Άγιος Ιωάννης Βατάτζης

ένα διήγημα για τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά…

γράφει η κ. Σοφία Κιόρογλου

“ Τον λαμπρόν Βασιλέα και των πιστών μέγα καύχημα και των νυμφαίων το κλέος, Ιωάννην τιμήσωμεν, εν ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς, την μνήμην επιτελούντες αυτού, συμφώνωςανακράζοντες. Δόξα τω σε Δοξάσαντι, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα των ενεργούντι δια σου πάσιν ιάματα”

ακούω τη γιαγιά να ψέλνει στο ψάθινο καρεκλάκι της δίπλα στην εικόνα της Παναγίτσας μετά τον εσπερινό, κάνοντας κομποσκοίνι. Δεν θέλησα να την διακόψω και προχώρησα προς την πόρτα.

“Μιχάλη, στάσου παιδί μου. Θέλω να σου πω πως ζει ο Μαρμαρωμένος Bασιλιάς”.

 

Εγρήγορση και περισπασμός..

 

 

…Η σύντομη επίγεια ζωή μας δόθηκε ως χρόνος προετοιμασίας γιά τήν αιωνιότητα. Κι είναι κρίμα νά τήν ξοδεύουμε μόνο σέ γήινες φροντίδες, στην ικανοποίηση μικροαπολαύσεων κι αθέμιτων επιθυμιών. Γινόμαστε έτσι σάν τόν άνεμο πού φυσάει προς όλες τίς κατευθύνσεις, τρέχουμε άπό τη μιά αισθησιακή απόλαυση στην άλλη…

Οι άνθρωποι του κόσμου τούτου πιστεύουν πως ό περισπασμος είναι κάτι ασήμαντο, αθώο. Οι άγιοι πατέρες όμως τον περισπασμό τον λογαριάζουν ώς ρίζα όλων σχεδόν τών κακών. Εκείνος πού επηρεάζεται καί υποκύπτει εύκολα στον περισπασμό έχει κάποια πολύ επιπόλαιη κι επιφανειακή γνώση γιά όλα τά θέματα, ακόμα καί γιά τά πιό σπουδαία καί σοβαρά. Εκείνος του οποίου ό νους περισπαται συχνά καί περιφέρεται από δώ κι από κει είναι κατά κανόνα ασυνεπής. Τά συναισθήματα του δεν έχουν ούτε βάθος ούτε σταθερότητα. Πετάει σάν τήν πεταλούδα από λουλούδι σε λουλούδι καί περνάει τόν καιρό του από διασκέδαση σε διασκέδαση, η μιά ματαιότητα διαδέχεται τήν άλλη.