Άγιοι Μακκαβαίοι: επτά παιδιά που μαρτύρησαν μαζί με τη μητέρα τους και το διδάσκαλό τους (1 Αυγούστου)

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΚΚΑΒΑΙΟΙ ΜΕ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΣΟΛΟΜΟΝΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ.

Γέρων Παΐσιος: “Εύχομαι ο Θεός να αναστήσει Μακκαβαίους” Ο Γέρων Παϊσιος , αναφερόμενος σε Εθνικά θέματα της πατρίδος πολιτικά και όχι μόνο , ευχόταν να αναδείξει ο Θεός  “Μακκαβαίους”, δηλαδή τους σύγχρονους υπερασπιστές της πατρίδος οι οποίοι ανιδιοτελώς θα έδιναν τα πάντα για αυτό τον τόπο και το λαό του,συντονισμένοι σε ένα ύψιστο σκοπό:την ενότητα. Αυτή που δίδαξαν με υπέροχο τρόπο και οι Μακκαβαίοι. Αυτό που λείπει στις ημέρες μας από ατομικό, συλλογικό, εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο…Όχι την τάξη της παγκοσμιοποίησης αλλά την “αταξία” του Θεού . Ας δούμε το βίο τους και τα μηνύματα που δίνουν.

(σχόλιο: οι άγιοι Μακκαβαίοι μπορούν να θεωρηθούν και “μάρτυρες της νηστείας”, γιατί προτίμησαν το μαρτύριο από το να παραβούν την εντολή του Θεού και να φάνε το απαγορευμένο κρέας.Ας είναι βοηθοί μας στον αγώνα της νηστείας του Δεκαπενταυγούστου που σήμερα αρχίζει.)

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ: Καλό μήνα!

παραδόσεις, έθιμα και παροιμίες για τον Αύγουστο

από την Ελληνική παράδοση και ζωή

Ο μήνας Αύγουστος χρωστάει το όνομά του στο Ρωμαίο αυτοκράτορα Οκταβιανό Αύγουστο. Όπως ο Οκταβιανός Αύγουστος διαδέχτηκε στην κεφαλή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας τον Ιούλιο  Καίσαρα έτσι και ο μήνας Αύγουστος διαδέχεται κάθε χρόνο τον μήνα Ιούλιο. Το 40 π.Χ. ο Οκταβιανός πρόσθεσε αυθαίρετα  μια επιπλέον ημέρα  στον Αύγουστο, την οποία απέσπασε από τον Φεβρουάριο ώστε να μη στερεί σε διάρκεια από τον Ιούλιο (θέμα τιμής έναντι του Ιουλίου Καίσαρα). Έτσι  ο Αύγουστος έχει τώρα 31 και ο Φλεβάρης 28 ημέρες (Κουτσοφλέβαρος).

Ολόκληρος ο Αύγουστος είναι αφιερωμένος στην Παναγία με τις παρακλήσεις, τη νηστεία, τη Κοίμησή της, τα Μεθεόρτια, τα Εννιάμερα και με την κατάθεση της Αγίας Ζώνης στις 31 Αυγούστου, οπότε τελειώνει το εκκλησιαστικό έτος.

Αιδώς

άρθρο του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη

Καλοκαίρι. Βλέπω τους ανθρώπους να πηγαινοέρχονται πέρα στο δρόμο. Με την ελάχιστη παρατηρητικότητα, ανάμεσα στις άλλες προ των οφθαλμών ρέουσες εικόνες, προβάλλουν στην πλειονότητά τους επαναλαμβανόμενες ως ακριβές αντίγραφο η μια κατόπιν της άλλης αυτές του θήλεος φύλου, πάσης ηλικίας,συνθέτοντας κατά ασχήμονα και απειρόκαλο τρόπο μια αισθησιακή, επιτηδευμένη, αφύσικη και εν πολλοίς απροκάλυπτη, «αποκαλυπτική» και προκλητική παρέλαση, έναν «ξενισμό» παντελώς άγευστο της «ευωδίας», που αναδύει μέσα από τους αιώνες η ιστορία της Ρωμιάς γυναίκας.

