Από την ποίηση του Αγ.Γρηγορίου του Θεολόγου

(από τα εξαιρετικά ποιήματα του αγ. Γρηγορίου του Ναζιανζηνού, του αγίου με την μεγάλη ψυχική ευαισθησία, που την μετέφερε με καταπληκτικό τρόπο στα γραπτά του- πρωτότυπο κείμενο και μετάφραση)

ΙΘ.Περί της αυτής

Τροχός τίς εστίν άστάτως πεπηγμένος,
Ό μικρός ούτος καί πολύτροπος βίος.
“Ανω κινείται, καί περισπάται κάτω
Ουχ ίσταται γαρ, καν δοκή πεπηγέναι.
Φεύγων κρατείται, καί μένων άποτρέχει.
Σκιρτά δε πολλά, καί το φεύγειν ουκ έχει.
“Ελκει, καθέλκει τη κινήσει την στάσιν.
Ως ουδέν είναι τον βίον διαγραφών,
“Η καπνόν, ή όνειρον,ή άνθος χλόης.
(Ρ.G., τόμ. 37, 787)


‘Η ανθρώπινη ζωή
Μια ρόδα π’ άτσαλα την έχουν στήσει
ετούτη ή σύντομη καί πολυδαίδαλη ζωή.
Έκεί πού τείνει προς τα πάνω, κατρακυλά στα χαμηλά-
 κι αν φαίνεται πώς στέριωσε δεν μένει ωστόσο σταθερή
Θαρρεϊς πώς φεύγει κι είναι στάσιμη, θαρρείς πώς στέκει κι όμως τρέχει.
Κάνει άλματα συχνά, μα δεν μπορεί να ξεκολλήσει. Σέρνει καί παρασέρνει αυτοκινούμενη τη στασιμότητα.
“Ενα διάγραμμα του τίποτα ή ζωή, Καπνός ή κι όνειρο ή κι ένα αγριολούλουδο.

***

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνὸς (25 ᾽Ιανουαρίου)

(από το βιβλίο: Εκκλησιαστική Ιστορία Ε΄Δημοτικού, 1969)

 

Κατὰ τὸν χρόνον τῆς προετοιμασίας .

῾Ο Γρηγόριος ἐγεννὴθη εἰς τὴν ᾽Αριανζόν, χωρίον πλησίον τῆς Ναζιανζοῦ, τὸ 329 μ.Χ.

᾽Αφοῦ ἔλαβε τὴν πρώτην μόρφωσιν εἰς τὴν Ναζιανζόν, ἐσυνέχισεν ἔπειτα τὰς σπουδάς του εἰς τήν Καισάρειαν τῆς Καπαδοκίας καί τὴν Καισάρειαν τῆς Παλαιστίνης, εἰς τήν Ἀλεξάνδρειαν καὶ τέλος εἰς τὰς Ἀθήνας, ὅπου παρέμεινεν ἕξ περίπου ἔτη καὶ συνηντὴθη μέ τὸν Βασίλειον.

Κατόπιν ἐπέστρεψε εἰς τὴν Ναζιανζὸν καὶ ἔπειτα ἦλθεν εἰς τὴν ἔρημον τοῦ Πόντου προς συνάντησιν τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Ὑπὸ τοῦ ἰδίου τοῦ Βασιλείου ἀργότερα ἐχειροτονήθη ἐπίσκοπος εἰς τὰ Σάσιμα, μικράν πόλιν τῆς Καισαρείας.