Αγρυπνία στον Ιερό Ναό Παναγίας Αχειροποιήτου
στην Θεσσαλονίκη
την Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015
.
Προσευχόμαστε με πόνο και αγάπη
για την ορθόδοξη χριστιανική οικογένεια
που πλήττεται από τις προβαλλόμενες εκτροπές της κοινωνίας
.
καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον
ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς
καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε
.
κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση
16.6.2015
. Στὸ πλαίσιο τοῦ σεβασμοῦ τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, ἡ ὁποία στὴν Ἑλλάδα εἶναι συνταγματικῶς κατοχυρωμένη καὶ σεβαστή, ἀλλὰ καὶ τῆς ποιμαντικῆς της εὐθύνης γιὰ τὴν ἀποφυγὴ δημιουργίας κλίματος θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ, μὲ ἀφορμὴ τὴν πρόσφατη καθιέρωση ἀπὸ τὸν ΟΗΕ τῆς 21ης Ἰουνίου ὡς «Παγκόσμιας Ἡμέρας Γιόγκα», ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὑπενθυμίζει στὸ χριστεπώνυμο Πλήρωμα ὅτι:
ἡ «Γιόγκα» ἀποτελεῖ θεμελιῶδες κεφάλαιο τῆς θρησκείας τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ, ἔχει ποικιλομορφία σχολῶν, κλάδων, ἐφαρμογῶν καὶ τάσεων καὶ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ «εἶδος γυμναστικῆς».
. Συνέχεια
(αναφέρεται στο αγιασμένο λάδι του Ευχελαίου)
.
“Χαίρομαι που το μάγουλό σου είναι καλύτερα. Να το αλείφεις με το λάδι εκείνο που έχεις τώρα.. Αυτό γίνεται ως εξής:
Να παίρνεις στην άκρη του δαχτύλου σου λάδι, να σχηματίζεις με αυτό σε αυτό στο άρρωστο μέλος και να λες:
“Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος…
Κύριε, θεράπευσε τις ψυχικές και σωματικές ασθένειές μου και σώσε με, με όποιον τρόπο Εσύ γνωρίζεις”.
Τέχνη είναι να πάρης αφορμή άπ’ ό,τι βλέπεις και να το μεταλλάξης μέσα σου κατά τον δικό σου τον τρόπο, και να φτιάξης ένα έργο που θάχη κάποια αληθινή ουσία, χωρίς να είναι πιστά αντιγραμμένο. Έξ άλλου το να παραστήση κανένας ό,τι πράγμα κι αν είναι αυτό, απαράλλαχτα όπως φαίνεται στη φύση, θάτανε και μια δουλειά άσκοπη, αφού όλα στέκουνται αιώνια μπροστά στα μάτια μας ή ξαναγίνουν άπ’ ολοένα, οι άνθρωποι, τα ζώα, τα δέντρα, τα βουνά, τα σύννεφα, η αυγή, το βασίλεμα, το μεσημέρι, η θάλασσα, τα καράβια κι ό,τι άλλο πεις. Λοιπόν ποια είναι η ανάγκη να τα κάνης τα ίδια απάνω στο μουσαμά ή στο ξύλο και μάλιστα χωρίς να φτάνης ποτέ στη ζωντάνια που έχουνε στ’ αληθινά; […]