Ο ανώνυμος Νεομάρτυς από την Κρήτη (31 Ιουλίου 1811)

μαρτύρησε ,γιατί αρνήθηκε να συγκατανεύσει στις μιαρές διαθέσεις του σοδομίτη αφέντη του…

Μαρτύρησε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου τον Ιούλιο του 1811

Ο άγιος καταγόταν από την Κρήτη, από ευσεβείς γονείς . Στην ηλικία των είκοσι ετών εργαζόταν με μισθό σε κάποιο τούρκο αγά από την Κρήτη. Όταν ήταν με τον αφέντη του στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου,κάποια νύχτα ο αγάς του ζήτησε να κοιμηθεί μαζί του, καθώς υπήρχε συνήθεια στους τούρκους να έχουν και αγόρια εκτός από γυναίκες .

Ο άγιος, όπως ήταν φυσικό, αρνήθηκε, ως ευσεβής και θεόφρων που ήταν. Ο αγάς οιστρηλατούμενος από το άνομο πάθος προσπάθησε να τον βιάσει. Ο μάρτυρας αντιστεκόταν με όλες του τις δυνάμεις και μη έχοντας πώς αλλιώς να απαλλαγεί από τα μιαρά χέρια του άρπαξε μια από τις μαχαίρες του αγά και έσφαξε τον Ισμαηλίτη, καθώς άλλοτε ο Φινεές τον Μαδιανίτη. (σημ. Αντέχουμε:δείτε στην συνέχεια για τον Φινεές)

Στη λίμνη της Καστοριάς (μέρος 3ο): η Ιερά Μονή της Παναγίας Μαυριώτισσας

 

Παναγία η Μαυριώτισσα: αγαπημένος προορισμός των παιδικών μου χρόνων… αναμνήσεις όμορφες: ο γύρος της λίμνης, το προσκύνημα στο κατανυκτικό εκκλησάκι της Παναγίας, οι κύκνοι που ταΐζαμε στην όχθη της λίμνης κοντά στον θεόρατο πλάτανο…

Στην σύντομη επίσκεψή μας στην Καστοριά, περάσαμε και από την Μονή της Μαυριώτισσας, αλλά δυστυχώς δεν προλάβαμε ανοικτό τον ναό. Προσκυνήσαμε όμως νοερά, θαυμάσαμε τις τοιχογραφίες στον εξωτερικό τοίχο του ναού, καθίσαμε για λίγο στην όχθη την γλυκιά ώρα του σούρουπου και συνεχίσαμε την διαδρομή μας, για να ολοκληρώσουμε τον γύρο της λίμνης.

Ελένη Πολυβίου- Ελού: η Κύπρια μάνα του αγνοούμενου, που αγάπησε ακόμα και τους εχθρούς…

απόσπασμα από το βιβλίο: Ασκητές μέσα στον κόσμο, τόμος Β’ , ΆγιονΌρος, έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου “Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος”,  Μεταμόρφωση Χαλκιδικής

 

“Η Ελού αγάπησε καί πόνεσε πολύ στην ζωή της. Ό μεγα­λύτερος πόνος της, ανάμεσα στίς πολλές θλίψεις πού δοκίμασε κατά τόν επίγειο βίο της, ήταν ή απώλεια του πρωτόκου γυιου της Γεωργίου, κατά τήν τουρκι­κή εισβολή στην Κύπρο, τό καλοκαίρι του 1974. Έ­νας πόνος, πού μέσα άπό τήν πίστη, μεταμορφώθηκε σέ αληθινή αγάπη καί προσευχή γιά όλους.

Έμαθε τόν πόνο καί τήν θλίψη της πού είχε λό­γω του αγνοούμενου γυιου της, νά τόν κάνη προσευ­χή καί όχι κατάθλιψη καί απελπισία.

Ιεροεθνομάρτυς ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΙΟΥΛΗΣ :”κατά την 23ην Ιουλίου 1943 συνελήφθη υπό των Γερμανών και εκάη ζων”

«Ο Γεώργιος Σιούλης ιερεύς, κατά την 23ην Ιουλίου 1943 συνελήφθη υπό των Γερμανών και εκάη ζων μετ’ άλλων ευυπολήπτων ανδρών».

