Οι άγιες 40 (Σαράντα) Παρθενομάρτυρες με τα σπάνια ονόματα (1 Σεπτεμβρίου)

πολλές γυναίκες γιορτάζουν σήμερα, αλλά δεν το γνωρίζουν…

οι αγίες παρθενομάρτυρες: Αδαμαντίνη, Αθηνά, Ακριβή, Αντιγόνη, Αριβοία, Ασπασία, Αφροδίτη, Διόνη, Δωδώνη, Ελπινίκη, Ερασμία, Ερατώ, Ερμηνεία, Ευτέρπη, Θάλεια, Θεανώ, Θεανόη, Θεόνυμφη, Θεοφάνη, Καλλιρρόη, Καλλίστη, Κλειώ, Κλεονίκη, Κλεοπάτρα, Κοραλλία, Λάμπρω, Μαργαρίτα, Μαριάνθη, Μελπομένη, Μόσχω, Ουρανία, Πανδώρα, Πηνελόπη, Πολύμνια, Πολυνίκη, Σαπφώ, Τερψιχόρη, Τρωάς, Χάϊδω και Χαρίκλεια

Αναλυτική Βιογραφία και ονόματα

Ο Αμμούν ή Άμμων ήταν Διάκονος στην Άδριανούπολη της Θράκης και διδάσκαλος 40 ασκητριών παρθένων. Αυτόν λοιπόν, ο ηγεμόνας της Αδριανούπολης, Βάβδος, επειδή δε δεχόταν να θυσιάσει στα είδωλα, παρέπεμψε μαζί με τις 40 μαθήτριές του στον Λικίνιο, τον άρχοντα της Οράκης. Αυτός, αφού τις βασάνισε σκληρά, τις μεν πρώτες δέκα έκαψε ζωντανές, τις δε επόμενες οκτώ αποκεφάλισε, τις επόμενες δέκα σκότωσε με ξίφος, αφού τις χτύπησε στο στόμα και την καρδιά και τις υπόλοιπες δώδεκα θανάτωσε με μαχαίρια και πυρακτωμένα σίδερα στο στόμα. Τον δε Άμμούν θανάτωσε, αφού του έβαλε

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ: Καλό μήνα- Καλό Φθινόπωρο!!!

ζωγραφικός πίνακας του Claudio da Firenze

…με παροιμίες , παραδόσεις και έθιμα από τον παλιό καλό καιρό!

Καλωσορίζουμε τον Σεπτέμβριο, τον μήνα που σημαίνει για μικρούς και μεγάλους το τέλος της ξενοιασιά και των καλοκαιρινών διακοπών, με ένα τραγούδι – ο μικρός Σεπτέμβρης βάζει τα κλάματα γιατί τον πάνε στο σχολείο! (μήπως μας θυμίζει κάποιους μικρούς μαθητές; 🙂

 

Ένας μικρός γλυκός παλιός Σεπτέμβρης
Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός

Ένας μικρός Σεπτέμβρης, βάζει τα κλάματα
που στο σχολειό τον πάνε, να μάθει γράμματα
θέλει να παίξει ακόμα, με τ’ άστρα τ’ ουρανού
πριν έρθουν πρωτοβρόχια και συννεφιές στο νου
.
Πρωτάκι σκολιαρούδι
του κλέβουν το τραγούδι

«Το κακομαθημένο πλουσιόπαιδο»

.

άρθρο του δασκάλου Σάββα Ηλιάδη

«Μὴ κρίνετε, καὶ οὐ μὴ κριθῆτε» (Λουκά 6,37), είπε ο Χριστός.

Μα πώς να μην κρίνω και πώς να μην κατακρίνω, αφού το ζωντανό και όμοιο πλάσμα, το συγκρίσιμο με μένα, ο πλησίον, είναι η δυνατότερη και γλυκύτερη πρόκληση και ευκαιρία, να διατρανώσω το έλλειμμα της αγάπης που υπάρχει στην καρδιά μου, αγκαλιά με την υπερηφάνεια και την κενοδοξία, κατακρίνοντάς τον και εισπράττοντας τη γλυκιά αίσθηση της αμαρτωλής ηδονής; Πώς; Αφού αυτή είναι η πικρή αλήθεια;

Και μετά, ξέρω. Το έχω μάθει. Το κενό, η πίκρα, η απογοήτευση. Κι αν δεν υπάρχει δάκρυ, πόνος, μετάνοια και… πετραχήλι, παραμένει η κόλαση στην καρδιά, το αδιέξοδο. Αλλά εγώ συνεχίζω. Συνεχίζω με πλήρη αφροσύνη…

Αχ, αυτή η άπειρη αγάπη του Θεού!

