Η δωδεκάχρονη μάρτυς Ειρήνη της Μυτιλήνης

Την Λαμπροτρίτη (Τρίτη της Διακαινησίμου, 14/4/2015) τιμάται η μνήμη των αγίων νεοφανών μαρτύρων Ραφαήλ , Νικολάου και Ειρήνης, των εν Θερμή της Λέσβου μαρτυρησάντων

Ποια είναι η Αγία Ειρήνη που τιμάται μαζί με τον Άγιο Ραφαήλ και τον Άγιο Νικόλαο και εορτάζουν από κοινού την Τρίτη του Πάσχα εκάστου έτους;

 Η Αγία Ειρήνη ήταν η κορούλα του Προεστού του χωριού της Θερμής (των Καρυών) της Μυτιλήνης, δίπλα από το οποίο υπήρχε το Μοναστήρι του Γενεσίου της Θεοτόκου, όπου είχε εγκατασταθεί ο Άγιος Ραφαήλ ως Ηγούμενος μαζί με τον υποτακτικό του, τον Άγιο Νικόλαο. Ο Προεστός Βασίλειος, ο πατέρας της Αγίας Ειρήνης, (μαζί με το δάσκαλο του χωριού Θεόδωρο) ήταν εκείνος που είχε οδηγήσει τον Άγιο Ραφαήλ και τον Άγιο Νικόλαο, αφότου έφυγαν πρόσφυγες από τη Θράκη, μετά την άλωση της Κωσταντινουπόλεως, να εγκαταβιώσουν στο Μοναστήρι της Θερμής των Καρυών της Λέσβου και έγινε σταδιακά θερμός φίλος του Ηγουμένου Ραφαήλ και του Διακόνου Νικολάου.

.

Χαίρετε! Χριστός Ἀνέστη! (ο αναστάσιμος χαιρετισμός)

Το “Χριστός Ανέστη” είναι ο αναστάσιμος χαιρετισμός που ανταλλάσσεται μεταξύ των πιστών για σαράντα ημέρες μετά την Ανάσταση του Κυρίου και περιέχει πολύ βαθύτερα νοήματα από το επιφανειακό και εφήμερο “Χρόνια Πολλά”… 

Λέγοντας “Χαίρετε” οποιαδήποτε στιγμή, είναι σαν να λέμε “Χριστός Ανέστη” ολόκληρο το χρόνο!

παραθέτουμε το άρθρο: “Καλή και εὐλογημένη Ἀνάσταση! Χαίρετε! Χριστός Ἀνέστη!”

Γράφει ὁ πρωτοπρ. π. Γεώργιος Μεταλληνός

Ὁ ἀναστάσιμος χαιρετισμός, πού διαμορφώθηκε στήν Ἑλληνική γλῶσσα καί μεταδόθηκε σ’ ὅλους τούς Ὀρθοδόξους καί στόν ὑπόλοιπο χριστιανικό κόσμο, εἶναι τό «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ»! Δέν εἶναι λόγος εὐχῆς, ἀλλά χαιρετισμός καί διακήρυξη τῆς πίστεως στό γεγονός τῆς Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ, μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται γιά τόν πιστό στόν Χριστό ἄνθρωπο.

 

Πόσοι ὅμως γνωρίζουμε ὅτι ὁ ἀναστάσιμος χαιρετισμός τοῦ Χριστοῦ, ἀμέσως μετά τήν Ἀνάστασή Του, εἶναι ὁ (καί πάλι) Ἑλληνικός λόγος «Χαίρετε»! Μέ αὐτό τόν χαιρετισμό ἀπευθύνεται ὁ ἀναστάς Χριστός στίς Μυροφόρες, μόλις βγῆκαν ἀπό τό «κενό μνημεῖο» (Ματθ. 28, 8-9). Ἡ συνήθης αὐτή ἑλληνική προσφώνηση, ἀπό τήν ἐποχή τῶν Ὁμηρικῶν ἐπῶν, ἀποκτᾶ μιάν ἰδιαίτερη πνευματική καί χριστιανική σημασία. Ἡ λέξη ἀνανοηματοδοτεῖται, ἐντασσόμενη σέ ἕνα καθαρά ἁγιοπνευματικό πλαίσιο, καί γίνεται τό πρῶτο «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» τῆς χριστιανικῆς ἱστορίας.

 

Ανίκητο όπλο- Η λαμπάδα της Αναστάσεως (αληθινή ιστορία)

 “Χαλασμός έξω! Αν όμως κατορθώσει να βγει μ΄αναμμένη τη λαμπάδα της Αναστάσεως, θα σβήσει το κακό! Έτσι είχε ακουστά από γιαγιάδες του παλιού καιρού”.

****

Μπάααμ!… Κράαατς!!!!

Πετάγεται όρθια άπ’ τό γλυκό καλοκαιριάτικο ύπνο πού τήν νανούριζε.

Αλαφιασμένη παρατηρεί τήν κληματαριά του μπαλκονιού της νά δέρνεται άλύπητα κατά κύματα, έτοιμη νά σωριασθεί μαζί μέ τίς ξύλινες πέργκολες πού τή συγκρατούν στα κάγκελα.Ή μεταλλική τέντα προδίδει σποραδικό χαλάζι. Βροχή οριζόντια, λες, στην πτώση της εισχωρεί παντού. Χαλασμός!…