 το σώμα του, που το βασάνισαν οι Γερμανοί, το σεβάστηκε η φωτιά. βρέθηκε άθικτο, με την Καινή Διαθήκη στην τσέπη του… 

 ΙΕΡΟΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ Ιερέας ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΙΟΥΛΗΣ

Ο ιερ. Γεώργιος Σιούλης γεννήθηκε στην Αγ. Αναστασία, μικρό χωριό της Δωδώνης, το 1900.

Καταγόταν από σπίτι φτωχό, αλλά νοικοκυρεμένο και που γι’ αυτό τον ετιμούσαν στο χωριό. Μετά το Δημοτικό δεν μπόρεσε να συνέχιση το Γυμνάσιο. Έμεινε στο χωριό όπου δούλευε, βοηθούσε τον ιερέα και διάβαζε θρησκευτικά βιβλία. Στις απορίες του κατέφευγε στον ιερέα ή στούς δασκάλους.

Στο στρατό έγινε υπαξιωματικός επ’ ανδραγαθία. 

“Η καλωσύνη βλάπτει τον αμετανόητο”

– Γέροντα, θυμάμαι, μια φορά με είχατε μαλώσει πολύ.- Αν χρειασθή, πάλι θα σε μαλώσω, για να πάμε όλοι μαζί στον Παράδεισο. Τώρα θα λάβω δρακόντεια μέτρα!…

Κοίταξε, έχω τυπικό πρώτα να δώσω στον άλλον να καταλάβη ότι χρειάζεται το μάλωμα και ύστερα να τον μαλώσω. Καλά δεν κάνω; Εγώ, επειδή μαλώνω τον άλλον, όταν βλέπω να κάνη κάτι βαρύ, γίνομαι κακός.

 

ΟΙ ΚΡΥΦΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ

Ένα ξεχασμένο αλλά εκπληκτικό κείμενο για τους Κρυπτοχριστιανούς από τα νεοελληνικά αναγνώσματα

 

Τὴν 9ην ὥραν τῆς πρωίας τουρκιστί, δηλαδὴ περὶ τὴν τρίτην μετὰ τὸ μεσονύκτιον, σπάνιοί τινες διαβάται, οἱ τελευταῖοι ἀπομείναντες εἰς τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ κατὰ τὴν λειτουργίαν τῆς πρώτης Ἀναστάσεως, ἐπέστρεφαν σπεύδοντες εἰς τὰς οἰκὶας των. Μετ’ ὀλίγον οὔτε ἒν βῆμα ἀντήχει είς τὸν δρόμον, σιγὴ δὲ νεκρικὴ ἐβασίλευε καθ’ ὅλην τὴν τουρκικὴν συνοικίαν. ῎Εξαφνα ἡ θύρα τῆς αὐλῆς μεγάλης τινὸς οἰκίας ἠνοίχθη χωρὶς κρότον καὶ ἐφάνη προκύψασα κεφαλὴ ἀνθρώπου.

Στη λίμνη της Καστοριάς (μέρος 2ο): ο μικρός γύρος της λίμνης

.

 .

Συνεχίζουμε την περιήγησή μας στην πανέμορφη λίμνη της Καστοριάς… μετά την στάση μας στην “παραλία”, όπου τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με τα “παπάκια” (φωτο εδώ), ακολουθήσαμε τον παραλιακό δρόμο, για να χαρούμε τον “μικρό γύρο της λίμνης”.

Μια υπέροχη διαδρομή: 7 ειδυλλιακά χιλιόμετρα ακριβώς δίπλα στην όχθη!

 

“Ένας ταπεινός λογισμός κάνει αμέσως την Χάρη του Θεού να ενεργεί…”

φωτο: 0 γέροντας Παΐσιος, καθώς ταΐζει στο χέρι του ένα πουλάκι

.

Μου έκανε εντύπωση πώς ένας ταπεινός λογισμός κάνει αμέσως την Χάρη του Θεού να ενεργεί.

.

