7 Ιουνίου: Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ημῶν Παναγῆ τοῦ Μπασιᾶ, ἐκ Ληξουρίου Κεφαλληνίας.
῾Ο ῞Οσιος Παναγῆς ὁ Μπασιᾶς ἐγεννήθηκε στό Ληξούρι τῆς Κεφαλληνίας, τό 1801, καί ἦταν υἱός εὐσεβῶν καί ἐπιφανῶν γονέων, τοῦ Μιχαήλ Τυπάλδου – Μπασιᾶ καί τῆς Ρεγγίνας Δελλαπόρτα. ῎Εμαθε ἰταλικά, γαλλικά, λατινικά καί καταρτίσθηκε στή φιλοσοφία καί τή θεολογία. Μικρός ἀκόμα χειροθετεῖται ἀναγνώστης καί στήν ἀρχή τῆς σταδιοδρομίας του διορίζεται γραμματοδιδάσκαλος καί ἐξασκεῖ τό λειτούργημα τοῦ διδασκάλου, ἀλλά ἐμπνεόμενος ἀπό τά ριζοσπαστικά κηρύγματα τῶν Κοσμᾶ Φλαμιάτου καί Εὐσεβίου Πανᾶ, ἐκκλησιαστικῶν ἀναστημάτων τῆς ἐποχῆς, οἱ ὁποῖοι ὑπεράσπιζαν ὅτι οἱ ῎Αγγλοι (κυρίαρχοι τῆς ῾Επτανήσου) προστάτες, οὐσιαστικά τύραννοι, ἐπιβουλεύονται τό ὀρθόδοξο φρόνημα τῶν κατοίκων, ἀφήνει τό δημόσιο σχολεῖο καί παραδίδει μαθήματα κατ οἶκον συνεχίζοντας τήν ἀποστολή του.
Σέ ηλικία 20 ἐτῶν, μετά τό θάνατο τοῦ πατέρα του, ἔχοντας ἔμφυτη κλίση καί ἐπηρεαζόμενος ἀπό τήν προσωπικότητα τοῦ πολιούχου μεγάλου ἀσκητοῦ ῾Αγίου Γερασίμου καί τοῦ γείτονός του, ἐπίσης μεγάλου ἀσκητοῦ ῾Αγίου ᾿Ανθίμου, ἐγκαταλείπει τά πάντα καί φθάνει στό «Ξηροσκόπελο», μικρό νησάκι στήν κάτω Λειβαθώ Βλαχερνῶν καί τόπο ἐξορίας κληρικῶν ἀπό τούς ῎Αγγλους. ᾿Εξόριστος τίς μέρες ἐκεῖνες ἦταν καί ὁ περίφημος Ζακύνθιος κληρικός Νικόλαος Καντούνης. Δέν ἔμεινε ὅμως πολύ διάστημα καμφθείς ἀπό τίς ἱκεσίες τῆς χήρας μητέρας του καί τῆς ἀπροστάτευτης ἀδελφῆς του. ᾿Επιστρέφει λοιπόν μοναχός στόν κόσμο, ἀλλά ὁλόκληρη ζωή του ἀποδεικνύεται συνεχής ἀσκητικός ἀγώνας καί συνεπής ἐπαγρύπνηση τῶν μοναχικῶν ἰδεῶν καί ἀποφάσεών του. Τό 1836 χειροτονεῖται διάκονος καί πρεσβύτερος ὑπό τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου Κεφαλληνίας Παρθενίου Μακρῆ. Δέν ἐπεζήτησε ἐφημεριακή θέση. Συνήθως ἐλειτουργοῦσε στό ἐξωκκλήσι τοῦ ῾Αγίου Σπυρίδωνος στόν Πλατύ Γιαλό, ὅπου συνέρρεε πλῆθος πιστῶν, γιά νά λειτουργηθεῖ καί νά ἀκούσει τά θερμά κηρύγματά του. ῾Υπῆρξε προσωποποίηση τῆς ἐλεημοσύνης καί θερμός συμπαραστάτης τῶν ἀδυνάτων. ῎Ελαβε ἀπό τόν Θεό τό χάρισμα τῆς προφητείας καί «προΰλεγε τά μέλλοντα συμβαίνειν εἰς πρόσωπα, οἰκογενείας καί γενικώτερον τῆς κοινωνίας», ὅπως γράφεται στήν εἰσήγηση τῆς ἁγιοποιήσεώς του.
Στίς 21 Μαΐου 1864, γεύεται τή χαρά τῆς ῾Ενώσεως τῆς ῾Επτανήσου μέ τή Μητέρα ῾Ελλάδα, γιά τήν ὁποία ἐργάσθηκε μέ τόν ἰδικό του ἀντιστασιακό τρόπο πλησίον τῶν ρώων ριζοσπαστῶν, διατηρώντας καί καλλιεργώντας τήν ᾿Ορθόδοξη Παράδοση, σέ τόσο δύσκολες πολιτικές καί κοινωνικές περιόδους.
Τό 1867, μέ τούς φοβερούς σεισμούς τῆς Παλλικῆς, γκρεμίζεται οἰκία του καί ἀπό τότε φιλοξενεῖται στήν οἰκία τοῦ ἐξαδέλφου του ᾿Ιωάννου Γερουλάνου, πατέρα τοῦ σπουδαίου χειρουργοῦ Μαρίνου Γερουλάνου. Λόγῳ τῆς διαδοθείσης φήμης ἀπό τά πολλά θαύματα, ἀποφεύγοντας τό φοβερό ὕφαλο τῆς πνευματικῆς ζωῆς, τόν ἐπάρατο ἐγωισμό, καταφεύγει στή γνωστή μέθοδο μεγάλων ᾿Ασκητῶν νά προσποιεῖται τόν τρελό, καί ἔτσι συγκαταριθμεῖται στή χορεία τῶν διά Χριστόν σαλῶν ῾Αγίων. Γιά πέντε ἔτη ταλαιπωρεῖται κλινήρης. Καί ἀσθενής συνεχίζει νά εὐλογεῖ, νά εἰρηνεύει, νά καθοδηγεῖ, νά συμβουλεύει τούς Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι νυχθημερόν τόν ἐπισκέπτονται. ᾿Εκεῖ δέχεται τήν ἐπίσκεψη τοῦ νέου ᾿Αρχιεπισκόπου Γερμανοῦ Καλλιγᾶ, στόν ὁποῖο προλέγει τήν ἀνάρρησή του στόν ᾿Αρχιεπισκοπικό Θρόνο τῶν ᾿Αθηνῶν.
῾Ο ῞Οσιος Παναγῆς ἐκοιμήθηκε τό 1888, καί στήν πάνδημη μετά τριήμερο κηδεία του ἐξεφώνησε περίφημο ἐπικήδειο ὁ Μητροπολίτης Κεφαλληνίας Γερμανός Καλλιγᾶς. ῾Η ἁγιοποίηση τοῦ ῾Οσίου ἔγινε ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο διά Πατριαρχικῆς καί Συνοδικῆς ᾿Αποφάσεως τήν 4η Φεβρουαρίου 1986. Τά ἱερά λείψανά του φυλάσσονται ἐντός ἀργυρῆς θήκης στόν ἱερό ναό ῾Αγίου Σπυρίδωνος Ληξουρίου, ὅπου καί ὁ τάφος του.
από το Εορτολόγιο της Αποστολικής Διακονίας
εικόνες από: http://www.kefalonianmantata.gr/articles/view/9521
Αντέχουμε... 