ΧΩΡΙΣ ΣΤΕΦΑΝΙ (ένα πασχαλινό διήγημα του Αλέξ. Παπαδιαμάντη)

.

Ένα από τα λιγότερο γνωστά πασχαλινά διηγήματα του αγίου των γραμμάτων μας επιλέξαμε για αυτές τις ημέρες…

Το διήγημα διαδραματίζεται στην Αθήνα.  Η ηρωίδα είναι μία “αστεφάνωτη” γυναίκα, μία γυναίκα που συζεί με κάποιον που για χρόνια της υπόσχεται γάμο, αλλά δεν την έχει παντρευτεί… Η ηρωίδα πηγαίνει κρυφά στον Εσπερινό της Αγάπης την Κυριακή του Πάσχα, μαζί με τις δούλες και τις απλές γυναίκες του λαού.

Όπως πολλά από τα αθηναϊκά του διηγήματα, περιέχει στοιχεία κοινωνικής κριτικής. Ο Παπαδιαμάντης καταγγέλλει την καταπίεση της γυναίκας  και συμπαραστέκεται στους αδύνατους: “Έως πότε όλη η αυστηρότης τών «αρμοδίων» θά διεκδικείται καί θά ξεθυμαίνει μόνον εις βάρος τών πτωχών καί τών ταπεινών;”, γράφει.

Εκτός από την συμπάθεια που δείχνει προς την  Χριστίνα, καταδικάζει και την άδικη στάση των επιτρόπων απέναντι στις μητέρες με τα βρέφη τους που εκκλησιάζονται (πράγματι, ιδιαίτερα καινοτομικός ακόμα και για σήμερα! δείτε σχετική ανάρτηση στο τέλος).

Ας το απολαύσουμε…

**********

“Χωρίς στεφάνι”

Τάχα δὲν ἦτον οἰκοκυρὰ κι αὐτὴ στὸ σπίτι της καὶ στὴν αὐλήν της; Τάχα δὲν ἦτο κι αὐτή, ἕναν καιρόν, νέα μὲ ἀνατροφήν; Εἶχε μάθει γράμματα εἰς τὰ σχολεῖα. Εἶχε πάρει τὸ δίπλωμά της ἀπὸ τὸ Ἀρσάκειον.

Κ᾽ ἐτήρει ὅλα τὰ χρέη της τὰ κοινωνικά, καὶ μετήρχετο τὰ οἰκιακὰ ἔργα της, καλύτερ᾽ ἀπὸ καθεμίαν. Εἶχε δὲ μεγάλην καθαριότητα εἰς τὸ σπίτι της, κ᾽ εἰς τὰ κατώφλιά της, πρόθυμη ν᾽ ἀσπρίζῃ καὶ νὰ σφουγγαρίζῃ χωρὶς ποτὲ νὰ βαρύνεται, καὶ χωρὶς νὰ δεικνύῃ τὴν παραξενιὰν ἐκείνην, ἥτις εἶναι συνήθης εἰς ὅλας τὰς γυναῖκας τὰς ἀγαπώσας μέχρις ὑπερβολῆς τὴν καθαριότητα. Καὶ ὅταν ἔμβαινεν ἡ Μεγάλη Ἑβδομάς, ἐδιπλασίαζε τ᾽ ἀσπρίσματα καὶ τὰ πλυσίματα, τόσον ὁποὺ ἔκαμνε τὸ πάτωμα ν᾽ ἀστράφτῃ, καὶ τὸν τοῖχον νὰ ζηλεύῃ τὸ πάτωμα.