Μέχρι να μάθει η ψυχή να διατηρεί τη Xάρη…

Αγ. Σιλουανού του Αθωνίτου:

“Τόσο αγαπά ο Θεός τον άνθρωπο ,που του δίνει πλούσια τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος. Μέχρις ότου, όμως, μάθει η ψυχή να διατηρεί τη χάρη, θα βασανίζεται για πολύ.

Όποιος έχασε τη χάρη, όπως εγώ, αυτός  ας  πολεμά με γενναιότητα τους δαίμονες. Γνώριζε πως εσύ ο ίδιος είσαι ο ένοχος: έπεσες στην υπερηφάνεια και τη ματαιοδοξία. Όμως, ο πολυέλεος Κύριος σε αφήνει να μάθεις τι σημαίνει να ζεις με το Άγιο Πνεύμα και τι σημαίνει να βρίσκεσαι σε πόλεμο με τους δαίμονες. Έτσι, η ψυχή βλέπει εκ πείρας πόσο ολέθρια είναι η υπερηφάνεια και αποφεύγει τη ματαιοδοξία και τους ανθρώπινους επαίνους και διώχνει τους υπερήφανους λογισμούς. Τότε η ψυχή αρχίζει να γίνεται καλά και μαθαίνει να διατηρεί τη χάρη.

Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής, 30 Αυγούστου 2015: Η παραβολή των κακών γεωργών

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2015

ΙΓ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Ματθ. κα’ 33-42

33 Ἄλλην παραβολὴν ἀκούσατε. ἄνθρωπός τις ἦν οἰκοδεσπότης, ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκε καὶ ὤ­­­ρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶ ᾠκοδόμησε πύργον, καὶ ἐ­­­ξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς καὶ ἀπεδήμησεν. 34 ὅτε δὲ ἤγγισεν ὁ καιρὸς τῶν καρπῶν, ἀπέστειλε τοὺς δούλους αὐτοῦ πρὸς τοὺς γεωργοὺς λαβεῖν τοὺς καρποὺς αὐτοῦ. 35 καὶ λαβόντες οἱ γεωργοὶ τοὺς δούλους αὐτοῦ ὃν μὲν ἔδειραν, ὃν δὲ ἀπέκτειναν, ὃν δὲ ἐλιθοβόλησαν. 36 πάλιν ἀπέστειλεν ἄλ-λους­ δούλους πλείονας τῶν πρώτων, καὶ ἐποίησαν αὐτοῖς ὡσαύτως. 37 ὕστερον δὲ ἀπέστειλε πρὸς αὐτοὺς τὸν υἱὸν αὐτοῦ λέγων· ἐντραπήσονται τὸν υἱόν μου. 38 οἱ δὲ γεωργοὶ ἰδόντες τὸν υἱὸν εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτός ἐστιν ὁ κληρονόμος· δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτὸν καὶ κατάσχωμεν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ. 39 καὶ λαβόντες αὐτὸν ἐξ­­­έ­βαλον ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος καὶ ἀπέκτειναν. 40 ὅταν οὖν ἔλθῃ ὁ κύρι­­ος τοῦ ἀμπελῶνος, τί ποιήσει τοῖς γεωργοῖς ἐκείνοις; 41 λέγουσιν αὐτῷ· κακοὺς κακῶς ἀπολέσει αὐτούς, καὶ τὸν ἀμπελῶνα ἐκδώ­σεται ἄλλοις γεωργοῖς, οἵ­­τι­­­νες ἀποδώσουσιν αὐτῷ τοὺς καρποὺς ἐν τοῖς και­­ροῖς αὐτῶν. 42 λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· οὐδέποτε ἀνέγνωτε ἐν ταῖς γραφαῖς, λίθον ὃν ἀπε­δοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας· παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμα­στὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν;

Γέρων Ἰωσὴφ ὁ Ἡσυχαστής (1898-29 Αυγούστου 1959)-ΕΥΛΑΒΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ

