Ἑκάστην 21 η Ἰουνίου ἑορτάζει ὁ Ἑλληνισμὸς μίαν ἀπὸ τὰς σπουδαιοτέρας μάχας τῆς ἱστορίας του: Τὴν μάχην τοῦ Κιλκίς, ἡ ὁποίᾳ ἔκρινε, τῷ 1913, τὴν τύχην τοῦ δευτέρου Βαλκανικοῦ πολέμου. Τὰ ἀπόρθητα θεωρούμενα ὑπὸ τῆς διεθνοῦς στρατιωτικῆς κριτικῆς ὀχυρὰ -ἔργα τῆς βουλγαρικῆς- φιλοπονίας, ὑπὸ τὴν καθοδήγησιν τῆς γερμανικῆς στρατιωτικῆς τέχνης ἐξεπορθήθησαν. Καί,παρὰ τὰς σοβαρὰς μάχας, ποὺ ἐπηκολούθησαν, ὁ ἀγὼν ἐκρίθη ἐκεῖ.
Ἀλλ’ αἱ θυσίαι ὑπῆρξαν μεγάλαι, μέγισται, καὶ ὁ στρατὸς ἐβάδισε μὲ πλήρη ἐπίγνωσιν πρὸς αὐτὰς. Διότι ὅλοι ἀντελαμβάνοντο, ὅτι ἄλλη λύσις δὲν ὑπῆρχεν.