μεταξύ όλων των γυναικών που γέννησε χωρίς πόνους και χωρίς να ακολουθήσει τον τοκετό της η περίοδος της λοχείας.

Πώς να μιλήσουμε στα παιδιά για την Γέννηση του Χριστού; -πώς να απαντήσουμε σε «θεολογικές» απορίες τους;

Μπροστά σε μια βυζαντινή εικόνα…

(για περισσότερες φωτο και για  κατασκευή φάτνης με βυζαντινές εικόνες πατήστε εδώ)

H εικόνα δεν είναι απλώς μια αναμνηστική απεικόνιση ‘ φέρνει σε άμεση επαφή αυτόν που τον τιμά με το πρόσωπο ή το γεγονός που απεικονίζει. Μπορούμε να δείξουμε στα παιδιά πώς να κοιτάζουν προσεκτικά τις εικόνες και πώς να προσεύχονται μπροστά σε αυτές. Η δύναμη της εικόνας που μεταδίδει ένα θείο γεγονός με οπτικά μέσα φανερώνεται συχνά ολοζώντανα στην περίπτωση των παιδιών . Βλέποντας μια εικόνα το παιδί μπορεί να συναντήσει τον Χριστό και τους αγίους ως ορατούς συγχρόνους του.

Οι εικόνες αποκαλύπτουν στα καθαρά μάτια τον Χριστό ως Θεάνθρωπο.

Παιδί(4 ετών): «Μου αρέσει η εικόνα του Θεού πάνω σε ένα γαϊδουράκι».

Και σε άλλη περίπτωση κάποιο άλλο παιδί (5 ετών): «Γιατί ο Θεός φοράει ένα κόκκινο και μπλε, πώς το λένε …το ρούχο;»

 

 

Ἡ ἀλήθεια γιά τά Χριστούγεννα καί ἡ μυθοποίηση τῶν Χριστουγέννων

Τοῦ πρω­το­πρε­σβυ­τέ­ρου Γε­ωρ­γί­ου Δ. Με­ταλ­λη­νοῦ

“Ὅ­σο κι ἄν εἶ­ναι κου­ρα­στι­κός ὁ θε­ο­λο­γι­κός λό­γος, καί μά­λι­στα στόν ἀ­μύ­η­το θε­ο­λο­γι­κά σύγ­χρο­νο ἄν­θρω­πο, δέν ἐκ­φρά­ζει πα­ρά τήν πραγ­μα­τι­κό­τη­τα τῆς ἐμ­πει­ρί­ας τῶν Ἁ­γί­ων μας. Μέ­σα ἀ­πό αὐ­τή τήν ἐμ­πει­ρί­α καί μό­νο μπο­ροῦν νά κα­τα­νο­η­θοῦν ἐκ­κλη­σι­α­στι­κά, δη­λα­δή Χρι­στο­κεν­τρι­κά, τά Χρι­στού­γεν­να. Ἀν­τί­θε­τα, ἡ ἀ­δυ­να­μί­α τοῦ μή ἀ­να­γεν­νη­μέ­νου ἐν Χρι­στῷ ἀν­θρώ­που νά νο­η­μα­το­δο­τή­σει τά Χρι­στού­γεν­να ἔ­χει ὁ­δη­γή­σει σέ κά­ποι­ους γύ­ρω ἀ­π’ αὐ­τά μύ­θους. ”

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ: Πῶς; Ποῦ; Πότε; Ποιός;

(ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την απογραφή,την Βηθλεέμ, τους ποιμένες, τους Μάγους, τον Ηρώδη, τον αστέρα κ.α. σε ένα κείμενο κατάλληλο και για τα μεγαλύτερα παιδιά)

«…ἐξῆλθε δόγμα παρὰ Καίσαρος Αὐ γού στου ἀπογράφεσθαι πᾶσαν τὴν οἰκουμένην» (Λουκ. β΄ 1).

Τί ἦταν ἡ ἀπογραφή;

Ἡ ἀπογραφή τοῦ πληθυσμοῦ κατά τά Ρωμαϊκά χρόνια γινόταν γιά σκοπούς φορολογικούς. Ὁ αὐτοκράτορας ἀπέγραφε ὅλους τούς ὑπόδουλούς του, σάν ἀντικείμενα πού ἀνῆκαν στήν προσωπική του περιουσία. Ἀπέγραφε καί τά σπίτια τους, τά χωράφια τους καί τά ζῶα τους, διότι ὅλα ἦταν δικά του. Ἔπειτα ὁ κάθε ὑπόδουλος ἔπρεπε νά πληρώσει τό λεγόμενο «κεφαλικό φόρο», γιά νά

 

Οἱ τρεῖς μάγοι (του Φώτη Κόντογλου)

Οι τρεις Μάγοι, Ψηφιδωτό από τον Άγιο Απολλινάριο (Αναφέρονται τα ονομάτα των Μάγων) Η εικόνα από:theologosgr.blogspot.com

Πῶς τοὺς ἐπροφήτευσε ὁ μάντης Βαλαὰμ 1300 χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴ Γέννηση

Κατὰ τὴν ἁγία Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἑνωθήκανε τὰ οὐράνια μὲ τὰ ἐπίγεια. Ὁ οὐρανὸς ἔδωσε τὸν Ἀστέρα καὶ τοὺς Ἀγγέλους ποὺ δοξολογούσανε ψέλνοντας, καὶ ἡ γῆ ἔδωσε τὴν Παναγία, τὸν Ἰωσήφ, τοὺς τσομπάνηδες καὶ τοὺς μάγους.

Αὐτοὶ οἱ μάγοι εἶναι μυστήριο πὼς βρεθήκανε σὲ κεῖνο τὸ ἔρημο μέρος, ξεκινημένοι ἀπὸ τὴ μακρινὴ Χαλδαία. «Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρώδου τοῦ βασιλέως, ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα λέγοντες· ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ.»

Αὐτὰ λέγει τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο. Καὶ πὼς σὰν ἄκουσε ὁ Ἡρώδης πὼς γεννήθηκε ὁ Χριστός, ὁ βασιλέας τῶν Ἰουδαίων, νόμισε πὼς εἶναι ἐπίγειος βασιλιὰς κι ἐπειδὴ φοβήθηκε μήπως τοῦ πάρει τὴν

Ντοστογιέβσκη ”Ένα αγόρι τα Χριστούγεννα”

το συγκινητικό και ελάχιστα γνωστό διήγημα του Φ. Ντοστογιέβσκι…                                               

[…] Όμως εγώ είμαι μυθιστοριογράφος, και μου φαίνεται ότι μια «ιστορία» από αυτές την επινόησα μόνος μου. Αλλά γιατί γράφω «μου φαίνεται», αφού ξέρω ότι την επινόησα. Γιατί έχω την εντύπωση ότι κάπου, κάποτε, ακριβώς παραμονές Χριστουγέννων, συνέβη σε μια τεράστια πόλη και με τρομερή παγωνιά.

Έχω την εντύπωση, λοιπόν, ότι υπήρχε στο υπόγειο ένα αγόρι, όμως πολύ μικρό ακόμα, έξι χρονών ή μπορεί και μικρότερο. Αυτό το αγόρι ξύπνησε το πρωί μέσα σε ένα υγρό, κρύο υπόγειο.