Άλωση Κωνσταντινούπολης από τους σταυροφόρους – 17 Ιουλίου 1203

άγνωστη ιστορία…. αφορμή για συνειρμούς με το σήμερα…το μίσος των Δυτικών και ο “σεβασμός” τους σε κάτι τι ρωμαίικο και Ορθόδοξο (σχόλιο “Αντέχουμε…”)

.

αναδημοσίευση από την Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού

.

1. Εισαγωγή

Η Δ΄ Σταυροφορία, η οποία έληξε με την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204, είναι ένα από τα σημαντικότερα και θεαματικότερα γεγονότα στην ιστορία του Μεσαίωνα. Ο Νικηφόρος Γρηγοράς, ενάμιση αιώνα μετά, έγραψε πως τότε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία σαν καράβι μέσα σε θύελλα διαλύθηκε σε πολλά μικρά κομμάτια.(σ.1) Με την κατάρρευση του Βυζαντίου, του κράτους που διεκδικούσε την πολιτική πρωτοκαθεδρία σε ολόκληρη τη χριστιανική οικουμένη, δημιουργήθηκε ένα εντελώς νέο σύστημα λατινικών και ελληνικών κρατών στην περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης και των βορειοδυτικών παρυφών της Μικράς Ασίας.

“Όταν οι γονείς έχουν πόλεμο μεταξύ τους , τα παιδιά δεν πάνε καλά…”

 

…πώς επιδρά η άσχημη σχέση των γονιών στην ζωή και την πρόοδο των παιδιών

 

Το καλοκαίρι του 1989 επισκέφτηκε την Βιτόβνιτσα δυο ζευγάρια μέσης ηλικίας[…]

Το πρώτο ζευγάρι ήταν χωρισμένο εδώ και είκοσι χρόνια. Ο άνδρας ζούσε στην πόλη Ποζάρεβατς και η γυναίκα ζούσε στο Μόναχο μαζί με τις δυο κόρες της.

Είχαν κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Είχαν προσπαθήσει να πέσουν από τον δεύτερο όροφο μιας πολυκατοικίας στην Γερμανία.

Το δεύτερο ζευγάρι επίσης προερχόταν από την ίδια πόλη, Το πρόβλημα του δεύτερου ζευγαριού ήταν ότι δεν μπορούσαν να παντρέψουν τον γιο τους.