Σύντομη βιογραφία-συμβουλές

Γεννήθηκε τὸ ἔτος 1898 εἰς τὸ χωρίον Λεῦκες τῆς Πάρου. Ἡ Πάρος εἶναι ἕνα μικρὸ καὶ ἤρεμο νησὶ τῶν Κυκλάδων. Οἱ γονεῖς του ἦσαν πτωχοὶ καὶ ἀναγκάζονταν νὰ ἐργάζωνται πολὺ διὰ νὰ συντηρήσουν τὴν οἰκογένειά τους. Ὁ πατέρας του ὠνομάζετο Γεώργιος καὶ ἀπέθανε πολὺ ἐνωρίς. Ἡ μητέρα του Μαρία ἀνέλαβε τὴν προστασία ὅλης τῆς οἰκογενείας. Ἡ μητέρα του ἦταν εὐλογημένη ψυχὴ καὶ εἶχε ἁπλότητα καὶ ἀκεραιότητα χαρακτῆρος καὶ ἐπήγαμε πολὺ συχνὰ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν διὰ νὰ λειτουργηθῆ, ἀλλὰ καὶ διὰ νὰ περιποιηθῆ τὸν Ἱερὸν ναόν.

.

Ὅταν ὁ μικρὸς Φραγκίσκος -αὐτὸ ἦταν τὸ κοσμικὸν ὄνομα τοῦ Γέροντος Ἰωσὴφ- ἔφυγε διὰ νὰ γίνη μοναχὸς ἡ μητέρα του εἶπε εἰς τοὺς συγγενεῖς της: «Τὸ ἐγνώριζα πὼς θὰ γίνη μοναχὸς ἀπὸ τὴν γέννησίν του. Ὅταν ἐγέννησα τὸν Φραγκίσκον μου καὶ ἤμουνα ἀκόμη εἰς τὸ κρεββάτι μὲ τὸ μωρὸ δίπλα φασκιωμένο, εἶδα νὰ ἀνοίγη ἡ στέγη τοῦ σπιτιοῦ καὶ ἕνας φτερωτὸς καὶ πολὺ ὡραῖος νέος, ποὺ μόλις μποροῦσα νὰ τὸν ἀντικρύσω ἀπὸ τὴν πολλὴν λάμψιν του, κατέβηκε καὶ ἐστάθηκε πλάι στὸ μωρό μου καὶ ἄρχισε νὰ τὸ ξεσκεπάζη μὲ σκοπὸν νὰ τὸ πάρη.

 

η συνέχεια: πατήστε ΕΔΩ

Στον Πρόδρομο στον Ασέληνον (ποίημα Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη)

για σήμερα επιλέξαμε ένα ποίημα του αγαπημένου μας κυρ- Αλέξανδρου. Χωρίς να  είναι ιδιαίτερα γνωστό,παραμένει  επίκαιρο, καθώς  έχει πολλά να μηνύσει στον σημερινό άνθρωπο, που ζει στην ερημιά των πολύβουων πόλεων…γιατί…Σ’ οποία ερημιά κι αν είμαστε, και των πόλεων και των άλλων περιοχών, υπάρχει εκεί πάντοτε,ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και μας συντροφεύει…Γι’ αυτό, ο κυρ Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ευ­ρισκόμενος  στην πολύβουη Αθήνα της πλουτο­κρατίας ενθυμείτο περισσότερο τον άγιο Ιω­άννη τον Πρόδρομο της Σκιάθου. Που τον έλεγαν Ασέληνο…(απόσπασμα-εδώ ολόκληρο το κείμενο του Αρχιμ. Ανανία Κουστένη, Χειμερινό Συναξάρι, τ. Α΄, σ.134-140).

Στὸν Πρόδρομον στὸν Ἀσέληνο 

Πίσω στὸν Ἀσέληνο, στὸ ρέμα

ὅπου σταλάζουν τὰ ὅρη γλυκασμὸν

καὶ τὸ δάσος ὅλον φαίνεται ἔμψυχον

ἀπ’ τὸ πλῆθος τῶν κοσσυφιῶν ὁπού λαλοῦν

.

η συνέχεια: πατήστε ΕΔΩ

.

Διαβάστε την καταπληκτική περιγραφή εικόνας του Προδρόμου από τον Φ. Κόντογλου στον ακόλουθο σύνδεσμο:

Η ρωμαίικη ζωγραφική η καταφρονεμένη… του Φώτη Κόντογλου

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος (του Φώτη Κόντογλου)

“Ἕναν τέτοιον ἅγιο δέν ἔχουμε καιρό νά γιορτάσουμε. Ἔχουμε ὅμως καιρό νά γιορτάζουμε καί νά κάνουμε φαγοπότια ὅπως ἔκανε ὁ Ἡρώδης, σέ καιρό πού πεινᾶνε χιλιάδες ἀδέλφια μας.”

