Μάχη Κιλκίς Λαχανά 19-21 Ιουνίου 1913, ένας 12χρονος γράφει ΙΣΤΟΡΙΑ!

Η μάχη του Λαχανά, έσβησε τα όνειρα των βουλγάρων για ανακατάληψη Ελληνικών εδαφών. Διαβάστε, τι έκανε ένας 12χρονος από την Κεφαλλονιά!!! Μία εν πολλοίς, άγνωστη ιστορία, που δείχνει μέχρι που μπορεί να φτάσει ένα αμούστακο παιδί, με οδηγό την αγάπη του για την Πατρίδα.

Αν εμείς, αγαπούσαμε στο 1/100 την Ελλάδα σε σχέση με τον μικρό Γεράσιμο… Αν σήμερα οι 12χρονοι είχαν αξίες και τέτοια ιδανικά…  Διαβάστε το στα παιδιά σας, αξίζει.

Μετά τη Συνθήκη του Λονδίνου, μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των Συμμαχικών δυνάμεων (Ελλάδα, Βουλγαρία, Σερβία, Μαυροβούνιο), οι Βούλγαροι πίστεψαν ότι ήλθε η ώρα να ξεκαθαρίσουν τις μεταξύ των βαλκανικών κρατών διαφορές για τη διανομή των οθωμανικών εδαφών, καθώς απέβλεπαν στην επέκταση της Βουλγαρίας σ’ ολόκληρη τη Μακεδονία.
Η Σερβία και η Βουλγαρία είχαν συνάψει συμφωνία διανομής, αλλά η ίδρυση (από Ιταλία και Αγγλία) της Αλβανίας απέτρεψε τα σχέδια της Σερβίας για διέξοδο στην Αδριατική με συνέπεια να μην αναγνωρίζει πια τη συμφωνία αυτή, ενώ η Βουλγαρία επέμενε να

συνεχίστε την ανάγνωση πατώντας ΕΔΩ

Ο μακαριστός Γ.Ευσέβιος Γιαννακάκης (1910- 19-6-1995)

ΕΥΛΑΒΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ: η ζωή και το έργο του, συμβουλές , βιβλία

.

 Ο π. Εύσέβιος κατά κόσμον Αντώνιος Γιαννακάκης γεννήθηκε το 1910 στο Γεωργίτσι της Σπάρτης και ήταν το έκτο από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας του Ηλία και της Χριστούλας Γιαννακάκη. Άνθρωποι πιστοί και πολύ ευλαβείς άνέθρεψαν τα παιδιά τους εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου.

Τα παιδικά του χρόνια

Από μικρός ο Αντώνης ήταν παιδί υπάκουο, πονετικό, «χαριτωμένο». «Ψυχοπόνια μου» τον αποκαλούσε η μάννα του για την ευσπλαγχνική καρδιά του. Ήταν πολύ εγκρατής από μικρός, και άδολος. Ήταν παιδί καλοπροαίρετο. Δεν κούραζε κανέναν. Όταν όμως το απαιτούσε η περίσταση, γινόταν πολύ μαχητικός. Κάποτε πήγε με το θείο του στο βουνό να κόψουν ξύλα. Θα ήταν τότε δέκα ετών. Άκουσε κάποια στιγμή εκεί κοντά έναν άλλο ξυλοκόπο να βλασφημεί τα θεια. Τότε στην καρδιά του μικρού παιδιού φούντωσε η ιερή αγανάκτηση. «Ακούς εκεί, να βρίζει το Χριστό μας, την Παναγία μας!» Με έντονο και αυστηρό ύφος παρατήρησε τον μεγαλύτερο του. Εκείνος δεν μίλησε καθόλου, μάλλον ντράπηκε πού τον παρατήρησε τόσο αυστηρά ένα μικρό παιδί. Μετά ο θείος του έλεγε και ξανάλεγε στον κύρ Ηλία: «Μωρέ, να δεις επίθεση ο Αντωνάκης!». Και καμάρωνε ο πατέρας για το θείο ζήλο πού είχε στην καρδιά του ο μικρός του γιός.

συνεχίστε την ανάγνωση πατώντας ΕΔΩ

Πώς πρέπει να διαβάζει ένας χριστιανός τα βιβλία

 

“Ο νους είναι ακριβώς όπως και το στομάχι. Όπως το στομάχι δεν μπορεί να χωνέψει την υπέρ το δέον ποσότητα της τροφής, έτσι συμβαίνει και με το νου. Όταν κανείς «φορτώνεται» με πολλή ανάγνωση, κλείνοντας το βιβλίο έχει ξεχάσει και όλα όσα διάβασε. Και μετά από λίγη ώρα, λόγω της κοπώσεως, ο νους λησμονεί και αυτά που γνώριζε προηγουμένως.

 

“Όλα γίνονται πιο εύκολα όταν αντιμετωπίζουμε την ζωή με χαμόγελο”.

“Με το χαμόγελο να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες”

…συμβουλές για την αντιμετώπιση των δυσκολιών της ζωής, από τον γέροντα Θαδδαίο

 

Κάποια μέρα μια κοπέλα με ψυχολογικά προβλήματα ήρθε στον πατέρα Θαδδαίο. Την συμβούλεψε με τα παρακάτω λόγια: “Να τραγουδάς, να ψάλλεις όταν δεν αισθάνεσαι καλά , γιατί η κακή δύναμη δεν το αντέχει αυτό καθόλου.”

Κάποτε μια γυναίκα είχε μεγάλα προβλήματα. Όταν οι γείτονες την έβλεπαν πόσο γλυκά χαμογελούσε, απορούσαν. Ο πατήρ Θαδδαίος της έμαθε να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες της ζωής με χαμόγελο.