ΙΟΥΛΙΟΣ: Καλό μήνα!

με την λαογραφία, έθιμα και  παροιμίες του λαού μας για τον δεύτερο μήνα του καλοκαιριού

.

             Ο έβδομος μήνας του χρόνου. Έχει 31 ημέρες. Την ονομασία του την καθιέρωσε ο Μάρκος Αντώνιος (το 44 π.Χ.), για να τιμήσει το φίλο του και μεγάλο στρατηγό των Ρωμαίων, Ιούλιο Καίσαρα, που γεννήθηκε αυτόν το μήνα και που, όπως είναι γνωστό δημιούργησε το «Ιουλιανό ημερολόγιο». Αντικατέστησε τον πέμπτο μήνα, τον Κυρινάλη.

.

.

ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ:

Ο ελληνικός λαός τον ονομάζει και Αλωνάρη, Αλωνιστή ή Αλωνιάτη ή Αλωνευτή, επειδή  κατά τον μήνα αυτόν γίνεται το αλώνισμα του σιταριού.
Ακόμα τον ονομάζει Γυαλιστή ή Γυαλινό (Νάξο & Χίο), επειδή σε ορισμένες περιοχές της χώρας κατά το μήνα αυτό «γυαλίζουν», δηλ. ωριμάζουν τα σταφύλια. Επίσης αναφέρεται σαν Δευτερόλης (σαν 2^ος μήνας του καλοκαιριού), Αηλιάς ή Αηλιάτης (20/7, η γιορτή του Προφήτη Ηλία) και Φουσκομηνάς ή Χασκόμηνας (Ρόδος).

Οι άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός (1 Ιουλίου)

Ξέρετε ότι υπάρχουν :

– τρία ζεύγη των  αγίων Αναργύρων;

–  είκοσι (20) άγιοι Ανάργυροι;

.(κείμενο κατάλληλο και για τα παιδιά)

 Οι άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός (1 Ιουλίου) ήταν γιατροί στο επάγγελμα και παρείχαν ιάσεις σε όλους όσους είχαν ανάγκη. Για  αντάλλαγμα δεν έπαιρναν χρήματα, αλλά το μόνο πού ζητούσαν ήταν να πιστεύσουν στον Χριστό.

Κάποιοι όμως καλοθελητές διέβαλαν τούς αγίους στον αυτοκράτορα και του είπαν ότι οι θεραπείες και τα θαύματα που επιτελούσαν τα έκαναν με μαγικές τέχνες. Τότε οι άγιοι Ανάργυροι επειδή δεν ήθελαν να πάνε άλλους αντί αυτών στον αυτοκράτορα, προσήλθαν μόνοι τους ενώπιον του και ο αυτοκράτορας Καρίνος προσπάθησε να τους μεταπείσει να αρνηθούν τον Χριστό. Εκείνοι όμως

Οι τράπεζες κλείσανε!- η Τράπεζα του Ουρανού δεν κλείνει όμως ποτέ…

Με μια δυσοίωνη είδηση ξημέρωσε η σημερινή ημέρα: μετά από μέρες αγωνίας για την έκβαση των οικονομικών θεμάτων που απασχολούν την πατρίδα μας, ήρθε το κλείσιμο των τραπεζών Ομολογώ πως σφίχτηκε η ψυχή μου με το άκουσμα της είδησης: «Αρχίζουν τα πιο δύσκολα», σκέφτηκα.

Όμως ο Θεός δεν θα μας αφήσει… “Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάσει; Ούτε και τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός μας αγαπά”, θυμήθηκα τα παρηγορητικά και εμψυχωτικά τα λόγια του αγίου γέροντα Παϊσίου, που μας προετοίμαζε για δύσκολους καιρούς.