(ένα καταπληκτικό κείμενου του Φ.Κόντογλου, όπου περιγράφεται ολόκληρος ο βίος του Τιμίου Προδρόμου καθώς και άγνωστα στοιχεία σχετικά με τον Ηρώδη και την εποχή του.)

Σήμερα πού γράφω, 29 Αὐγούστου, εἶναι ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Χθές τό βράδυ ψάλαμε τόν Ἑσπερινό κατανυκτικά σ’ ἕνα παρεκκλήσι, κ’ ἤτανε μοναχά λίγες γυναῖκες καί δύο-τρεῖς ἄνδρες.

Σήμερα τό πρωί ψάλαμε τή λειτουργία του πάλι μέ λίγους προσκυνητές. Τά μαγαζιά ἤτανε ἀνοιχτά, ὅλοι δουλεύανε σάν νά μήν ἤτανε ἡ γιορτή τοῦ πιό μεγάλου ἁγίου τῆς θρησκείας μας.Ἀληθινά λέγει τό τροπάρι του «Μνήμη δικαίου μετ’ ἐγκωμίων, σοί δέ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου, Πρόδρομε».

Μέ ἐγκώμια καί μέ εὐλάβεια γιορτάζανε ἄλλη φορά οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί τόν Πρόδρομο, ἀλλά τώρα τοῦ φτάνει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου.

Η αποτομή της κεφαλής του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου (29 Αυγούστου)- για παιδιά

εικόνα της πορείας της κεφαλής του αγ. Ιωάννη του Προδρόμου.(από εδώ).

Στις 29 Αυγούστου τιμούμε την αποτομή της κεφαλής του Προδρόμου, δηλαδή την αποκεφάλιση του αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού κατά διαταγή του βασιλιά Ηρώδη.Είναι μέρα πένθιμη και τηρούμε αυστηρή νηστεία (αλάδωτο, δεν τρώμε λάδι)σε ένδειξη πένθους για την άδικη θανάτωση του αγιοτέρου ανθρώπoυ της παγκόσμιας Ιστορίας (Aνώτερη από τον Πρόδρομο είναι μόνο η Παναγία).Σε περίπτωση που η εορτή τύχει ημέρα Σάββατο ή Κυριακή, καταλύουμε λάδι.

Διήγηση:Μετά την βάπτιση του Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό από τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, τελείωσε η αποστολή του Προδρόμου. Ο Χριστός άρχισε πλέον να κηρύσσει σε όλη τη Γαλιλαία.
Ἔτσι σέ ὅσους πήγαιναν πλέον νά βαπτισθοῦν σ’ ἐκεῖνον πάντα τούς θύμιζε ὅτι τό δικό του βάπτισμα ἦταν μέ νερό, ἐνῶ τοῦ Ἰησοῦ μέ Πνεῦμα Ἅγιο. Καί δένπεριοριζόταν στό νά διδάσκει μόνο καί νά νουθετεῖ, ἀλλά καυτηρίαζε καί τά
στραβά πού ἔκαναν οἱ ἄνθρωποι, προπαντόςοἱ ἄρχοντες, γιατί ἔδιναν τό κακό παράδειγμα.

Έθιμα για την αποτομή του Προδρόμου (29 Αυγούστου)-αναμνήσεις από το χωριό…

(όπως τα θυμάμαι, από τα καλοκαίρια που περνούσαμε στο χωριό και από διηγήσεις της γιαγιάς…)

.

Θυμάμαι τα καλοκαίρια στο χωριό (Δυτική Μακεδονία), ανήμερα του Προδρόμου που πανηγύριζε και ένα κοντινό ξωκκλήσι στο γειτονικό χωριό, τηρούσαμε αυστηρή νηστεία..άλαδωτο φαγητό, πάντοτε νερόβραστη φασολάδα, που προσέφερε σε όλους τους προσκυνητές η θεία μου- ήταν η μόνη νοικοκυρά του λησμονημένου αυτού χωριού, μόνο το δικό της σπίτι κατοικούνταν πια και όλοι οι χωριανοί που συγκεντρώνονταν εκεί για να τιμήσουν τον Πρόδρομο, από το σπίτι της περνούσαν για την “φιλιά”(φίλεμα).

