Από το έργο του Σαράντου Καργάκου,
«Η Ελληνική Επανάσταση του 1821»,
τομ. Α’, σελ. 248-249
Επανερχόμενοι στο ρόλο του κλήρου δεν πρέπει να αγνοούμε τη μαρτυρία του Φωτάκου, πού ήταν ο πιο κοινωνικά προβληματισμένος απ’ όλους τούς απομνημονευματογράφους του Αγώνα. Γράφει:
«Οι αρχιερείς εσυγχωρούσαν (=έδιναν την άδεια) εις τούς ιερείς να διαβάζουν εις τας εκκλησίας παρακλήσεις νύκτα και ημέραν προς τον Θεόν διά να ενισχύση τους Ελληνας εις τον μέλλοντα αγώνα〮 και εις τούς πνευματικούς δε και εις τούς άλλους κληρικούς εσυγχώρησαν να παρακινούν κατά την εξομολόγησίν των τούς Έλληνας εις την επανάστασιν, και να την θεωρούν ως θρησκευτικώς συγχωρημένην〮 διότι ο Θεός όλους τούς ανθρώπους έπλασεν ελευθέρους. Τους παρεκίνουν δε οι πνευματικοί εις επανάστασιν, διότι οι Έλληνες είχαν τόσο πολύ εξασθενήσει από την τυραννίαν, και η
Τὸ παρὸν ἀναδημοσιεύθηκε στὸ Ῥωμηῶν Ἐνημέρωση.
Μοῦ ἀρέσειΜοῦ ἀρέσει