Και τότε μου ήρθε στο νου και μια φράση που είχα ακούσει πριν λίγο καιρό, μαζί με τη ανάλυσή της:

«Δανείζει Θεώ ο ελεών πτωχόν» (Παροιμ. ΙΘ’ 17)

ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ (30 Ιουνίου)

(η ζωή και το έργο τους-για μεγάλους και παιδιά)

 Απόστολοι ονομάζονται οί Δώδεκα μαθητές του Κυρίου πού άφησαν τα πάντα καί ακολούθησαν τον Κύριο σε όλη τη δημόσια διακονία Του μέχρι της Αναλήψεως. Στή συνέχεια μετά την έπι φοίτηση του Άγιου Πνεύματος, έγιναν κήρυκες καί μάρτυρες της πίστεως στον Χριστό προς λύτρωση της ανθρωπότητας από την αμαρτία καί συνέβαλαν στην εξάπλωση της Βασιλείας του Θεού στη γη.
Το ιερό καί τιμητικότατο αυτό όνομα δόθηκε από τον ίδιο τον Κύριο στους Μαθητές Του, όταν διανυκτέρευσε στο ορός προσευχόμενος’ τότε, «προσεφώνησε τους μαθητάς αυτού, καί έκλεξάμενος άπ’ αυτών δώδεκα, ους καί Αποστόλους ώνόμασεν…» (Λουκ. στ’, 12-13).

Κατά την εκλογή των Μαθητών Του, ό Κύριος έσταμάτησε στον αριθμό δώδεκα, γιατί όπως οι δώδεκα υιοί του Ιακώβ, οί δώδεκα Πατριάρχες, θεωρούνται σι αρχηγοί των δώδεκα φυλών του Ισραήλ, δηλαδή όλου του Ιουδαϊσμού, έτσι καί οί Δώδεκα αυτοί πρώτοι Μαθητές του Κυρίου, έγιναν οι πνευματικοί αρχηγοί του νέου Ισραήλ, δηλαδή του Χριστιανισμού. Άλλα καί διότι τα δωδέκα κουδουνάκια στο κάτω μέρος του χιτώνα του Άρχιερέως Ααρών πού κουδούνιζαν, όταν βημάτιζε στη Σκηνή, τους δώδεκα Αποστόλους εδήλωναν, πού ήχησαν (κουδούνισαν) καί έκήρυξαν σε ολόκληρη την οικουμένη το Ευαγγέλιοτης άπολυτρώσεως. Γι’ αυτό καί ό Ώσηέ προφήτευσε ότι δώδεκα δρύες θα ακολουθήσουν τον Θεό πού θα φανεί στη γη.

ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ (από την προς Εφεσίους επιστολή του αποστόλου Παύλου)

 

Για να δούμε τι διδάσκει η αγία Γραφή για τις σχέσεις γονέων και παιδιών θα μελετήσουμε τι μας λέγει ο απόστολος Παύλος στην προς Εφεσίους επιστολή του (6,1-4) έχοντας συγχρόνως υπ’ όψη μας την αντίστοιχη ερμηνεία του αγίου Χρυσοστόμου στην προς Εφεσίους (Ε.Π.Ε. 21,246-269).

 

    «Τα τέκνα υπακούετε τοις γονεύσιν υμών». Όπως ακριβώς αυτός, που κάνει ένα άγαλμα, σχηματίζει πρώτα το κεφάλι, μετά τον αυχένα, τον θώρακα, την κοιλιά, τα πόδια, έτσι και ο Παύλος προχωρεί από τις σχέσεις ανδρός-γυναικός, για τις οποίες μίλησε προηγουμένως (Εφεσ. 5, 21-33), στις σχέσεις γονέων-παιδιών για να ολοκληρώσει τη διδασκαλία του πάνω στο θέμα της οικογενείας. Η υπακοή των παιδιών στους γονείς τους είναι κάτι που το συνιστά και η φύση και η κοινωνία και ο Θεός. Τα

Μνήμη των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου (29 Ιουνίου)

Η μέρα σήμερα είναι αφιερωμένη από την Εκκλησία μας στη μνήμη των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.

Παιδί ψαρά από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και αδελφός του πρωτόκλητου Αντρέα, ο  Πέτρος, ζούσε μια  δύσκολη ζωή και είχε ως μοναδική περιουσία τα αλιευτικά του εργαλεία. Η αγνότητα της ψυχής, η ευθύτητα , η αποφασιστικότητα  και η αφοσίωσή του στην πατρική πίστη ήταν οι προϋποθέσεις για να γίνει εκλεκτός απόστολος του Χριστού. «Ευθέως», όπως λέγει ο ευαγγελιστής ,  αυτός και ο αδελφός του εγκατέλειψαν τα δίχτυα και τον πατέρα τους για να ακολουθήσουν τον Χριστό, που υποσχέθηκε να τους κάνει ψαράδες ανθρώπων.

Ο ΕΝΑΓΚΑΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ

Ὁ μήνας ᾽Ιούνιος καταυγάζεται ἀπό τή μεγάλη ἑορτή τῶν πρωτοκορυφαίων ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου (29 ᾽Ιουνίου). Δέν πρόκειται περί μίας ἁπλῆς ἑορτῆς, ὅπως συνήθως ἑορτάζουμε τίς ὑπόλοιπες ἑορτές τῶν ἁγίων μας: νά θυμηθοῦμε τήν κατά Χριστόν πολιτεία τους καί στό μέτρο τῶν δυνατοτήτων μας νά τούς μιμηθοῦμε. Στόν ἐναγκαλισμό τῶν δύο ἀποστόλων, ὅπως τόν βλέπουμε στή γνωστή εἰκόνα τους, ἡ ᾽Εκκλησία μας πρόβαλε τή σύζευξη τῆς πίστεως καί τῶν ἔργων, μέ ἄλλα λόγια εἶδε τούς ἀποστόλους αὐτούς ὡς σύμβολο καί τύπο τῆς παραδόσεώς της.

” Ο Ύμνος της Αγάπης”

από την Α’ προς Κορινθίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου

(το πρωτότυπο  κείμενο και η ερμηνεία, και για τα παιδιά)

29 Ἰουνίου 1913 ἀπελευθέρωση τῶν Σερρῶν

(ένα σύντομο ιστορικό και μια αναδρομή στη ιστορία των Σερρών από τον Α΄ έως και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.)

Με συγκλονιστικές μαρτυρίες  από κατοίκους που έζησαν τις αγριότητες των Βουλγάρων κατά τη γερμανοβουλγαρική κατοχή.

(κείμενο κατάλληλο και για τα μεγάλα παιδιά)

Ὅταν τό 1912 στόν Α΄ Βαλκανικό πόλεμο οἱ προηγούμενοι κατακτητές της,οἱ Τοῦρκοι, ἀποχώρησαν, κατάφεραν καί μπῆκαν πρῶτοι οἱ Βούλγαροι στίς Σέρρες.

 

  (παλαιότερη ανάρτηση)

Αν δεν χύσουν καινούργιοι μάρτυρες το αίμα τους κανένας ωκεανός δεν είναι τόσο βαθύς και τόσο πλατύς, για να πνίξει τόσην αμαρτία.

απόσπασμα από το βιβλίο του Κωστή  Μπαστιά: ο Παπουλάκος

στο βιβλίο αυτό, το οποίο αναφέρεται στα χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821 και στην βαυαροκρατία, μπορούμε να δούμε πολλές ομοιότητες με την σημερινή κατάσταση της Πατρίδας μας… 

***

Ο Χριστοφόρος (=ο Παπουλάκος), βουβός σιγόκλαιγε και πότιζε με δάκρυα τα σανίδια του κελιού και το ράσο του.

–Δεν φτάνει να πονούμε και να κλαίμε, Χριστοφόρε, φώναξεν ο Κοσμάς. Η καινούργια επιδρομή είναι χειρότερη από του Ιμπραήμ. Κείνος σκότωνε κορμιά κι αφάνιζε το βιος μας, αλλά αυτοί σκοτώνουν τις ψυχές μας. Ό,τι ιερό φυλάξαμε τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς ποδοπατιέται, ό,τι μας κράτησε όρθιους, σαν ασάλευτο αντιστήλι, γκρεμίζεται. Σε τέτοιο γιουρούσι του σατανά, κάθε υποταγή είναι άρνηση του Χριστού, άρνηση της Πίστης και παράδοση στο διάβολο. Προδίνουμε τον αγώνα του εικοσιένα,

Προσευχή για την πολιτική κατάσταση και τους πολιτικούς άρχοντες του τόπου- με τους Ψαλμούς του αγίου Αρσενίου και του αγίου Παϊσίου

Σε στιγμές και μέρες κρίσιμες για την Πατρίδα μας, τώρα που ανθρωπίνως “σηκώνουμε τα χέρια ψηλά”… ας στραφούμε στην προσευχή , ας αφήσουμε την ελπίδα μας στο Θεό και ας ζητήσουμε τον θείο φωτισμό.

μὴ πεποίθατε ἐπ᾿ ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία Ψαλμός 145, στ. 3

επιλέξαμε κάποιους Ψαλμούς που αναφέρονται στην πολιτική κατάσταση και στους άρχοντες του τόπου, ώστε να μπορούμε να προσευχόμαστε διαβάζοντάς τους, όπως έκανε και ο άγιος Παΐσιος.