Ήταν ένα είδος “κουρμπανιού” που έχει καθιερωθεί και τηρείται εδώ και χρόνια- όπως και σε πολλά μέρη της πατρίδας μας..πάντοτε το φαγητό είναι νηστίσιμο και άλαδο.

 

Η ηρωίδα δασκάλα του Μακεδονικού Αγώνα, Βελίκα Τράικου- 28 Αὐγούστου 1904

 

ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ

Καυτές ἱστορικές μνῆμες κουβαλᾶ τοῦτος ὁ μήνας. Ζωντανεύει μπροστά μας καί τούς νικηφόρους βαλκανικούς πολέμους τοῦ 1912-13. Πολλές πόλεις τῆς Μακεδονίας γιορτάζουν τοῦτες τίς μέρες τά ἐλευθέριά τους ἀπό τή μακρόχρονη τουρκική σκλαβιά καί παιανίζουν τή νίκη τους κατά τῶν βουλγάρων κομιτατζήδων. ᾿Αλλά, μέχρι νά φουντώσει καί νά θεριέψει ὁ Μακεδονικός ᾿Αγώνας, πόσοι καί πόσες δέν ἐργάστηκαν ἀνύσταχτα πολλές δεκαετίες πρίν, δέν ριψοκινδύνευσαν καί δέν ἔγιναν ὁλοκαυτώματα, σπέρνοντας ἀπό τό δικό του μετερίζι ὁ καθένας τό σπόρο τῆς λευτεριᾶς!

 

Νεαρή δασκάλα Μακεδονομάχος εἶναι ἡ Βελίκα Τράικου ἀπό τό Γραδεμπόρι, σημερινό Πεντάλοφο Θεσσαλονίκης. Δέν εἶναι τυχαία ἐκπαιδευτικός. ῎Εχει ἀποφοιτήσει ἀπό τό ξακουστό ἐκπαιδευτήριο, τό ᾿Ανώτερο Παρθεναγωγεῖο Θεσσαλονίκης. Σ᾿ ἐκεῖνο τό πνευματικό φυτώριο πυροδοτήθηκε ἡ καρδιά της κι ἄναψαν οἱ μεγάλοι πόθοι νά ὑπηρετήσει τή χειμαζόμενη μακεδονική γῆ, ὅπου καί νά τή στείλουν. Καί νά την, ἕτοιμη δασκαλίτσα, διορίζεται, στά 1900, σ᾿ ἕνα χωριό κυκλωμένο ἀπό κομιτατζῆδες, στήν Καρατζόβα, στά βόρεια τῆς ῎Εδεσσας. ῎Εχει ὑπεράνθρωπο ἔργο νά ἐπιτελέσει.

 

Συνέχεια

.

η φωτο από το άρθρο:

Βελίκα Τράϊκου: ἡ ἀτρόμητη δασκάλα τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος «πῆρε στό θάνατο τά μυστικά της» – 28 Αὐγούστου 1904

Ο ΔΥΟΣΜΟΣ, ΤΟ ΑΝΗΘΟ ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΕΣ

 

π. Δημητρίου Μπόκου

 

Ὁ Χριστὸς κάποτε στιγμάτισε γιὰ πολλὰ πράγματα τὴ συμπεριφορὰ τῶν γραμματέων καὶ φαρισαίων. Ἀνάμεσα σὲ ἄλλα, ἀνέφερε καὶ ὅτι ἀσχολοῦνται πρόθυμα καὶ σχολαστικὰ μὲ ἐντελῶς δευτερεύοντα πράγματα, ἐνῶ ἀδιαφοροῦν τελείως γιὰ τὰ σπουδαιότερα καὶ βασικὰ ποὺ ζητάει ὁ Θεός.

«Ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον καὶ τὸ κύμινον, καὶ ἀφήκατε τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου, τὴν κρίσιν καὶ τὸν ἔλεον καὶ τὴν πίστιν. Ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι» (Ματθ. 23, 23).

 

Ὅλη σας ἡ φροντίδα, λέει, εἶναι ἂν θὰ βγάλετε τὴ δεκάτη (τὴν προσφορὰ τοῦ 10%) ἀπὸ τὸν δυόσμο, τὸ ἄνηθο καὶ τὸ κύμινο γιὰ τὸν ναό. Γιὰ τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου, τὴ δικαιοσύνη, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν τιμιότητα ποὺ σᾶς κάνει ἀξιόπιστους, κανένα ἐνδιαφέρον! Ὅμως μὲ αὐτὰ θά ’πρεπε κυρίως νὰ ἀσχολεῖσθε, χωρὶς νὰ παραλείπετε βέβαια καὶ τὰ ἐλαφρότερα.

