«Ο Γεώργιος Σιούλης ιερεύς, κατά την 23ην Ιουλίου 1943 συνελήφθη υπό των Γερμανών και εκάη ζων μετ’ άλλων ευυπολήπτων ανδρών».
το σώμα του, που το βασάνισαν οι Γερμανοί, το σεβάστηκε η φωτιά. βρέθηκε άθικτο, με την Καινή Διαθήκη στην τσέπη του…
ΙΕΡΟΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ Ιερέας ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΙΟΥΛΗΣ
Ο ιερ. Γεώργιος Σιούλης γεννήθηκε στην Αγ. Αναστασία, μικρό χωριό της Δωδώνης, το 1900.
Καταγόταν από σπίτι φτωχό, αλλά νοικοκυρεμένο και που γι’ αυτό τον ετιμούσαν στο χωριό. Μετά το Δημοτικό δεν μπόρεσε να συνέχιση το Γυμνάσιο. Έμεινε στο χωριό όπου δούλευε, βοηθούσε τον ιερέα και διάβαζε θρησκευτικά βιβλία. Στις απορίες του κατέφευγε στον ιερέα ή στούς δασκάλους.
Στο στρατό έγινε υπαξιωματικός επ’ ανδραγαθία. Έκαμε οικογένεια με τέσσερα παιδιά. Παλιά του επιθυμία τον έσπρωξε στο Ιεροδιδασκαλείο Βέλλας απ’ το οποίο βγαίνοντας το 1939 χειροτονήθηκε και τοποθετήθηκε στο χωριό του.
Και σαν ιερέα δεν τον εγκατέλειψε η αγάπη του γιά τα γράμματα. Ολόκληρες νύχτες περνούσε μελετώντας. Είχε τη γνώμη ότι ο ιερεύς πρέπει να είναι σε θέσι να διδάσκη τούς χριστιανούς του. Είχε συνείδησι του ύψους του λειτουργήματός του και συχνά τον άκουσαν να λέγη : «ο ιερεύς πρέπει να είναι το φως του ποιμνίου του». Και κατώρθωσε να είναι ο αληθινός, ο ευσεβής και ενάρετος κληρικός, ο καλός ποιμήν.
Τις Κυριακές και τις εορτές εξηγούσε στούς χριστιανούς το Ευαγγέλιο και μετά τη λειτουργία συγκέντρωνε τα παιδιά του Δημ. Σχολείου και τούς διηγόταν θρησκευτικές ιστορίες, τούς μάθαινε εκκλησιαστικά άσματα, όπως γίνεται στα Κατηχητικά. Παρακολουθούσε τη ζωή των ενοριτών και τούς καθοδηγούσε όσο μπορούσε να ζουν με ομόνοια και αγάπη.
Πολλές λειτουργίες έκαμε κατά τόν Ελληνοϊταλικό πόλεμο ο π. Γεώργιος γιά τη νίκη του Έθνους. Κι όταν τό Έθνος υπέκυψε στον άνισο αγώνα, έγινε στην Κατοχή ο παρηγορητής. Πολέμησε με υπερέντασι των δυνάμεών του την πείνα, σώζοντας πολλούς φτωχούς κι ορφανά.
Την άνοιξι του 1943 επεσκέφθησαν γιά πρώτη φορά οι Ιταλοί το χωριό με πολύ κακές διαθέσεις. Ο Ιερεύς ανέλαβε πρωτοβουλία. Είπε ν’ απομακρυνθούν οι νέοι και νέες γενικώς και να μείνουν στο χωριό μόνο οι γέροντες κι οι γερόντισες. Έκαμε μιά Επιτροπή από γέρους κι ο ίδιος επί κεφαλής παρουσιάσθηκαν στούς επιδρομείς. Επέτυχε τότε να σώση το χωριό από βεβαία καταστροφή.
Επόμενο ήταν ο π. Γεώργιος να λάβη ενεργόν μέρος στην Εθνική Αντίστασι. Έγινε ο Σύνδεσμος των Εθνικών Αντάρτικων Ομάδων με τον αείμνηστο Μητροπολίτη Ιωαννίνων τότε κι έπειτα Αρχιεπίσκοπον Αθηνών Σπυρίδωνα.
Τον Ιούλιο του 1943 οι Γερμανοί παρουσιάζονται ξαφνικά στην Αγ. Αναστασία. Ήθελαν να εξοντώσουν τις Εθνικές Ανταρτικές Ομάδες που δρούσαν εκεί. Ο π. Γεώργιος ήταν στον όρθρο όταν έμαθε την είσοδο των Γερμανών στο χωριό. Φεύγει από το χωριό κι ύστερα από πολύωρη περιπλάνησι στα βουνά συναντήθηκε με άλλους φυγάδες.
Απ’ αυτούς έμαθε με άφατο πόνο την εκτέλεσι πολλών πνευματικών του παιδιών μαζί και της πρεσβυτέρας, του αγοριού και των κοριτσιών του. Έπνιξε τον πόνο του και φρόντισε γιά την διάσωσι όλου εκείνου του κόσμου που πήρε τα βουνά. Δεν ξέχασε πως ήταν «ποιμήν». Μαζί με τούς προύχοντας φρόντισε να τακτοποιηθούν οι χωριανοί στο δάσος.
Ξαφνικά ακούγεται μιά τραχεία βαρβαρική φωνή. Οι Γερμανοί! Τούς έπιασαν. Με σπρωξιές και χτυπήματα τούς οδηγούν στο Γερμανό στρατηγό. Κολακείες, απειλές, βασανιστήρια όλο και πιό σκληρά.
Ο γενναίος π. Γεώργιος έκλεισε το στόμα του. Κανένα μυστικό δεν βγήκε από τα χείλη του. Κι ας νιώθη το θάνατο να πλησιάζη. Τον τρυπούν με το ξίφος στο σώμα όλο, στο πρόσωπο. Είναι κυριολεκτικά αιματοκυλισμένος από τις Γερμανικές τίγρεις. Κι αφού το στόμα δεν άνοιξε, τον οδηγούν μαζί με τούς άλλους προύχοντας σέ μιά αχειροκαλύβη και τούς καίνε ζωντανούς.
Όταν σε δύο μέρες ήρθαν οι χωρικοί στην καλύβα, έμειναν άναυδοι απ’ ό,τι αντίκρυσαν.
Όλοι οι άλλοι είχαν γίνει στάχτη και μόνο το σώμα του π. Γεωργίου ήταν ακέραιο, άθικτο. Το πρόσωπο κατατρυπημένο από το μαχαίρι και η Καινή Διαθήκη στην τσέπη του.
Πρόχειρα τον έθαψαν τότε κι αργότερα μετέφεραν τα οστά του στο χωριό και τάβαλαν σε μνημείο με την εξής επιγραφή: «Ο Γεώργιος Σιούλης ιερεύς, κατά την 23ην Ιουλίου 1943 συνελήφθη υπό των Γερμανών και εκάη ζων μετ’ άλλων ευυπολήπτων ανδρών».
.
«Γήθεν ανυψώθησαν εύκλειας ήδη επιβάντες αληθούς μαρτυρικής και ταίς άυλοις τάξεσιν οι υλικοί ηνώθησαν, χαράς αρρήτου πληρούμενοι».
από το βιβλίο:
Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1941-1949
Πιστοί άχρι θανάτου
του Μητροπολίτη Λήμνου Διονυσίου
ηλεκτρονική πηγή: Ελληνικό Ημερολόγιο http://wp.me/p12k4g-3de
Αντέχουμε... 