Είχε έρθει στο Καλύβι ένα ξένο γατάκι. Το καημένο, φαίνεται , κάτι είχε φάει που το πείραξε και ζητούσε βοήθεια. Χτυπιόταν από τον πόνο και πεταγόταν σαν το χταπόδι, όταν το χτυπούν… Το λυπόμουν που το έβλεπα σ’ αυτήν την κατάσταση, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτε. Το σταύρωνα, το ξανασταύρωνα, τίποτε!

«Βρε ταλαίπωρε, λέω τότε στον εαυτό μου, βλέπεις τα χάλια σου; Τόσα χρόνια καλόγερος, ούτε ένα γατί δεν μπορείς να βοηθήσης!». Μόλις ελεεινολόγησα τον εαυτό μου, εκεί που το γατάκι κόντευε να ψοφήση , αμέσως συνήλθε. Ήρθε κοντά μου, μου έγλειφε τα πόδια και έκανε χαρούμενο όμορφες τούμπες…

Στη λίμνη της Καστοριάς, μια φωτογραφική περιήγηση (μέρος 1ο)

.

Η πόλη και η λίμνη της Καστοριάς δεν θέλουν ιδιαίτερες συστάσεις!…Μια βυζαντινή αρχόντισσα η πόλη, με την λίμνη να απλώνεται στα πόδια της.

Αγαπημένος προορισμός των παιδικών μου χρόνων- κάθε καλοκαίρι την επισκεπτόμασταν οικογενειακώς.Φέτος είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια σύντομη επίσκεψη με τα παιδιά μας και να χαρούμε τις ομορφιές της.

.

Αλεξάντερ Σμορέλ, ο αντιναζιστής νεομάρτυρας (13 Ιουλίου 1943)

Νεομάρτυς Αλέξανδρος εκ Μονάχου: Η μνήμη του τιμάται στις 13 Ιουλίου, επέτειο της θανάτωσής του με αποκεφαλισμό. «Λαιμητόμω τελειούται» θα μπορούσε να είναι η διατύπωση, αφού ο νεομάρτυρας αποκεφαλίσθηκε, καταδικασμένος σε θάνατο για «εσχάτη προδοσία» από το ναζιστικό καθεστώς, σε ηλικία 25 ετών.

Συνέχεια

 

Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου: ο βίος της- τα μήλα του Παραδείσου

Στις 28 Ιουλίου η αγία Εκκλησία μας τιμά τη «μνήμη της οσίας Μητρός ημών Ειρήνης της εκ Καππαδοκίας, ασκησάσης εν τη Μονή Χρυσοβαλάντου».

Βίος Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου

Η οσία Ειρήνη έζησε κατά τον 9ο και 10ο αιώνα και η νεότητά της συνδέεται με τη βασιλική αυλή του αυτοκράτορα του Βυζαντίου, την περίοδο πού είχε λήξει η εικονομαχία και αναστηλωθεί οι ιερές εικόνες μετά το θρίαμβο της Ορθοδοξίας (843).

Ο Φιλάρετος, που ήταν ευνοούμενος και αφοσιωμένος στρατηγός στο Θεόφιλο και τη Θεοδώρα (η οποία ανέλαβε το βασιλικό θρόνο μέχρι την ενηλικίωση του γιού της), είχε στην Καππαδοκία δύο κόρες, την Καλλίνικη και την Ειρήνη. Μετά τον πρόωρο θάνατο της γυναίκας του Ζωής, την επιμέλεια της ανατροφής τους είχε αναλάβει η αδελφή του και θεία τους Σοφία, πού αφοσιώθηκε στο έργο αυτό με όλη την ψυχή της.

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ (από την Κασσανδρεία της Χαλκιδικής) (27 Iουλίου)

 Ο Άγιος Χριστόδουλος καταγόταν από τη Βάλτα της Κασσάνδρας, τη σημερινή Κασσάνδρεια. Από μικρό παιδί πήγε στη Θεσσαλονίκη και έμαθε τη δουλειά του αμπατζή, ήταν δηλαδή κατασκευαστής ενδυμάτων από χοντρό μάλλινο ύφασμα. Πήγαινε με τους άλλους αμπατζήδες σε διάφορα περιοχές για εργασία και πάλι επέστρεφε στη Θεσσαλονίκη. Κάποτε όταν βρέθηκε σε κάποιο ταξίδι στη Χίο αγόρασε έναν ξύλινο σταυρό. Τον έδωσε σ’ έναν αγιογράφο, τον ζωγράφισε και τον πήγε στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, διότι ο καντηλανάφτης ήταν φίλος του.