 

Τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Χριστοῦ μᾶς θυμίζουν ἕνα φαινόμενο τῶν ἡμερῶν μας. Οἱ Χριστιανοὶ δείχνουν μεγάλη προθυμία στὸ νὰ φτιάχνουν φανουρόπιτες καὶ τὴν ἡμέρα τῆς γιορτῆς τοῦ ἁγίου Φανουρίου (ἀλλὰ καὶ ὁποιαδήποτε ἄλλη μέρα) τρέχουν στὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ τὶς «διαβάσουν». Δὲν εἶναι κατακριτέα ἡ εὐλάβεια πρὸς τὸν ἅγιο.

 

Άγιος Ιερομάρτυς Χρυσόστομος ,Μητροπολίτης Σμύρνης (27 Αυγούστου 1922): ο βίος και το μαρτύριο

Τα πρώτα χρόνια

Ο Χρυσόστομος γεννήθηκε το 1867 στην κωμόπολη Τρίγλια της Προποντίδος κοντά στα Μουδανιά εκεί όπου στις 30 Σεπτεμβρίου 1922 υπογράφτηκε η ομώνυμη επαίσχυντη ανακωχή, η οποία επεσφράγιζε τη μεγαλύτερη ιστορική τραγωδία του Ελληνισμού: εγκατάλειψη της Μ. Ασίας και της Ανατ. Θράκης. Γονείς του Χρυσοστόμου ήσαν ο Νικόλαος Καλαφάτης και η Καλλιόπη Λεμωνίδου. Το ζεύγος απέκτησε 8 παιδιά, 4 αγόρια και 4 κορίτσια. Από τ’ αγόρια επέζησαν ο πρωτότοκος Ευγένιος (γεννήθηκε το 1865) και ο Χρυσόστομος.

Ο Άγιος Φανούριος: ο βίος του- η εύρεση της εικόνας του-το έθιμο και η ευχή της φανουρόπιτας

Εικόνα του αγίου Φανουρίου ζωγραφισμένη από τον μεγάλο λαϊκό ζωγράφο Θεόφιλο Χατζημιχαήλ (1870-1934). Συλλογή Αλ. Ξύδη. Μακ. Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης-Άγιε Φανούρη φανέρωσε…(27 Αυγούστου)

Η γνήσια εικόνα του Αγίου Φανουρίου βρέθηκε στη Ρόδο γύρω στα 1355-1369 μ.Χ.

1. Γενικά για τη ζωή του

Ο Άγιος Φανούριος είναι από τους πιο αγαπητούς άγιους σε όλο τον ελληνικό λαό, που κάθε χρόνο τιμά και πανηγυρίζει την μνήμη του στις 27 Αυγούστου.

Αυτός ο τόσο αγαπητός άγιος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί χωρίς αμφιβολία ως δώρο Θεού, διότι ήταν και παράμενε άγνωστος για πολλούς αιώνες και μόνο το 1500 μ.Χ. βρέθηκε η Ιερή εικόνα του, που μας αποκάλυψε την ύπαρξή του την παρρησία του ενώπιον του Θεού, ο οποίος τον έχει χαριτώσει με τόσο μεγάλη θαυματουργική δύναμη.

Αργά βαδίζει ο Χριστός…

Για όσους προσμένουν με ανυπομονησία την βασιλεία του Χριστού

 

Ο Χριστός βαδίζει αργά μέσα στην ιστορία.Αργά σαν το βαθύ ποτάμι που κάποιο παιδί θα το νόμιζε ακίνητο, αλλά που ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να του φτιάξει φράγμα. Αργά σαν το σιτάρι που το σπέρνεις το φθινόπωρο και το χειμώνα νομίζεις ότι είναι νεκρό. Ακόμα δεν ήρθε η άνοιξη για τον σπόρο του Χριστού.

Ο δρόμος Του είναι δύσκολος, γι΄αυτό βαδίζει αργά. Πορεύεται μέσα από λακκούβες αίματος μέσα από το σκοτάδι των αμαρτιών, και μέσα από τα αγκάθια των ληστών. Είναι στενός ο δρόμος Του και πολλοί οι πεσμένοι αμαρτωλοί βρίσκονται στον γκρεμό και στις δυο πλευρές του δρόμου Του. Εκείνος πρέπει να σκύβει στις δυο πλευρές, να τους σηκώνει και να τους τραβά πίσω Του και να περπατά προς τα εμπρός. Γι΄αυτό βαδίζει αργά.

