Ο άγιος Σιλουανός συνομιλεί με τα παιδιά…

(Στην αγαπημένη μου Σ.)

Τα αγαπημένα παιδιά τρέχουν στα λιβάδια, κόβουν λουλούδια , τραγουδούν και χαίρονται , γιατί τα κάνει και χαίρονται η χάρη του Θεού. Αλλά, να, είδαν τα παιδιά κάποιον μοναχό και του λένε…

-Κοίτα, ο Κύριος στόλισε τον ουρανό με αστέρια και την γη με ποτάμια και κήπους. Οι αετοί πετούν πάνω στα σύννεφα και απολαμβάνουν το κάλλος της φύσεως. Τα πουλιά κελαηδούν εύθυμα στα δάση και στις πεδιάδες και εσύ, μοναχέ, κάθεσαι στο κελλί σου και δεν βλέπεις όλη την ωραιότητα του Θεού. Κάθεσαι και κλαις. Γιατί κλαις στο μικρό κελλί σου, όταν ο ήλιος λάμπει και ο κόσμος όλος στολίζεται με ομορφιά , και όλοι πάνω στη γη χαίρονται;

Έτσι ρωτούσαν τα παιδιά τον μοναχό και αυτός αποκρίθηκε:

-Παιδιά, εσείς δεν καταλαβαίνετε τον θρήνο μου. Η ψυχή μου κλαίει για εσάς, γιατί δεν γνωρίζετε τον Θεό , που δημιούργησε αυτή την ωραιότητα. Η ψυχή μου τον γνωρίζει και ποθώ αυτή την γνώση για όλους σας, και γι΄αυτό  θλίβομαι και παρακαλώ τον Θεό για εσάς ώστε και εσείς να γνωρίσετε τον Κύριο εν Πνεύματι Αγίω.

Η ισαπόστολος και πρωτομάρτυς Θέκλα (24 Σεπτεμβρίου): η πρώτη γυναίκα- μάρτυς για τον Χριστό!

(ο βίος της, από τον Συναξαριστή του αγίου Νικοδήμου, και ηχητικό συναξάρι- για παιδιά)

Tω αυτώ μηνί KΔ΄, μνήμη της Aγίας Πρωτομάρτυρος και Iσαποστόλου Θέκλης.

Aυτός σε σώζει Θέκλα ρήξας την πέτραν,

Oυ τω πάθει πριν ερράγησαν αι πέτραι.

Πέτρη αμφί, τετάρτην εικάδα δέξατο Θέκλην.

Aύτη ήτον από την πόλιν του Iκονίου, θυγάτηρ μεν Θεοκλείας, ευγενούς τινος και επιφανούς γυναικός Eλληνίδος, αρραβωνισμένη δε με άνδρα Θάμυριν ονομαζόμενον, όταν ήτον χρόνων δεκαοκτώ. Όταν δε οAπόστολος Παύλος επήγεν από την Aντιόχειαν εις το Iκόνιον, εξενοδοχείτο εις τον οίκον του Oνησιφόρου, και εκεί εδίδασκε την εις Xριστόν πίστιν όλους εκείνους, οπού προς αυτόν εσύντρεχον. Tότε και η μακαρία αύτη Θέκλα εν τη γειτωνεία εκείνη καθημένη, ήκουεν από την θυρίδα τα γλυκύτατα λόγια του μακαρίου Παύλου, με τόσην ηδονήν και επιθυμίαν, ώστε οπού αλησμόνει και φαγητόν, και πιοτόν, και όλα της τα προς το ζην αναγκαία. Aλησμόνει δε και αυτήν ακόμη την μητέρα, και τον αρραβωνιστικόν της. Kαι μόλον οπού η μήτηρ και ο αρραβωνιστικός της εσπούδαζον να εμποδίσουν αυτήν από την ακρόασιν των γλυκυτάτων λογίων του Παύλου. Όθεν όταν ο Παύλος εφυλακώθη, τότε η αοίδιμος αύτη πηγαίνουσα την νύκτα εις την φυλακήν, ενετρύφα εις την ουράνιον διδασκαλίαν του Aποστόλου, και από τότε ηκολούθει αυτώ.