ΨΑΛΜΟΣ 51ος (Τί ἐγκαυχᾷ ἐν κακίᾳ, ὁ δυνατός)
Για να μετανοήσουν οι σκληρόκαρδοι άρχοντες και να γίνουν ευσπλαχνικοί, για να μη βασανίζουν τον λαό.

ΨΑΛΜΟΣ 93ος (Θεὸς ἐκδικήσεων Κύριος)
Για να φωτίσει ο Θεός τους άτακτους ανθρώπους, που δημιουργούν θέματα στο έθνος και αναστατώνουν τον λαό και τον ταλαιπωρούν με ακαταστασίες και φαγωμάρες.

Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 28 Ιουνίου 2015 – Δ΄Ματθαίου (η θεραπεία του δούλου του εκατοντάρχου)

αρχαίο κείμενο και μετάφραση

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Η´ 5 – 13

5 Εἰσελθόντι δὲ αὐτῷ εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων· 6 Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος. 7 καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν. 8 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἑκατόνταρχος ἔφη· Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου. 9 καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ’ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ, ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ. 10 ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐθαύμασε

Η απελευθέρωση της Καβάλας (26 Ιουνίου 1913)

.

Η Καβάλα καταλήφθηκε από τους Βουλγάρους τον Οκτώβριο του 1912. Στις 26 Ιουνίου 1913 ελευθερώθηκε από τον ελληνικό στόλο που ήταν αγκυροβολημένος στη Θάσο.

.

Η απελευθέρωση έγινε με το εξής τέχνασμα. Παραγγέλθηκαν να ‘ρθουν από τη Θεσ/νίκη 5 οπλιταγωγά. Αυτά συνοδευόμενα από το θωρηκτό “Ύδρα” άρχισαν να ανταλλάσσουν σήματα με το στόλο της Θάσου κι έδωσαν την εντύπωση της απόβασης.

.

Abdu ‘l Masih- O δούλος του Χριστού (27 Ιουνίου)

Μια αληθινή ιστορία για παιδιά και μεγάλους….

(Ένας εντεκάχρονος μάρτυρας του Χριστού! Ενώ ήταν Εβραίος, ενδιαφέρθηκε για την Πίστη του Χριστού, βαπτίστηκε από τους μικρούς φίλους τους και αξιώθηκε να μαρτυρήσει.)

Γύρω στα 390 μ.Χ. ζούσε στα Σίγγαρα της Μεσοποταμίας ένας μικρός Εβραίος πού τον έλεγαν Ασέρ. Ο Ασέρ ήταν μόλις έντεκα χρονών και ο πατέρας του, ένας πολύ πλούσιος άνθρωπος, του είχε αναθέσει να φροντίζει τις αγελάδες του.

Στον μικρό Ασέρ άρεσε πολύ αύτη η απασχόληση, όχι μόνο γιατί περπατούσε μέσα στην έξοχη, αλλά γιατί εκεί πού πήγαινε να ποτίσει τα ζώα συναντούσε κι άλλα παιδιά. Ήταν παιδιά Χριστιανών πού είχαν δημιουργήσει μεταξύ τους μια πολύ όμορφη παρέα. Έκαναν προσευχή, έτρωγαν το πρωινό τους κι ύστερα άρχιζαν να διηγούνται ιστορίες αγίων μαρτύρων. Ο Ασέρ άκουγε από μακριά αυτές τις τόσο εντυπωσιακές ιστορίες και η ψυχή του γέμιζε από θαυμασμό για τους Χριστιανούς. Αλήθεια πόσο θα ήθελε να πάει κοντά στα παιδιά αυτά και να μάθει περισσότερα για την πίστη τους!

Πράγματι μια μέρα πλησίασε τα παιδιά και με απλότητα τους είπε:

συνεχίστε την ανάγνωση πατώντας ΕΔΩ

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΜΨΩΝ Ο ΞΕΝΟΔΟΧΟΣ Ένας φιλάνθρωπος και ανάργυρος ιατρός και ιερέας

 o άγιος Σαμψών ο Ξενοδόχος εορτάζει στις 27 Ιουνίου και είναι ο προστάτης των ξενοδόχων 

Μέσα στη σεπτή χορεία των είκοσι ιαματικών Αγίων Αναργύρων συγκαταλέγεται και ο τιμώμενος στις 27 Ιουνίου Άγιος Σαμψών ο Ξενοδόχος, ο οποίος διακρίθηκε για τη φιλανθρωπία του, αλλά και για το χάρισμα να θεραπεύει ασθενείς με την επίκληση του ονόματος του Ιησού Χριστού. 