Εκείνες τις μέρες έτυχε να εξισλαμίζεται ένας Βούλγαρος. Το έμαθε ο Άγιος και πικράθηκε για την απώλεια αυτής της ψυχής. Αποφάσισε τότε στον λογισμό του να μαρτυρήσει. Κάθισε λοιπόν, χωρίς να πει τίποτε σε κανένα και έγραψε όλα του τα αμαρτήματά του εκ νεότητός του, πήρε τον σταυρό του και πήγε στον πνευματικό. Έδωσε στον πνευματικό να κρατάει τον σταυρό και εκείνος διάβασε την εξομολόγησή του.

συνεχίστε την ανάγνωση πατώντας ΕΔΩ

Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (26 Ιουλίου) η πολιούχος αγία που ενώνει όλη την Ελλάδα! : ο βίος της

η αγία Παρασκευή η Γερόντισσα, η προστάτης του ομώνυμου χωριού της Θεσ/νίκης- για το αγίασμα δείτε εδώ

Ο βίος της-κείμενο γραμμένο και για παιδιά:

Ὁ μήνας Ἰούλιος εἶναι γεμάτος ἀπό ἑορτές Ἁγίων. Ἑορτές στίς ὁποῖες συμμετέχει ὁ πιστός λαός μας μέ πολλή εὐλάβεια ἀλλά καί ἰδιαίτερη χαρά. Ὅπου κι ἄν βρεθεῖς τό καλοκαίρι, ὁπωσδήποτε θά συναντήσεις ἕνα τέτοιο πανηγύρι.
Ὡστόσο ὑπάρχει μιά γιορτή πού ἑνώνει ὅλη τήν Ἑλλάδα. Εἶναι μιά Ἁγία πού τήν αἰσθάνονται πολλές περιοχές ὡς τή δική τους πολιοῦχο… Σημάδεψε τήν ἡμερομηνία 26 Ἰουλίου. Καί ξεκίνα… Ἀπό τήν Κομοτηνή τῆς ἀκριτικῆς μας Θράκης μέχρι τούς Μολάους τῆςΛακωνίας, κι ἀπό τή Δρόπολη τῆς Βορείου Ἠπείρου μέχρι τήν Γεροσκήπου στήν Κύπρο… Πήγαινε ἀκόμη στόν Λαγκαδά τῆς Θεσσαλονίκης καί στόΛαύριο Ἀττικῆς, στήΧαλκίδα καί στά Τέμπη, στούς Σοφάδες Καρδίτσας καί στό Δομοκό Φθιώτιδας, στήν Ἁγία Παρασκευή στόν ὁμώνυμο Δῆμο Ἀττικῆς καί ὅπου ἀλλοῦ, καί θά δεῖς χιλιάδες πιστούς νά συρρέουν στούς Ἱερούς Ναούς καί στά Μοναστήρια τῆς χώρας μας, γιά νά προσκυνήσουν τήν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς καί νά ζητήσουν τήν χάρη καί τίς πρεσβεῖες της.

Ἔλα λοιπόν κι ἐσύ, γιά νά γνωρίσεις τήν ἁγία ὁσιομάρτυρα Παρασκευή, πού ἐμπνέει τήν ζωή μας μέ τήν ἐνάρετη πολιτεία της καί στηρίζει τήν πίστη μας μέ τά καταπληκτικά της θαύματα.

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 26 Ιουλίου 2015 (Ὁ πολλαπλασιασμὸς τῶν πέντε ἄρτων εἰς τὴν ἔρημον)

– Κατά Ματθαίον ΙΔ’ 14-22

Καὶ ἐξελθὼν εἶδε πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ’ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν. Oψίας δὲ γενομένης προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· Ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα. O δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν. Oἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· Οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ
πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας. O δὲ εἶπε· Φέρετέ μοι αὐτούς

Ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης: 25 Ιουλίου 1261

Ύστερα λοιπόν από 57 χρόνια λατινικής κυριαρχίας η πόλη του Μ. Κωνσταντίνου ήταν πάλι βυζαντινή.