Οι Άγιοι Αδριανός καὶ Ναταλία- αγιασμένοι σύζυγοι…

«ΚΑΙ Ο ΤΙΜΙΟΣ ΓΑΜΟΣ   ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ…»

Στὶς 26 Αὐγούστου ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ τὴν ἱερὰ μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀδριανοῦ καὶ Ναταλίας οἱ ὁποῖοι ἦταν σύζυγοι. Ἀξίζει τὸν κόπο πρὶν ἀναφέρωμε ὁ,τιδήποτε ἄλλο, νὰ σημειώσωμε κάποια στοιχεῖα ἀπὸ τὴν ὡραία, συγκινητικὴ καὶ θαυμαστὴ ζωὴ τῶν δύο Ἁγίων.

Ἔζησαν, στήν Νικομήδεια, στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ (298). Αρχικά,η  Ναταλία ἦτο Χριστιανή, ἐνῶ ὁ Ἀδριανὸς εἰδωλολάτρης. Παρὰ τὶς προσπάθειες τῆς συζύγου του, ὁ Ἀδριανὸς παρέμενε στὴν «πατρώαν ἀσέβειαν», ὡς ἀναφέρει χαρακτηριστικὰ ὁ Ἱερὸς Ὑμνογράφος.

Ὅμως, οἱ προσευχὲς τῆς θεοσεβοῦς συζύγου του ἔπιασαν τόπο, εἰσακούστηκαν ἀπό τόν Θεὸ καὶ ἔτσι ὁ Ἀδριανὸς, κατὰ τὴν τοῦ Θεοῦ οἰκονομία, ὁδηγήθηκε στὴν εὐσέβεια. Σὲ ἡλικία 28 ἐτῶν, εἶδε 23 νέους, πιστοὺς Χριστιανοὺς, νὰ ὁδηγοῦνται στὸ Μαρτύριο, ἐνῶ τὰ πρόσωπά τους ἔλαμπαν ἀπὸ χαρὰ καὶ ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἐντυπωσιασμένος ὁ Ἀδριανὸς ἀπὸ ὅσαεἶδε καὶ ἄκουσε, εἶπε στοὺς εἰδωλολάτρες, ὅτι καὶ αὐτὸς πλέον πιστεύει στὸν ἀληθινό Θεό. Συνελήφθη, ἐφυλακίσθη καὶ ἐβασανίσθη φρικτά.

 

Οι αντιλήψεις των Βυζαντινών για την άσκηση της εξουσίας από γυναίκες (780-1056 μ.Χ.)

της Κατερίνας Νικολάου και της Ειρήνης Χρήστου

.

Οι ανακινητές της Εικονομαχίας κατηγόρησαν στη σύνοδο της Αγίας Σοφίας το 815 την αυτοκράτειρα Ειρήνη την Αθηναία, ότι το 787 αναστήλωσε τις εικόνες παρασυρμένη από γυναικεία «αφελότητα» (σ.1). Υποστήριξαν, δηλαδή, ότι η ενέργεια της αυτή οφειλόταν αποκλειστικά στην πνευματική αδυναμία των γυναικών να αντιληφθούν και να κατανοήσουν σημαντικά προβλήματα, όπως τα θεολογικά, επιδιώκοντας με τον τρόπο αυτό να αφαιρέσουν από την πράξη της Ειρήνης κάθε κύρος.

ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓ.ΚΟΣΜΑ ΑΙΤΩΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Ισότητα άνδρα καί γυναίκας.