 .

Ο φιλεύσπλαχνος Άγιος Σαμψών γεννήθηκε στη Ρώμη το 511μ.Χ. από εύπορους γονείς με βασιλική καταγωγή, οι οποίοι ήταν και συγγενείς του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Λόγω της οικονομικής ευμάρειας της οικογένειάς του, μορφώθηκε πλουσιοπάροχα και από όλες τις επιστήμες αγάπησε την ιατρική χάρη στο φιλάνθρωπο και ψυχωφελές περιεχόμενό της. Γι’ αυτό και την επιστήμη της ιατρικής δεν την εξασκούσε ως βιοποριστικό επάγγελμα, αλλά ως κοινωνικό λειτούργημα για να βοηθά τους φτωχούς και να θεραπεύει με τη χάρη του Θεού τους ασθενείς. Μετά τον θάνατο των εύπορων γονέων του, διένειμε τη μεγάλη περιουσία του στους φτωχούς και εκατοντάδες άποροι βρήκαν τροφή, ανακούφιση και στήριγμα.

Ο μαρτυρικός Πατριάρχης Κύριλλος Λούκαρις και οι αγώνες του για την Ορθοδοξία και το Έθνος (1572 – 27 Ιουνίου 1638)

…Μέσα σε δεκάξι χρόνια, πέντε φορές κατέβηκε από τον Πατριαρχικό Θρόνο. Μα και άλλες τόσες ξανανέβηκε, μετά από απαίτηση κλήρου και λαού, που αναγνώριζε στο σεπτό πρόσωπο του τον γνήσιο και καλό Ποιμένα, τον μιμητή τού Αρχιποίμενος Χριστού…

Ο πολυκύμαντος βίος του και οι αγώνες του

Σύντομη βιογραφία 

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 13 Νοεμβρίου του 1572. Στην αρχή μαθήτευσε κοντά στο Μελέτιο Βλαστό, ύστερα πήγε στη Βενετία, όπου σπούδασε κοντά στο Μάξιμο Μαργούνιο και στον Παύλο Σάρπα, τον φοβερό αντίπαλο του Πάπα. Σε ηλικία 17 ετών μπήκε στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας στην Ιταλία. Επισκέφτηκε την Γενεύη, Ολλανδία, και Γερμανία και επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου μεταβαίνοντας στον θείο του Μελέτιο Πηγά έγινε κληρικός στην Αλεξάνδρειατο 1593 και μετονομάστηκε Κύριλλος. Μέσα σε λίγο διάστημα προήχθη στο αξίωμα του αρχιμανδρίτη. Στάλθηκε κατόπιν δύο φορές στην Πολωνία και τη Ρωσία, όπου εργάστηκε ενάντια στην επιρροή που προσπαθούσε να ασκήσει στις περιοχές αυτές το Βατικανό, χωρίς όμως να μπορέσει να την αποτρέψει.

Το μίσος των Δυτικών εναντίον μας…

απόσπασμα από το άρθρο:

“Θρίλερ διαρκείας στις Βρυξέλλες”

του Φώτη Μιχαήλ- ολόκληρο μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ

 

Το μίσος των Δυτικών εναντίον μας, γράφει ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος, δεν είναι κάτι το καινοφανές.(3)

Αρχίζει από τα χρόνια της έβδομης Οικουμενικής Συνόδου (787 μ.Χ.) και οφείλεται όχι βέβαια σε αίτια οικονομικά, αλλά αποκλειστικά και μόνον σε διαφορές καθαρά θεολογικές.

Αύριο να τους πούμε, ότι αρνιόμαστε την Ορθοδοξία και γινόμαστε κι εμείς ένα μ’ εκείνους, να δείτε πώς θα λήξει στα γρήγορα-γρήγορα ο ’’οικονομικός μας Γολγοθάς’’ …

“Λιγότερη στεναχώρια, περισσότερη πίστη”

στις δύσκολες μέρες που περνούμε, πού αλλού να στραφούμε για να λάβουμε δύναμη, πού αλλού να στηρίξουμε τις ελπίδες μας;….