Στις 25 Ιουλίου 1261 ο στρατηγός Αλέξιος Στρατηγόπουλος κατέλαβε την Κωνσταντινούπολη. Στην εικόνα, μολυβδόβουλο (μολύβδινη σφραγίδα) του Αλέξιου Στρατηγόπουλου, περίπου 1251-8. Zacos, G., Veglery, A., Byzantine Lead Seals, Vol. 1, Part III, Basel 1972, p. 1577, pl. 190, no. 2756.

αναδημοσίευση από το Ιδρυμα Μείζονος Ελληνισμού

.

Λίγο μετά τη στέψη του σε αυτοκράτορα τον Ιανουάριο του 1259 ο Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγος έπρεπε να αντιμετωπίσει την εναντίον του συμμαχία που είχε συνάψει ο Μιχαήλ Β’ της Ηπείρου με το βασιλιά Μανφρέδο της Σικελίας και τον πρίγκηπα Γουλιέλμο Βιλλεαρδουίνο της Αχαΐας. Οι σύμμαχοι είχαν κερδίσει επιπλέον την υποστήριξη των Σέρβων και των Αλβανών.

Ο Μιχαήλ κατάφερε να φανεί αντάξιος των περιστάσεων. Έθεσε επικεφαλής των αυτοκρατορικών στρατευμάτων τον αδελφό του Ιωάννη που νίκησε τις δυνάμεις των συμμάχων στη μάχη της Πελαγονίας το φθινόπωρο του 1259.

 

Επόμενο βήμα του Μιχαήλ ήταν πλέον η προσπάθεια ανακατάληψης της Κωνσταντινούπολης. Για να εξασφαλιστεί από ενδεχόμενη αντίδραση της Βενετίας που

Η απελευθέρωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους (25 Ιουλίου 1261)

…μια άγνωστη, αλλά ιδιαίτερα σημαίνουσα ημερομηνία για την Βυζαντινή Αυτοκρατορία

“Χάρη λοιπόν στη Θεία Πρόνοια, η Κωνσταντινούπολη πέρασε ξανά στην εξουσία του βασιλιά των Ρωμαίων, όπως ήταν δίκαιο και όπως έπρεπε την εικοστή Πέμπτη Ιουλίου, κατά την τέταρτη επινέμηση και κατά το έτος έξι χιλιάδες εφτακόσια εξήντα εννιά από γενέσεως κόσμου, ενώ ήταν υπό κατοχή για πενήντα οχτώ χρόνια…”

Η επέτειος της απελευθέρωσης της Κωνσταντινούπολης από τη φράγκικη τυραννία πριν από 750 χρόνια (το άρθρο γράφτηκε το 2011) περνά απαρατήρητη. Σημειώνεται ότι η πανηγυρική είσοδος του Αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγου στην Πόλη έγινε ανήμερα της Παναγίας, στις 15 Αυγούστου του 1261. Στα πολλά μας και σοβαρά προβλήματα επιβίωσης λησμονήσαμε μια από τις σημαντικές επετείους της Ιστορίας του Ελληνισμού.

Ένα ξεχωριστό δώρο γάμου – …και ο βίος της αγ. Ολυμπιάδας (25 Ιουλίου)

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έστειλε σε μια πνευματική του θυγατέρα, (την Ολυμπιάδα), την κατωτέρω επιστολή σαν «δώρο» για τον γάμο της, που μόλις τέλεσε. Η κατωτέρω επιστολή έχει βάθος Θεολογίας και ψυχολογίας. Και πάνω απ’ όλα δίνει στη σύζυγο πολύτιμες συμβουλές για έναν πετυχημένο γάμο. Γράφει:

«Κόρη μου, στους γάμους σου εγώ ο πνευματικός σου πατέρας, ο Γρηγόριος, σου κάνω δώρο τούτο το ποίημα. Και είναι ό,τι καλύτερο η συμβουλή του πατέρα.  Άκου λοιπόν Ολυμπιάδα μου: