Σταχυολογήματα ἀπό τή σοφία τοῦ ἐθνικοῦ μας ποιητῆ Διονυσίου Σολωμοῦ

Διονύσιος Σολωμός: 8 Απριλίου 1798 – 9 Φεβρουαρίου 1857*

(ως ελάχιστον μηνμόσυνο στην επέτειο θανάτου του εθνικού μας ποιητή)

 «Ὅπου καί νά σᾶς βρίσκει τό κακό, ἀδελφοί, 

ὅπου καί νά θολώνει ὁ νοῦς σας,

μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό 

καί μνημονεύετε Ἀλέξανδρο Παπαδιαμάντη».

Ἀπό τόν «Ὕμνον εἰς τήν Ἐλευθερίαν», τόν ἐθνικό μας ὕμνο, «στόν πρῶτο γνήσιο καρπό τῆς ἑλληνικῆς φαντασίας ὕστερα ἀπό εἴκοσι αἰῶνες τοῦ μαρασμοῦ της» (Ἰ. Πολέμης), ἐμπνευσμένο ἀπό τό Μεσολόγγι, ὅπου ψάλλεται ὁ

Οι αγίες Μητέρες των Τριών Ιεραρχών: Εμμέλεια, Νόννα και Ανθούσα

Την Κυριακή μετά την εορτή της Υπαπαντής με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ορίσθηκε να τιμάται η μνήμη των αγίων μητέρων των Τριών Ιεραρχών, Εμμελείας (βλέπε 30 Μαΐου), Νόννας (βλέπε 5 Αυγούστου) και Ανθούσης.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΜΗΤΕΡΕΣ ΤΟΥΣ…

«Μεγάλη η τιμή. Μεγάλος όμως και ο κίνδυνος να φανούμε άδικοι και ανάξιοι, όταν το χρέος μας είναι να αναφερθούμε στους Τρεις Ιεράρχες της Εκκλησίας και της Παιδείας μας.

Όμως, σήμερα, την εποχή που οι Θεσμοί, η Πίστη και η Γνώση δοκιμάζονται τόσο, έρχεται, το διαχρονικό μήνυμα, η επίκαιρη διδασκαλία και η βαθειά γνώση, εκείνων που αναδείχθηκαν Προστάτες της Ελληνοχριστιανικής Παιδείας, να φωτίσει τη σκέψη μας, να εμπνεύσει το λόγο μας και να ενθουσιάσει την ψυχή μας…

Το ζήτημα δεν είναι το αν είναι επίκαιρα,  το έργο και η διδασκαλία των Τριών Ιεραρχών,  αλλά το γιατί είναι τόσο επίκαιρα.

Ο  Βασίλειος ο Μέγας,  ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, μπορεί να έζησαν 16 αιώνες πριν αλλά η διδασκαλία τους αφορούσε μια εποχή κοσμοϊστορικών αλλαγών. Άγιοι. Ιεράρχες. Διδάσκαλοι. Πατέρες. Δοχεία του πνεύματος, αλωτήρες της χάριτος, σάλπιγγες της Θεολογίας όπως τους έχει χαρακτηρίσει εμπνευσμένα ο Επίσκοπος κ. Ευστάθιος.Και οι τρεις Μεγάλοι, και οι τρεις Χρυσόστομοι και οι τρείς Θεολόγοι.

Και πίσω τους; Δίπλα τους; Μέσα τους; Τρεις  αγίες, ηρωίδες, ευλογημένες, μητέρες. Η Εμμέλεια, η Ανθούσα, η Νόνα.

Συνέχεια

 

Πῶς πρέπει νὰ μετανοοῦμε..

 Τοῦ ἀββᾶ Ἰσαὰκ 

Σ᾿ αὐτὰ ποὺ ἔχασες τὴν ἀρετή, σ᾿ αὐτὰ νὰ τὴν ἀποκτήσεις καὶ πάλι. Χρωστᾷς χρυσάφι στὸ Θεό; Δὲν δέχεται νὰ τοῦ δώσεις μαργαριτάρι.

Ἔχασες, γιὰ παράδειγμα, τὴν ἁγνεία σου; Ὁ Θεὸς δὲν δέχεται ἀπὸ σένα ἐλεημοσύνη, ὅσο ἐπιμένεις στὴν πορνεία.Σοῦ ζητάει τὸν ἐξαγνισμὸ τοῦ σώματος, ἐπειδὴ αὐτὴ τὴν ἐντολὴἀθέτησες, νικημένος ἀπὸ τὸ φθόνο τοῦ διαβόλου.

Τί κι ἂν πολεμᾷς τὸν ὕπνο ἀγρυπνώντας; Τί κι ἂν καταγίνεσαι μὲ τὴ νηστεία;Καθόλου δὲν θὰ σὲ ὠφελήσουν αὐτὰ ἐνάντια σ᾿ ἐκεῖνο τὸ πάθος. Γιατὶ κάθε ἀρρώστια, εἴτε ψυχικὴ εἴτε σωματική, μὲ τὰ δικά της καὶ κατάλληλα φάρμακα θεραπεύεται.

Ὅποιος πέφτει στὴν ἁμαρτία γιὰ δεύτερη φορά, μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς κατοπινῆς μετάνοιας,