δύο όμορφα κείμενα και πολλές, παλιές φωτογραφίες…για να συνεχίσουν τα παιδιά μας την ευλογημένη παράδοση!
Μέσα σ’ αυτή τη μαυρίλα, το ελάχιστο που έχουμε να κάνουμε είναι ν’ αφουγκραστούμε τις αντιστασιακές φωνές. Μια τέτοια φωνή που πρόκειται ν’ ακουσθεί αυτές τις ημέρες στους δρόμους. Αν τη δούμε σαν έθιμο, θα τη χάσουμε. Αν συλλογιστούμε με φιλότιμο, θα βρούμε ένα μπαξέ.
Πρόκειται για τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα.
σχόλιο: τότε τα παιδιά λέγαν τα κάλαντα…τώρα φοβόμαστε να τα αφήσουμε να πάνε μέχρι την διπλανή πόρτα…
αλλά θα βγούνε τα παιδιά στη γειτονιά να καλαντίσουν,έστω και αν εμείς από κάπου κοντά θα τα παρακολουθούμε, για ασφάλεια. Δεν θα αφήσουμε την γειτονιά χωρίς κάλαντα, χωρίς να ψάλλουν οι αθώες παιδικές φωνές το μήνυμα της Γέννησης. είναι ανάγκη να ακουστεί, να αντηχήσει η ΕΛΠΙΔΑ…
Αντέχουμε... 