“Όσο λιγότερη πίστη έχουμε, τόσο περισσό­τερη είναι η στεναχώρια μας. Μιά από τίς σπου­δαιότερες ωφέλειες τής πίστης είναι η απελευθέ­ρωση του ανθρώπου από τίς πολλές στεναχώ­ριες.

Όσο τό παιδί γνωρίζει πώς υπάρχει ό πατέ­ρας, πού φροντίζει γιά τό σπίτι καί γιά δλες τίς δουλειές του σπιτιού, κάθε στεναχώρια του τε­λειώνει γρήγορα με τραγούδι. Μόλις όμως χαθεί αυτή η αίσθηση, σωπαίνει τό τραγούδι! Τότε τό παιδί
αισθάνεται ορφανό καί μόνο, περιτριγυρι­σμένο από στεναχώριες, αισθάνεται περιτριγυρι­σμένο από ένα σμήνος σφίγγες.

Όσο περισσότερο ο άνθρωπος προσπαθεί μό­νος του, με τίς δικές του δυνάμεις νά «ξεφορτώ­σει» τίς στεναχώριες του, τόσο περισσότερο μπερδεύεται στά δίχτυα τους.

Ο Ό­σιος Δα­βίδ ο εν Θεσ­σα­λο­νίκη (26 Ιουνίου) και η Μονή Λατόμου στην Άνω Πόλη

 

 

Σύντομη βιογραφία:

Ο Όσιος Δαβίδ ήταν από τη Θεσσαλονίκη και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού του ΙΑ’ (527 – 565 μ.Χ.). Η ζωή του ήταν μια συνεχής φιλανθρωπία και εργασία για την πίστη του Χρίστου. Όταν ήλθε η κατάλληλη ώρα, ο Δαβίδ μοίρασε τα υπάρχοντα του στους φτωχούς και έγινε αναχωρητής.

Για τρία ολόκληρα χρόνια, κατοικούσε επάνω σ’ ένα δένδρο. Εκεί, με τα λιοπύρια του καλοκαιριού και τις παγωνιές του χειμώνα, δουλαγωγούσε το σώμα του με άσκηση στην εγκράτεια και με προσευχή, απαγγέλλοντας στίχους του προφητάνακτος ομωνύμου του Δαβίδ: «Ὠμοιώθην πελακάνι ἐρημικῶ, ἐγενήθην ὡσεὶ νυκτικόραξ ἐν οἰκοπέδῳ, ἠγρύπνησα καὶ ἐγενόμην ὡς στρουθίον μονάζον ἐπὶ δώματος» (Ψαλμός ρα’ 7-8). Έγινα

“Παγκοινιά”: μια πολιτεία αγάπης στο νομό Πέλλας-έργα αγάπης, φιλανθρωπίας και αλληλοβοήθειας.

λάβαμε το παρακάτω μήνυμα και με χαρά το αναρτούμε- με την ευχή η προσπάθεια να ευοδωθεί με την χάρη του Θεού,να βρει πολλούς μιμητές και συνεχιστές και να εξαπλωθεί σε ολόκληρη την Πατρίδα μας…

“Μια νέα προσπάθεια για την αλληλεγγύη και όχι μόνο ξεκίνησε από την Πέλλα. Δείτε το σχετικό μπλογκ (pagoinia.blogspot.gr), ενημερωθείτε και αν το βρίσκετε ενδιαφέρον παρακαλώ αναρτήστε το ή προωθήστε το σε φίλους και γνωστούς.”

Τι είναι η ΄΄Παγκοινιά΄΄

Έργα αγάπης, φιλανθρωπίας και αλληλοβοήθειας.

Η φιλανθρωπία κυριαρχούσε από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους στην Αποστολική Εκκλησία. Δεν υπήρχε φτωχός μεταξύ των πιστών. Δεν ανέχονταν να έχουν κάτι που να μην το έχει και ο εν Χριστώ αδελφός τους. Το πνεύμα της αγάπης, της φιλανθρωπίας, της αλληλοβοήθειας, της κοινοκτημοσύνης και ακτημοσύνης που βιώθηκε στο «Βυζάντιο» καθώς και στα ισνάφια της Τουρκοκρατούμενης Ελλάδας, είναι η συνέχεια της ζωής της πρωτοχριστιανικής Ενορίας.