Ο άγιος Γεώργιος ο νεομάρτυς, ο εξ Ατταλείας της Μικράς Ασίας

Η ζωή του Νεομάρτυρός μας Γεωρ­γίου πέρασε από περιπέτεια, κλυδωνι­σμό και άρνηση τής πίστεως. Ή αγάπη όμως του Θεού τόν κατεδίωξε και τελικά τόν έσωσε. Τόν ανέδειξε άγιό του, τιμη­μένο και ένδοξο Νεομάρτυρα τής Τουρ­κοκρατίας. 

αναδημοσίευση από το ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ

 Απέναντι από τη Χίο στα μικρα­σιατικά παράλια, στην Κρήνη (σημ. Τσεσμέ) κάποιο Σάββατο του έτους 1823, στις 25 Ιουνίου, ο Νεομάρτυς του Χρίστου Γεώργιος από τήν Αττάλεια παρέδιδε γαλήνια τό πνεύμα του στον Κύριο Ιησού Χριστό. Σε μία καλοκαιρινή εποχή κατά τήν οποία ή φύση μάς προσφέρει τούς γλυκείς και ώριμους καρπούς της, ο Γεώργιος προσ­έφερε στον Χριστό τόν εύχυμο καρπό της αρετής του, τής θερμής πίστεως και αγάπης σ’ Αυτόν. Και από τήν υψωμέ­νη αγχόνη του μαρτυρίου του έγερνε ειρηνικός γιά νά σπαρεί και νά ασφαλι­σθεί στην ουράνια γη του Παραδείσου.

Οι δρεπανηφόρες του Διρού: η μεγαλύτερη εκδήλωση ομαδικού γυναικείου ηρωισμού

“Ο μακρινός απόηχος του όρκου των Ελλήνων μαχητών πριν από την μάχη των Πλαταιών, όπως μας τον διέσωσε ο Αθηναίος ρήτορας Λυκούργος «ου περί πλείονος ποιήσομαι του ζην της ελευθερίας» επαναλαμβάνεται σιωπηλά από τους ήρωες του Μεσολογγίου την τραγική εκείνη νύχτα του χαλασμού. Είναι ο όρκος των τριακοσίων του Παπαφλέσσα στο Μανάκι και των γυναικών της Μάνης που το 1826 με δρεπάνια και πέτρες κατατρόπωσαν στο Δηρό τα πολεμόχαρα στίφη του Ιμπραήμ.

Πρέπει να σταματήσουμε στο τελευταίο αυτό παράδειγμα , γιατί σε καμιά χώρα της γης , σε καμιά εποχή δεν παρουσιάστηκε μια τέτοια εκδήλωση ομαδικού γυναικείου ηρωισμού.

Γιατί η θυσία του Ζαλόγγου και των γυναικών της Ναούσης ήταν βέβαια ένας ηρωισμός αφάνταστου εθνικού μεγαλείου μπροστά στον οποίο θα υποκλίνεται η ελληνική ψυχή, αφού ό,τι την έκανε βιώσιμη εξαφανιζόταν. Τέτοιος ήταν στην αρχαιότητα και ο φρικιαστικός ηρωισμός των Αβυδηνών (όπως μας τον περιγράφει ο Πολύβιος) που για να μην εξανδραποδιστούν από τον Φίλιππο έσφαξαν τις γυναίκες και τα παιδιά τους και μετά αλληλοεσφάγησαν.

Αλλά ο ηρωισμός των γυναικών της Μάνης δεν είχε τον χαρακτήρα αρνήσεως, αλλά καταφάσεως και υπερασπίσεως της ζωής που εκδηλώθηκε με ασυγκράτητη επιθετική ορμή, όπως στις απίθανες μυθικές διηγήσεις των αμαζόνων. Είναι η τυπική περίπτωση που η οιστρηλατημένη ψυχική ορμή, φλεγόμενη από το ζωπυρό μιας ιδέας, μεταβάλλει τον κοινό άνθρωπο σε ήρωα , την αδυναμία σε δύναμη πράγμα εντελώς αδύνατο για κάθε δουλόψυχο εραστή του σαρκίου του.“

Συνέχεια

…ένα άγνωστο Ζάλογγο στην Βιθυνία (Ιούνιος 1920)

Η Χορόζ Βασιλική με την κόρη της πάνω στο πλοίο της προσφυγιάς

 

από τις διηγήσεις και τις μαρτυρίες για το ολοκαύτωμα του Φούλατζικ της Βιθυνίας

Ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να χωρέσει τα μαρτύρια και τα βάσανα του πέρασε ο ελληνισμός στις Αλύτρωτες Πατρίδες ανά τους αιώνες, αλλά και στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, πριν τον Ξεριζωμό…ως εξήγηση στην απόφαση Ελληνίδων να προτιμήσουν, μαζί με τα παιδιά τους, την αυτοθυσία παρά την ατίμωση από του Τούρκους, και να αναβιώσουν το Ζάλογγο,το ακόλουθο συγκλονιστικό απόσπασμα:

…ένα άγνωστο Ζάλογγο στην Βιθυνία

Συνέχεια

Τρία θαυμαστά γεγονότα που συνοδεύουν το γενέθλιο του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου (24 Ιουνίου)

 

Το πρώτο θαυμαστό γεγονός, είναι ότι ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος είναι ο μοναδικός άγιος που πρώτα τον γνώρισε ο κόσμος ως Άγιο και έπειτα ως βρέφος. Πρώτα τον γνώρισε ως Προφήτη και έπειτα τον είδε ως άνθρωπο!

Και αυτό γιατί πριν ακόμα βγει από την κοιλιά της μητέρας του, έδειξε την Χάρη που έλαβε από τον Θεό και προφήτευσε προσκυνώντας τον Δεσπότη των απάντων. Σκίρτησε στην κοιλιά της Ελισάβετ όταν η Παναγία την ασπάστηκε. Το σκίρτημα αυτό ήταν ένα προσκύνημα που γέμισε την καρδιά της Ελισάβετ με πνευματική χαρά και ανεφώνησε:  ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησεν ἐν ἀγαλλιάσει τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. (Λκ 1,44) Αμέσως δηλαδή μεταδόθηκε η χάρη που έλαβε ο Ιωάννης στην Ελισάβετ, η οποία άρχισε να κηρύττει εκείνα που ο Ιωάννης ως αγέννητος δεν μπορούσε να πει:  καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ  καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. Καὶ πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου