Ο «ανθυπολοχαγός» της Αλβανίας κι η Αμοργός!

Τι γύρευες στ’ αλβανικό βουνό,
μονάκριβε νησιώτη;
Και λαβωμένο κλαίει το δειλινό
την ακριβή σου νιότη…

.

 .

του Γιάννη Ρούσσου
Όλοι ξέρουν, σε όλον τον κόσμο, πως οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες, όπως έλεγε κάποτε και η διεθνής κοινότητα, δια στόματος Ουίνστων Τσώρτσιλ, σε εποχές, που, ο ολομέτωπος πόλεμος  κατά της Ελλάδος δεν ήταν τόσο απροκάλυπτος, όσο σήμερα.
Σε κάθε γωνιά της Ελληνικής γης, υπάρχουν λείψανα αγίων και ηρώων και ο άγνωστος στρατιώτης, σε καμμία χώρα του κόσμου, δεν έχει αντιπροσωπεύσει τόσο επιτυχημένα τον λαό της, όσο στη χώρα μας, γιατί όσοι και αν είναι οι γνωστοί ήρωες που θυσιάστηκαν για την πατρίδα, πάντα οι άγνωστοι είναι πολλαπλάσιοι και παραμένουν έτσι, χωρίς να αξιώνουν κάποια ιδιαίτερη τιμή. Όμως, κάποιες θυσίες, χωρίς να είναι μεγαλύτερης αξίας από τις άλλες, σηματοδοτούν κάποια σπουδαία γεγονότα και μένουν στην μνήμη μας ανεξίτιλες.
Κανείς π.χ. δεν αγνοεί τον Λεωνίδα, ή τον Διάκο, ή τον Παπαφλέσσα και τόσους άλλους, ενώ δεν είναι δυνατόν να έχουν την ίδια αναγνωρισιμότητα, και οι σύντροφοί τους, που όμως η αξία της θυσίας τους δεν είναι μικρότερη.

.
Κι΄ όμως, κάποιοι που θα έπρεπε να βρίσκονται σε περίοπτη θέση στο πάνθεον των ηρώων, λόγω της ιδιαιτερότητας της θυσίας τους, δυστυχώς, έχουν περάσει στην αφάνεια.
Και ενώ τόσοι  συμπατριώτες μας παρακολουθούν ανελλειπώς τις εξωραϊσμένες ιστορίες των σφαγέων των ηρώων προγόνων μας, π.χ. του Σουλεϊμάν και των άλλων, που το άθλιο σύστημα προβάλλει, ως μη ώφειλε, ενώ καταπνίγει τις ένδοξες ιστορίες των ηρώων μας, εντούτοις, αγνοούν σπουδαίους ήρωες και τις θυσίες τους, που σαν ελάχιστο φόρο τιμής, θα έπρεπε αν μη τι άλλο, να γνωρίζουν και να αναγνωρίζουν με ευγνομωσύνη.

 

Η Απελευθέρωση του Αγίου Όρους, σαν σήμερα, 2 Νοεμβρίου 1912

Το πρωί της 2ας Νοεμβρίου 1912, από το λιμάνι του Μούδρου της Λήμνου, αποπλέει Μοίρα του Ελληνικού Στόλου με επικεφαλής το θρυλικό Θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ», υπό τον Ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη, και κατευθύνεται προς το Άγιο Όρος.

Η παρουσία των πολεμικών σκαφών στα ανοικτά της χερσονήσου του Άθω, γίνεται αντιληπτή από τους μοναχούς των παραθαλασσίων μοναστηριών και κελλιών και κάτω από τις χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες εκατοντάδων καμπάνων τα πλοία πλησιάζουν τις ακτές του Αγίου Όρους.

.

Παράδεισος και κόλαση: μια συμβολική απεικόνιση…

από τον άγιο Παΐσιο -και η επιβεβαίωση: “Παράδεισος και Κόλαση υπάρχουν!”

Ο γέροντας Παϊσιος εξηγεί την Κόλαση και τον Παράδεισο:
– Γέροντα, πως είναι η κόλαση;

– Θα σου πω μια ιστορία που έχω ακούσει:

Κάποτε ένας απλός άνθρωπος παρακαλούσε τον Θεό να του δείξει πως είναι ο Παράδεισος και η κόλαση.

Ένα βράδυ λοιπόν στον ύπνο του άκουσε μια φωνή να του λέει: «Έλα, να σου δείξω τηνκόλαση».

Βρέθηκε τότε σε ένα δωμάτιο, όπου πολλοί άνθρωποι κάθονταν γύρω από ένα τραπέζι και στην μέση ήταν μια κατσαρόλα γεμάτη φαγητό. Όλοι όμως οι άνθρωποι ήταν πεινασμένοι, γιατί δεν μπορούσαν να φάνε. Στα χέρια τους κρατούσαν από μία πολύ μακριά κουτάλα. Έπαιρναν από την κατσαρόλα το φαγητό, αλλά δεν μπορούσαν να φέρουν την κουτάλα στο στόμα τους. Γι’ αυτό άλλοι γκρίνιαζαν, άλλοι φώναζαν, άλλοι έκλαιγαν…

Μετά άκουσε την ίδια φωνή να τού λέει: «Έλα τώρα να σου δείξω και τον Παράδεισο».