Πολύς πόνος αυτές τις μέρες…
και πού να στραφώ για να γαληνέψει η ψυχή μου, που έχει μαυρίσει;….
μετά το ετήσιο μνημόσυνο της γιαγιάς μας, – μέσα από το οποίο έζησα ξανά την έξοδο της από αυτό τον κόσμο…-η είδηση του χαμού του Βαγγέλη…
την βίωσα πολύ βαθιά, σαν δικό μου άνθρωπο να έχασα
ομολογώ πως φοβάμαι και τρέμω για τα παιδιά μου, αναλογίζομαι τις ευθύνες μου ως μάνα και τρομάζω
Αντέχουμε... 