Ἡμέρα: Δεκεμβρίου 18, 2015
Το φύλλο της συκής
του π. Δημητρίου Μπόκου
.
Χαρισμένο σὲ ὅσους βαφτίζουν τὸν πόλεμο ἀνθρωπιστικὴ ἐπιχείρηση
Μὲ τὰ τελευταῖα λόγια τοῦ βασιλιὰ Γόμερ οἱ ἀρχηγοὶ ὕψωσαν τὰ ξίφη τους καὶ οἱ πολεμιστὲς ἐπευφήμησαν τὸν βασιλιά τους. Μὰ ὁ ἑκατόνταρχος Ρόμαν δὲν τοὺς μιμήθηκε. Ἀκούμπησε τὸ χέρι στὴ λαβὴ τοῦ ξίφους του, μά, σὰν κάτι νὰ τὸν κράτησε, σταμάτησε ἐκεῖ. Οἱ ἄντρες του, βλέποντας τὸν δισταγμό του, ἔμειναν σιωπηλοί.
Ὁ σαλπιγκτὴς ἔφερε τὸ στριφτὸ βούκινο στὸ στόμα του. Ἕνας βαθὺς ἦχος ἁπλώθηκε στὴν κοιλάδα καὶ σύγκαιρα ὁ στρατός, σὰν γιγάντιο σῶμα, κινήθηκε μπροστά. Ἡ πανίσχυρη στρατιὰ τῆς μεγάλης αὐτοκρατορίας ξεκινοῦσε γιὰ τὴ νέα της ἀποστολή.
Η θυσία του Ζαλόγγου στην ποίηση και στην λογοτεχνία
Οι Σουλιώτισσες από Ary Scheffer (1827) (από wiki)
18 Δεκεμβρίου 1803: η θυσία στο Ζάλογγο
(από το ποίημα της Μυρτιώτισσας: «Σουλιώτισσες». μερικοί στίχοι εμπνευσμένοι από το Ζάλογγο:)
Ω! σεις που μου γεννήσατε
την πρώτη ανατριχίλα του ονείρου
και του θαυμασμού στην παιδική ψυχή
και της καρδιάς μου πρώιμα
τ’ ανοίξατε τα φύλλα για ναρτ’η
θεία της ποίησης πνοή να ξεχυθεί.
Ζάλογγος: ανηφορίζοντας στον Ιερό Λόφο της θυσίας των Σουλιωτισσών…τότε και τώρα… (οδοιπορικό και φωτο)
(18 Δεκεμβρίου 1803: η θυσία στο Ζάλογγο)
οδοιπορικό- προσκύνημα στον Ιερό Βράχο της θυσίας των Σουλιωτισσών
Ανηφορίζουμε για το Ζάλογγο…
ξεκινώντας από το μοναστηράκι του αγίου Δημητρίου και ακολουθώντας το πετρόκτιστο μονοπάτι, που εναλλάσσει επίπεδα τμήματα και σκαλιά, με το βλέμμα καρφωμένο στην κορυφή και στις φιγούρες που όσο πλησιάζουμε μεγαλώνουν,
με την καρδιά σφιγμένη και εικόνες να τριγυρίζουν στο μυαλό…
ανηφορίζουμε για το Ζάλογγο.
Το καλοκαίρι βρεθήκαμε προσκυνητές και ταξιδιώτες στην Ήπειρο. Και από τα πρώτα μέρη που θελήσαμε να επισκεφτούμε ήταν ο οικισμός του Σουλίου και ο βράχος της θυσίας του Ζαλόγγου…