“Οταν έκαμεν ό Θεός τον άνδρα, γυναίκα εις τον κόσμον δεν ήτον. Εκβαλεν ό πανάγαθος Θεός μίαν πλευράν από τον άνδρα καί έκαμε μίαν γυναίκα… “Ισια την έκαμεν ό Θεός την γυναίκα με τον άνδρα, όχι κατωτέραν. (Α2, 1η 131, 5η 67).
“Ετσι καί εσύ, Χριστιανέ, πρέπει να την χαίρεσαι την γυναίκα σου καί να την αγαπάς ωσάν σύντροφόν σου καί να μην ιήν στοχάζεσαι ωσάν σκλάβαν σου. Διατί καί αυτή πλάσμα Θεού είναι ωσάν καί εσύ. Τον Θεόν Πατέρα τον λέγεις καί εσύ, Πατέρα τον Λέγει καί αυτή. Μίαν Πίστιν έχετε καί οί δύο, ένα Βάπτισμα, ένα Εύαγγέλιον, μίαν άγίαν Κοινωνίαν, έναν Παράδεισον έχετε να απολαύσετε. Δεν την έχει ό Θεός κατώτερην από εσένα, δια τοΰτο δεν την έκαμεν από τα ποδάρια, δια να μη την καταφρονά ό άνδρας, άλλ’ ούτε πάλιν την έκαμεν από το κεφάλι, δια να μην καταφρονά αυτή τον άνδρα, αλλά την έκαμεν από την πλευράν, ήγουν από την μέσην, δια να την έχη σύντροφόν του καί της εμφύσησε καί ιδίαν ψυχήν, ωσάν καί του ανδρός, καί υστέρα ώνόμασε του άνδρα Αδάμ καί την γυναίκα Εύα. (Α2, 1η 164, 5η 100).

Συνέχεια

Πώς ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός γλύτωσε τους Έλληνες από τον “φόρο μητρικού γάλακτος”

με αφορμή την εορτή του αγίου Κοσμά του Αιτωλού (24 Αυγούστου), παραθέτουμε ένα από τα άγνωστα, αλλά ιδιαίτερα σημαντικά έργα του- χάρη στην ευαισθησία του γλύτωσαν οι Έλληνες από αυτό τον σκληρό και απάνθρωπο “φόρο”που τους είχε επιβληθεί από τον τούρκο δυνάστη

Οι Τούρκοι είχαν υποχρεώσει Ελληνίδες μωρομάνες να υπηρετούν στα χαρέμια τους και να θηλάζουν τα τουρκάκια- γιατί είχαν παρατηρήσει ότι τα Ελληνόπουλα, που θήλαζαν από τις μητέρες τους για μακρό χρονικό διάστημα, ήταν πολύ πιο γερά και ρωμαλέα από τα δικά τους παιδιά. Πίστευαν πως το γάλα των Ελληνίδων, που ζούσαν στην ύπαιθρο και όχι κλεισμένες στα χαρέμια, ήταν πολύ θρεπτικό και μεγάλωνε γερά παιδιά.

Τότε, λοιπόν, οι τούρκοι είχαν ορίσει τον «φόρο μητρικού γάλακτος», γιατί γνώριζαν την αξία του!

Παραθέτουμε στην συνέχεια δύο σχετικά αποσπάσματα: πώς – χάρη στον άγιο Κοσμά- γλύτωσαν οι Έλληνες από τον “φόρο” που είχε επιβληθεί.

*******

(από το βιβλίο :Κοσμάς ο Αιτωλός,Προφητείες και Διδαχές του μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου,σ,43)

Και τι δεν έπραξε υπέρ του Γένους ο κοινωφελέστατος ούτος άνθρωπος!

Πρώτον αγαθόν έργον: Εις τα παλάτια των μπέηδων και των πασάδων υπηρέτουν νεαραί χριστιανές (βάγιες), οι οποίες γαλουχούσαν τα τέκνα των τυράννων και κινδύνευαν να παρασυρθούν στην διαφθορά και την ακολασία και τελείως ν΄ απολεσθούν. Ο άγιος Κοσμάς κατόρθωσε να πείσει πολλούς Τούρκους να εκδιώξουν από τις υπηρεσίες

“Η Ρωμιοσύνη, Πατροκοσμά, δε λησμονεί, το μαρτύριό σου,την αγιοσύνη, τη διδαχή”.

η μνήμη του τιμάται στις 24 Αυγούστου

(το μαρτύριο του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, η θαυμαστή ανεύρεση του λειψάνου του και το χρέος του Ελληνισμού στον μεγάλο Διδάσκαλο του Γένους- μέσα από ένα όμορφο κείμενο και ποίημα, γραμμένο για παιδιά)

 

Έφυγε ο Αϊ- Κοσμάς…

τώρα ποιος θα παρηγορεί τους σκλάβους Έλληνες;

Ένας Γέροντας που βάδιζε στο δρόμο είπε:

 

“Θα μας παρηγοράν οι διδαχές του.

Θα μας παρηγοράν οι προφητείες του.

Είπε ο άϊ-Κοσμάς πως για πληρωμή στους κόπους του θέλει να κάνουμε  όσα μας δίδαξε”.