Γιατί γονατίζουμε τρεις φορές στον Εσπερινό της Πεντηκοστής (Αγίου Πνεύματος); – οι ευχές της γονυκλισίας

«Θεέ μου…Είμαι πεσμένος… Σήκωσέ με. Ανάστησέ με. Σώσε με!…»

Κατά την «έσχατη» και «μεγάλη» και «σωτήρια» ημέρα της Πεντηκοστής, κατά την οποία μας αποκαλύφθηκε και προσκυνούμε και δοξάζουμε το μέγα μυστήριο της Αγίας και Ομοουσίου και Ζωοποιού και Αδιαιρέτου και Ασυγχύτου Τριάδας, του Ενός και Μοναδικού Θεού. του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, αμέσως μετά την πανηγυρική Θεία Λειτουργία, τελούμε τον «Εσπερινό της Γονυκλισίας», κατά τον οποίο ψάλλουμε ύμνους αφιερωμένους κατ’ εξοχήν στο Πανάγιο Πνεύμα, το τρίτο Πρόσωπο της Τρισηλίου Θεότητας, που είναι «φως και ζωή και ζώσα πηγή νοερά. Πνεύμα σοφίας, Πνεύμα συνέσεως, αγαθόν, ευθές, νοερόν, ηγεμονεύον, καθαίρον τα πταίσματα, Θεός και θεοποιούν, πυρ εκ πυρός προϊόν, λαλούν, ενεργούν, διαιρούν τα χαρίσματα».

Αμέσως μετά την «Είσοδο» του Εσπερινού, κι αφού ψαλεί το «Φως ιλαρόν» και το πανηγυρικό Μέγα Προκείμενο «Τίς Θεός Μέγας ως ο Θεός ημών; Συ ει ο Θεός, ο ποιών θαυμάσια μόνος!» σε ήχο βαρύ, μεγαλόπρεπο, αντάξιο του νοήματος και του μηνύματός του, ο Διάκονος μας καλεί, κλήρο και λαό, να γονατίσουμε και ν’ απευθύνουμε στο Θεό γονυπετείς λόγο ικεσίας:«Έτι και έτι, κλίναντες τα γόνατα, του Κυρίου δεηθώμεν».

Γιατί το Άγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε με τη μορφή πύρινης γλώσσας κατά την Πεντηκοστή

Όταν ο Κύριος βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη το Άγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε εν είδει περιστεράς.Εμφανίσθηκε όχι για να προσθέσει κάτι στον Χριστό, αλλά συμβολικά, έτσι ώστε να δείξει αυτό που υπάρχει μέσα στον Χριστό: την ακακία, την καθαρότητα και την ταπεινότητα. Αυτό συμβολίζει το περιστέρι.

Όταν οι απόστολοι συγκεντρώθηκαν την πεντηκοστή ημέρα από την ήμερα της Ανάστασης, το Άγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε με τη μορφή πύρινων γλωσσών. Εμφανίσθηκε ως πύρινη γλώσσα για να τους αφαιρέσει κάτι και να τους προσθέσει κάτι.

Δηλαδή, να αφαιρέσει από αυτούς κάθε αμαρτία, κάθε αδυναμία, φόβο και ακαθαρσία της ψυχής και να τους δωρίσει τη δύναμη, το φως και τη ζεστασιά. Οι πύρινες γλώσσες επισημαίνουν συμβολικά αυτά τα τρία: τη δύναμη, το φως και τη ζεστασιά.

Η Κυριακή της Πεντηκοστής … και για παιδιά

 *διήγηση * ερμηνεία της εικόνας  *η σημασία της εορτής  *ζωγραφιά

Πέρασαν δέκα ημέρες από την Ανάληψη του Χριστού, συνολικά δηλαδή πενήντα ημέρες από την Ανάσταση. Πάλι όλοι οι μαθητές ήταν μαζεμένοι στο υπερώο. Τα Ιεροσόλυμα ήταν γεμάτα κόσμο, όχι μόνο Εβραίους, αλλά και Πάρθους και Ελαμίτες και Μήδους και Πόντιους και Καππαδόκες και Ρωμαίους, Φρύγες, Κρήτες και Αιγύπτιους. Ξαφνικά ακούστηκε μια πολύ δυνατή βοή, σαν να φυσούσε ένας πολύ ισχυρός άνεμος. Αυτή η βοή κατευθύνθηκε και γέμισε το υπερώο. Κι οι δώδεκα μαθητές είδαν με τα μάτια τους φλόγες, πύρινες γλώσσες, που διαμοιράστηκαν και κάθισαν πάνω στα κεφάλια τους. Από εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκαν ότι πλημμύρισε η ύπαρξή τους από θεϊκή δύναμη, από το Άγιο Πνεύμα, κι άρχισαν να μιλούν με ευκολία ξένες γλώσσες. Τους φώτιζε το Πνεύμα το Άγιο κι έλεγαν λόγια ουράνια και θεϊκά. Το μαζεμένο πλήθος ακολούθησε τη βοή και μαζεύτηκε έξω από το υπερώο. Και βγήκαν οι μαθητές και μιλούσαν σ’ όλους αυτούς τους ξένους κι άκουγε ο καθένας τα θεόπνευστα λόγια στη γλώσσα

.

.

συνεχίστε την ανάγνωση πατώντας ΕΔΩ

«Κοίτα, μαμά, την διόρθωσα την αγια- Σοφιά!» (αληθινή ιστορία)

αναδημοσίευση της περσινής ανάρτησης

(από το ημερολόγιο μιας μητέρας)

29 Μαΐου 2014

Μέρα πένθιμη, μέρα θλιβερή η 29 Μαΐου. Πολλή συγκίνηση νιώθω κάθε χρόνο αυτές τις μέρες….

Να ΄ναι τυχαίο που φέτος συνέπεσε η θλιβερή επέτειος της Αλώσεως της Πόλης μας με την Ανάληψη του Κυρίου μας;… Πέρσι είχε συμπέσει με την εορτή της Μεσοπεντηκοστής, την ημέρα που πανηγύριζε τότε, στα ένδοξα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορία ο Ναός της του Θεού Σοφίας, η αγια- Σοφιά.

«Σημαδιακή» την χαρακτήρισε μια καλή φίλη αυτή την σύμπτωση. …Ίσως ο Θεός να θέλει να μας ενισχύσει, να μην αποκάμουμε με τις δυσκολίες που περνάμε σαν Έθνος και σαν κράτος, να ελπίζουμε και να περιμένουμε… Ίσως να μην είμαστε ακόμα άξιοι για να επιστρέψουμε στην Πόλη μας… Ίσως η επόμενη γενιά, ίσως τα παιδιά μας να αξιωθούν…

Συνέχεια →